Yeni hikayem ilekarşınızdayımmm🥰✨ Bölüme geçmeden önce Vote vermeyi unutmayalım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
*
Hayata şanslı olarak gözünü açan çocuk sayısı çok azdır, bana göre.
Bu şansın tanımı herkese göre farklılık gösterir.
Kimine göre şans; mutlu bir aile, istediği okulda okuyabilmek, istediği yaşta istediği kişiyle evlenmek ve daha başka bir sürü şey.
Bu liste, uzar da uzardı.
Ne var ki ben kendimi şanslı hissediyordum. Madem öyle düşünüyorsun neden acıtasyon yapıyorsun denilmesin. Burada yani yaşadığım mahallede tanıdığım birçok kız, az önce saydığım şeylerin çoğundan mahrum durumdaydı.
Tabi ki bu demek değildir ki yaşadığım mahallede kimse kimseye saygı duymuyor.
Sadece aileden aileye değişiyordu düşünce, fikir şekli.
Bunları anlatmamın asıl sebebi, şu anda akşam benden iki yaş büyük arkadaşımın -asla birbirimizi abla kardeş gibi görmüyorduk- kınasına hazırlanıyor olmamdı.
Biz daha çok küçükken yokuşun tepesinde kalan evlerinden her gün çıkar bize gelirdi.
Sanki aramızda iki yaş yokmuş gibi hissediyor, birbirimize ismimizle hitap ediyorduk.
Elbette burada sorun ettiğim şey onun yirmi iki yaşında evleniyor oluşu değildi.
Babası tarafından istemediği bir adamla evlendiriliyor olmasıydı.
Eğer sevdiği bir adam olsaydı onunla da evlenebilirdi. Ailesi için mühim olan, yaşının gelmiş olmasıydı.
*
"Hangisini seçeceğimi bilmiyorum ki anne,"
Sabah kahvaltıdan sonra odama çekilmiş, elbise arayışına girmiştim.
Saat öğlene geliyordu ve ben sadece elbiseler arasında seçimi ikiye düşürmüştüm.
Şimdi ise bu ikisi arasında karar veremiyordum.
"Çabuk olmazsan teyzen yeni bir yardımcı arayışına girecek, haberin olsun."
Ah! Sırf bu sebeple teyzemin yanına gidememiştim. Halbuki kahvaltıdan hemen sonra gitmiş olmam gerekiyordu.
