Assassin Princess - Series #1

Chapter 41: Sorry & Regret

Vinxe's Point of View'

Nandito kami ngayon sa bahay nila Hiro. Actually, silang lahat ay nasa loob na ng bahay nila Hiro at nagpahinga na at yung iba ay natutulog na. Si Nizari naman ay nagpaalam na mauna na siyang bumalik sa mundo namin.

Kami naman ni Hiro ay nasa labas ngayon ng bahay niya.

"Hindi ka pa babalik, tama ba?" Tanong niya na may bahid ng lungkot ang kaniyang boses. Malungkot ko siyang nginitian bago tumango.

"Marami pakong aasikauhin sa mundo namin." Pahayag ko. Napabuntong hininga siya bago ngumiti.

"I understand." He said.

Hindi ko mapigilang mapayakap sakaniya. I started crying like a kid in his warm embrace. "I failed to protect her." I mumbled. It hurts, like hell.

Para bang history repeats itself. Para akong paulit ulit na sinasaksak sa puso ko. Sobrang sakit lang tanggapin na dalawang mahahalagang tao na ang hindi ko magawang maprotektahan.

I felt his hand caressing my hair. "Shh.. It's not your fault." He said, trying to comfort me.

"B-but—" He cut me off.

"I know." He said. Pinaharap niya ko sakanya at pinunasan yung mga luha ko. "Hindi mo kasalanan na hindi mo siya naprotektahan. Disisyon ni Aileen na protektahan ang kaniyang kapatid." He said and paused. "Hwag mong sisihin ang sarili mo dahil hindi yun ang gusto ni Aileen." He continued.

Hindi ko mapigilang umiyak. Ilang minuto rin ang lumipas bago ako tumahan. I let out a heavy sighed and wiped my tears.

"Kailangan ko ng bumalik." Sabi ko. Nagdadalawang isip ako kung aalis na ba ako o hindi. Ginulo gulo niya ang buhok ko.

"Ayusin mo muna ang dapat at kailangan mong ayusin. Mag hihintay ako saiyong pagbabalik." He said and smiled. Tumango ako at ngumiti. Tama siya. Kailangan ko munang ayusin ang gulo sa mundo namin. Tumalikod nako sakaniya ng bigla niyang hinawakan ang kamay ko.

"Vinxe.. wait!"

Kunot noo ko siyang hinarap. "Bakit?"

"I.." Paninimula niya.

"I?"

He looked at me straight in my eyes. "I like you, Vinxe." He said, that made me stopped and my heart beat getting faster and louder.

I know, na dapat maging masaya ako pero sumeryoso ako at lumapit sakaniya. "Do you still like me, kung sasabihin ko sayong may napatay nakong mga tao?" I asked, in a serious tone. Hindi naman niya inaasahan ang tanong ko sakaniya. "Assassin ako Hiro, and you can't hide the fact na pumapatay rin ako." I added. He was silent for a minute at mahigpit na hinawakan yung kamay ko.

"I know and I do, Vinxe." He replied. I sighed and caressed his cheek.

"Kaya mo bang tanggapin ang buong pagkatao ko?" I asked again, while looking at him straight in his eyes. He hold my hand and nodded.