SOL YANIM (Tamamlandı)

Bölüm-37

Insanlar;
Insanlar nasıl canlılardır ? Akıl onlara böyle şeyler yapsınlar diye mi verdi ? Babannemin ölümü hastalık mıydı ? Neden peki ? Bana niye söylenmedi ! Aklım ermiyor artık. ahh Allah kahretsin. elimde duran raporlara bakıp odadan çıktım. elimde babannemin ölüm raporları vardı. ölüm sebebi KANSER. Tedavi edilme şansı olan babannem sadece ölmeyi tercih etti.
Merdivenlerden hızla inip salona girdim.Cem 'seni yanlız bırakmam bu gece burdayım.' diye tutturuğu için salonda yatıyordu.geldiğimi görünce kalktı , yüzünde anlamamış bir ifadeye ev sahipliği yapıyordu.önce yüzüme sonra elimde tuttuğum kağıtlara baktı , hızla yanıma geldi.
"Duru iyi misin ? Birşey mi oldu ?" dedi korka korka.
"Babannem."diyip sustum derin bir nefes alıp devam ettim. içimdeki boşluğa inat olsun diye uzun uzun , dolu dolu konuşmak istiyordum.
"Kanserimiş ama bana söylememişler, benden saklamışlar. peki ben ne yaptım ?! Babannemin ölümünü sorgulamadım bile. neden öldüğünü babama sormadım bile sebebi olmadan ona toprağa verdim !" dedim. yanan gözlerimle savaşmayı kestim. artık göz yaşlarım durmaksızın akıyordu. ne kadar iyi bir insanım değil mi ! Babannemin ölümünü bile sorgulamadım , neden gittiğini merak etmedim. gitti diyip içime gömdüm , umursamazlığım merakımdan üstün çıkıp merakımı yıkmıştı. ben umursamaz bencillik tekiyim. kendimi yeni tanıyan dalaşın teki , huzuru gözlerinde bulduğu kadının ölümüne gözlerini yuman , nedenini merak etmeyen gereksiz insan.

"Duru korkutma beni!" Cem'in bağırışı ile düşüncelerim kayboldu. merakımın kaybolduğu gibi düşüncelerimde kayboldu.
"Beni babamın evine götürür müsün ?" Gidip hesap soracaktım. hiç bir şey umrumda değildi , benden neden sakladıklarını merak ediyordum sadece.
"Duru gecenin 2.30u yarın konuşursun." dedi sakin bir dille.
"CEM GÖTÜRÜYOR MUSUN YOKSA KENDIM MI GIDEYIM !" dedim bağırıyordum artık. benim bağırmam üzerine kızsada umrumda değil. kapıya yöneldi ve çıktı. kapının yanında duran çantamı alıp çıktım.

Arabada sinir bir sessizlik var. gidecektim ama ne diyecektim ? Ya da diyecek bir şeyim var mı ? Peki o kadın ? Pınar ZÜMRÜT hala evimdemiydi ? Yalnızdım. bu en başından belli olan birşeydi. anne karnında yalnızken mezarda da yalnız olacağım. en azından yabancılık çekmem. pek yalnızmıyım onu da bilmiyorum ama sanki suçlu benmişim gibi herkes karşımda.
"Geldik."duydumuğum ses beni düşüncelerimden ayırdı. bir hırsla çıkıp eve doğru yürüdüm. ışıklar yanıyordu. bu demek oluyor ki uyumamışlar.
kapıyı çaldığımda açan olmadı çantamdan anahtarımı çıkartıp eve girdim.
Salonda liseli aşıklar gibi sarmaş dolaş oturuyorlardı.
Sinirlerim bozuldu !
"BÖLDÜM! KUSURA BAKIN ! BENIM HAYATIM BOKA DÖNMÜŞKEN SIZIN BURDA AŞK YAŞAMANIZ NE KADAR GÜZEL. BENIM ANNEM ÖLDÜ BABA ! HANI SEN ONA AŞIKTIN ! NEYSE ASIL KONU ŞU ANDA BU KADIN DEĞİL. AMA ONADA GELECEK ! BABANNEM ÖLDÜ BABA PEKI NEDEN ?"dedim.boğazlarım ağrıyordu artık. sesimin kısılması an meselesi olabilir.babam bir bana bir de elimde tuttuğum kağıtlara baktı. Tabi ki onları da yanımda getirdim .
Ses gelmedi babamdan.
"Neden ?!" diye bağırdığımda omzumun üzerindeki ele baktım. Cem vardı.
"Duru gidelim sakinleş öyle konuşursunuz." dedi sakinlik ve korku barındırdığı sesiyle.
"Baba" dedim. artık bağırmıyordum. yorulmuştum , yıpranmıştım , çökmüştüm.
"Kanserdi. bana söylemediniz. babannem tedavi olmak yerine kaçıp gitti.tamam yaşama şansı belki yine yoktu ama bana niye söylemediniz." diyip elimdeki kağıtları üzerine fırlattım.
Gözlerimle savaşıyordum. Artık güçsüz olmaktan bıktım. aslında güçsüz olmaktan değil bir öyle bir böyle olmaktan bıktım. bir bencil bir güçsüz. ben kimim ? Amacım ney peki ?!

"Yapma Duru ikimizde biliyoruz ki senin haberi aldıktan sonra hayattan kopacağını , babaannenle beraber eriyip gideceğini. Babannen istediği için söylemedik." dedi kendini haklı çıkartmak istercesine. Aslında bir yandan da haklı kendimi topralayamazdım. onun , babannemin gideceğini bile bile yaşamak istemezdim.

"Peki." diyip döndüm arkamı. Artık babamın yanında kalmak istemiyordum. kim bilir benden daha neler saklıyor ? Bu düşünceyle tekrar arkama döndüm.

"Artık burda kalmak istemiyorum , babannemin evinde kalkacağım . size mutluluklar."diyip hızla çıkışa ilerledim. bu evde o kadınla beraber kalmak istemiyordum. elimden gelse bu şehirden , bu ülkeden , bu dünyadan giderim.Sırf onunla , o kadınla aynı havayı paylaştığım için.

"Duru ha-"
"Kenan bırak toparlasın biraz kendini."dedi biyolojik annem.bu sözler daha çok sinirimi bozmuştu. ben kadının geri dönmesini sindiremezken birde kalkmış benim gitmem için babamı tutuyordu. bu sinirle evden çıkıp arabaya gittim , ön koltuğa oturup Cem'i bekledim ama gelmedi. bende gözlerimi kapatıp başımı geri yasladım. bir kağıt gibi buruşturulup atılmıştım sanki. sonra alınıp işe yaramamı mı bekliyorlardı ? ŞAÇMA!
İçere giren soğuk hava bana Cem'in geldiğini fark ettirdi. arka koltuğa birşey koyup bana yaklaştı. gözlerim kapalı ama haraketleri bana çok yakın anlayabiliyorum. saçlarımı okşayıp öptü,
"Küçüçüğüm herşey bir gün düzelecek sana söz veriyorum." dedi geri çekilip arabayı çalıştırdı.
Cem olmasa ne olurda acaba ? Bir düşünelim hiç birşey olmazdı şimdiye intihar etmiş olurdum. sinirlendiğimde beni sakinleştiren o , sinirliyken kendimi kaybeden bendim. Of of nasıl bir oyunun içindeyim.
Eve hızlı gelmiş olacağız ki içere giren soğuk hava ürpermeme sebep oldu. sonra kapı kapandı , bir süre sonra tekrar içere soğuk girdi. bu sefer benim tarafımdaki kapıydı. Cem beni kucağına alıp eve kadar taşıdı sonra zile bastı. Bir dakika ya evde kimse yok ki niye zile basıyor ?
"Hoş geldiniz efendim." bu kız sesi kim ki ?
"Bizimkiler yattı mı Serpil abla ?" dedi Cem.
"Hayır efendim Mehmet bey salonda sizin gelmenizi bekliyordu. Nehir Hanım'da Neşe'yi uyutmaya çalışıyor." dedi. ne yani beni kendi evine mi getirdi ? Niye peki ?! Bunun hesabını çok kötü sorucam ona !
"Tamam ben Duru'yu bırakıp geliyorum." diyip hızlı hızlı yürümeye başladı.sanırım beni odasına çıkarttı nefes nefeseydi. sırtım yatakla buluştuğunda gözlerimi açtım Cem de beni izliyormuş zaten şansa bak
"Seni küçük yalancı sen uyumuyor muydun ?" dedi yalandan kızarak.
"Şey ben , of uykum kaçtı." dedim yakalandım napak.
"Bak sen . neyse babam beni bekliyormuş sen yat ben gelirim." dediğinde bende yatakta oturur pozisyona geçtim.
"Tamam." dediğimde Cem odadan çıktı. niye buraya geldik biz şimdi , ne güzel ben tek başıma o evde kalıcaktım. belki Neriman annemide alırdım yanıma. hi sahi o ne yapıyor ki ? Arasam mı ki ? Yok ya bu saatte aranmaz 3.46 olmuş saat.birde yarın okul var of of.
"CEĞEMM" bu kim şimdi insan kapıyı çalar ama.
"Şey Cem aşağı kadar indi." dedim kapıdan giren yüzündeki şaşkınlık sergileyen kıza . bunun kıza benzer yanı yok ki ama kadında değil.
"Tek gecelik misin ?" dedi yüzü geri düzelirken. ne ? Ne diyor bu !
"Ne tek geceliği ya ? "Sesim biraz fazla çıkmış olacak ki Cem'in kuzeni Azra kapıda belirdi.
"Nehir abla ne ol- aa Duru sen burdamıydın ?" dedi Azra beni yeni fark etmiş , demek buda bizim görümce.
"Ay kusura bakma canım Duru olduğunu bilmiyordum. bu arada ben Nehir , Cem'in ablasıyım." diyip elini uzalttı. Dua et sonradan çıktın yoksa bütün sinirimi snden alırım görümce.
"Bende Duru memnun oldum." diyip elini sıktım. yüzünde sıcak samimi bir gülümseme belirdi. Kötü bir başlangıç oldu ama iyi birine benziyor.
"Ah abla tanıştınız mı ? " diyen sesin sahibine döndük hepimiz.
"Evet canım dediğiniz kadar güzel kızmış." dedi Nehir Abla , Cem'e.
"Iyi güzel şimdi biraz yanlız kalabilir miyiz ?" dedi elini ensesine götürürken. Cem Allah belanı vermiş zaten !
"Tabi demi Azra hadi gidelim biz Neşe uyumadı zaten." dediğinde Azra'nın kuçağındaki Neşe'yi yeni fark ettim.
"Tamam Nehir abla gidelim biz." diyip yan odaya doğru ilerlediler. Cem'de fırsat bilip içeri girip kapıyı kapattı.
"Oh be ablam bir şey dedi mi ?" dedi korka korka. neyden korkuyor ki
"Ne gibi ?" dedim merak ettim bak şimdi.
"Şey gibi canım , ya senin uykun gelmedi mi niye uyumuyorsun sen ?" Dedi birşey saklıyor ama ney ?
"Cem!" dedim sakin ama sert bir sesle.
"Ya küçükken yaptığım şeyleri anlatıyor öyle saçma sapan ." diyip dolabın önüne geçti.
"İyi." diyip yatağa yattım.sonra yorgun düşüp uyuya kalmışım zaten. hatırladığım tek şey Cem'in sesiydi
"Iyi geceler küçüçüğüm herşeyim."