Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
* Elimdeki su şişesini kafama dikip soluk almadan hepsini bitirdim. Yorgunluğum o kadar fazlaydı ki, eve kadar nasıl yürüyeceğimi bilmiyordum. Spor salonlarındaki soyunma odalarında banyo yapmaktan nefret ederdim. Terlemiş olsam dâhi eve gidip, kendi banyomu kullanmak bin kat daha iyiydi.
Pelin, terli haliyle eve kadar yürüyemeyeceğini söyleyerek soyunma odasına gitti.
"Ben eve geçeyim o zaman. Terim üstümde soğursa biterim!"
Bulunduğum koridorda arkasından seslendiğimde bana döndü. Başıyla onayladıktan sonra el salladı.
"Tamamdır!"
Zemin katın merdivenlerini çıkıp girişe vardım. Sensörlü kapıdan çıktığımda esen rüzgar, tüm vücudumu titretmişti. Elimi çabuk tutsam iyi olacaktı.
Çantamın kulpuna asılıp hızlı adımlarla sokağı yürüdüm. Alt sokaktan geçerken içimi fokurdatan şeyle biraz daha hızlandım. Tuhafiyenin olduğu sokak, bu aralar korkulu rüyamdı. Bundan biraz zaman önce ufak bir gaspa uğramıştım burada. Allah'tan bana bir şey olmadan kurtulmuştum. Yine de hala biraz ürperiyordum. O günden sonra bu sokaktan hiç tek geçmemiştim.
Bugün hariç.
Pelin'i beklersem üşüteceğimi biliyordum ama şimdi de onu beklemediğim için pişmandım. Saat yediye geliyordu ve sokaklar yavaştan tenhalaşmaya başlamıştı. İşten dönen birkaç kişi hariç ortalıkta kimsecikler yoktu.
Normalde on dakikada biten yol, dara düştüğüm an saatler sürer olmuştu sanki. Arkamdaki bir başkasını hissettiğimde tuhaf bir harekette bulunmamaya çalıştım. Yoksa kendimi ele verirdim.
"İyi akşamlar Ferah,"
İşittiğim erkek sesiyle sıçrayıp sesin sahibine döndüm. İçime su serpildiğinde hafifçe gülümsedim.
"Sen miydin Kerim. Sana da iyi akşamlar,"
Ellerini ceplerine sokmuş, yanımdan yürümeye devam ediyordu. Normalde olsa adımlarımı hızlandırıp onu geride bırakırdım ancak şimdi onun yanımda yürümesine sevinmiştim.
"Yalnızsın, hayırdır?"
Haklıydı. Genelde annemle yada kızlarla çıkardım dışarıya. Kendi başıma dışarı çıktığım zamanlar pek azdı.
"Pelin'leydik aslında. Daha demin ayrıldık,"
"Hmm,"
Tuhafiyenin önüne geldiğimizde sessizce yürümeye devam ederek sokaktan çıktık. Fırının olduğu yola girdiğimizde içimden şükürler ediyordum. Resmen soğuk terler dökmüştüm. Ter diyince aklıma gerçekten de terli olduğum geldi. Çocuğun yakınında yürüyordum, umarım ter kokmuyordum.
