~KATİLİN AŞKI~

🖤42.BÖLÜM💔

     Uzun bir aradan sonra hepinize selamlarrrrr

Biliyorum çok geç kaldım tıpkı bazı şeylere geç kaldığım gibi sizden bu yüzden özüüür dileriiimmm

Görüşmeyeli nasılsınızzz?

KATİLİN AŞKI kitabımız sona doğru yaklaşıyor gibi ne dersiniz ?

Diğer bölümleri büyük ihtimalle biraz biriktirdikten sonra paylaşıcam ve kitabımız son 5 bölüme geldiğinde bundan haberiniz olucak!!!!

Şimdilik sizee iyi okumalaarr

     Oy ve yorum yaparsanız çoook mutlu oluruuummm

(3 GÜN ÖNCE DOĞUM GÜNÜ)

"İyi ki doğdun Ece."

"İyi ki doğdun Ece."

Küçük kız bir yaşını daha geride bırakırken yeni yaşının umutlarıyla birlikte pastanın üzerindeki mumları üflemişti.

"İyi ki doğdun bebeğim,"diyerek sandalyenin üzerindeki kızımı kucağıma alarak yanakların öptüm.

"Aile selfisi!" Diye bağırdı Öykü coşkuyla. Her biri bizim yanımıza gelerek ilk aile selfimizi çekmiştik.

"Hadi bu lezzetleri yiyelim," diyen Selim'e Bora engeli çıktı. "Önce hediyeleri verin kimse eli boş gelmemiştir inşallah ."

Bora'dan beklemediğim bu söze karşılık büyük bir kahkaha atarak kolunu dürttüm "çok fazla Selim'le takılıyorsun onun cümlelerini kuruyorsun dikkatli ol sevgilim," diye uyardığımda Bora olumsuzca başını iki yana salladı.

Ece'ye pastasını tuttuğum sırada Boralar bir ihaleden bahsediyordu sanırım gizli birisi çok büyük bir araziyi kazanmış ve Bora nasıl kaybettim ben diyerek kendi kendine sinirleniyordu.

"Ayy yeter!" Diye araya girdi İrem "bitti gitti ihale ayrıca hep kazanacak değilsin ya bir değiştir şu mükemmeliyetçi olma arzusunu."

İrem'in böyle bir şey demesine şaşkınlıkla bakakalmıştım. İrem doğru söylüyordu ama birden pat diye çıkışması daha tuhaftı.

"İrem haklı," dedi Sinan ve devam etti "ayrıca kızının doğum gününde böyle konularda konuşmazsın be Karaca."

Gülümseyerek Bora'nın elini tuttum gözleri gözlerimi bulurken gülümsedi ve elimi parmakları arasına alarak hapsetti.

Saatler birbirini kovalarken herkes küçük kıza hediyelerini vermeye başlamıştı. Ona herkes hediyelerini verirken benim aklıma geçmişim geldi.

Bir türlü unutamayacağım geçmişim...

Kendimi bildim bileli ailecek bir defa mum üflemiştim oda Bora sayesinde ama ondan öncesinde hep tek başıma kekin üstüne koyduğum mumu üflerdim gözyaşlarıyla birlikte.

Tıpkı 14.yaş günümde olduğu gibi tam gece 12'yi beklemiştim ve kekin üstüne koyduğum mumu dilek tutmadan üflemiştim.

O sıra odama babam girmişti çalışma masamdaki lamba sayesinde ikimizin yüzüne ışık vuruyordu.

Babam hiçbir şey demeden bana doğru ilerleyip masaya bir kutu koymuştu pembe karton poşetin içindeydi.

Elini saçlarıma götürüp "iyi ki doğdun kızım," demişti.