நடந்துகொண்டிருந்தவன் தடத்தில் சட்டென நின்றான்.
"என்ன சொன்ன?"
"தாரா கிட்ட எப்போ உங்க லவ்வை சொல்லப் போறீங்க?"
"ராஜீவ், மைண்ட் இட்."
"சாரி பாஸ்.. கம்பெனி வொர்க்கர்ன்றதை மறந்துட்டு உங்க ஃப்ரெண்ட் மாதிரி பேசிட்டேன். மன்னிச்சிருங்க. ரியலி சாரி சார்."
"உன் வார்த்தைல கொஞ்சம்கூட வருத்தம் தெரியல."
ராஜீவ் தோளைக் குலுக்க, ஆதித் தன் முழு உயரத்திற்கும் நின்று முறைத்தான் அவனை.
"தாராவோட எனக்கிருக்கற ரிலேஷன்ஷிப்ல, உன் பங்கு என்னன்னு எனக்கு சுத்தமா புரியல. கேர் டு எக்ஸ்ப்ளெய்ன்?"
"ம்யூச்சுவல் ஃப்ரெண்டா உங்க ரெண்டு பேரையும் பார்க்கறேன்.. அதனால தலைவலி வந்து தினம் சாகறேன். அவங்க மேல இவ்ளோ அக்கறை, பாசம் வெச்சிருக்கீங்க. அவங்க கேட்டா எல்லாமே மறுக்காம செய்றீங்க. அவங்களைப் பத்தியே எப்போவும் நினைச்சிட்டிருக்கீங்க. இதை லவ்னு சொல்லாம--"
"நட்பு, பரஸ்பர மரியாதை, ஆதரவு... எப்படி வேணா சொல்லலாம். அதை நீ கொச்சைப்படுத்தற மாதிரி தோணுது எனக்கு."
"நான் ஞாபகப்படுத்தத் தேவையில்ல.. பட் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் கல்யாணம் நடந்தாச்சு."
"அது நிஜம் மாதிரியே நடந்த பொய். மீனிங்லெஸ்."
"அதையே தாராவும் சொல்வாங்களா?"
ஒருகணம் மிடறு விழுங்கினான் ஆதித்.
"அதைப்பத்தி எனக்குத் தெரியல ராஜீவ், ஆனா நீ சொல்ற மாதிரியான உறவை அவ நினைக்கலைன்றதை மட்டும் என்னால உறுதியா சொல்ல முடியும்."
"சரி, படிச்சு முடிச்சு வேலைக்குப் போயிட்ட பிறகு தாராவை டிவோர்ஸ் பண்ணிடுவீங்களா?"
"ராஜீவ்.. மறுபடியும் சொல்றேன், மைண்ட் இட்."
"உங்களுக்கு ஒரு தங்கச்சி இருந்து, அவ வாழ்க்கை இப்படி அந்தரத்துல ஊசலாடிட்டு இருந்தா, நீங்க நிம்மதியா இருப்பீங்களா?"
