17.Bölüm

20.5K 798 102
                                    

Hoş geldinizz🧡

Nasılsınız? Bugün sınava giren canların sınavı nasıl geçti merak ediyorum🥺

Oy verdikten sonra bölüme geçebilirsiniz❤️

*Ellerimin arasındaki bardağı kafama dikip azalmış kolayı bitirdim

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

*
Ellerimin arasındaki bardağı kafama dikip azalmış kolayı bitirdim.
Geleli bir saat olmuştu ve eğlence asıl şimdi zirvedeydi.
Erkekler geldiğimizden beri nerdeyse hiç oturmamış, sadece birkaç kez sigara molası vermişlerdi.

Yemeklerin hazırlandığı masadan içecek alıp yeniden kendi masama döndüm.
Kızlar sıraya girmişti. Acıktıklarını söylediklerini duymuştum. Zaten bizim Pelin'le spora gitme işi de hayal olmuştu. Bir hafta olacaktı gitmeyeli. Muhtemelen kaydımızı silmişlerdi.
Gerçi onlar silmese de biz sporu çoktan bırakmıştık.

Oturduğum boş masada kızları beklerken ürperdiğimi hissettim. Yaz akşamları artık yavaştan serinlemeye başlamıştı. Sonbahar yakındı.

İkiye katlı halde kucağımda duran cekete kayan bakışlarım, aklımda bir fikir yakmıştı bile.
Boşu boşuna ceketi taşıyordum yanımda. İçecek alırken bile nereye koyacağımı şaşırmıştım.
Şimdiyse üşüdüğüm için, artık bir işe yaramalıydı.

Boşalan karton bardağı masaya bırakıp ceketin katını açıp hafifçe salladım. Kırışmadığına sevinmiştim. Hem omuzlarıma aldığımda askı görevi de görmüş olacak, kırışma riski sıfıra inecekti.

Sırtıma atıp kollarını öne getirerek omuzlarımı örttüm. Ceketin vatkalı omzu, neredeyse dirseğime kadar düşmüştü. Büyük gelmesine şaşırmamıştım.

Çıplak kollarım anında ısınırken ceketi giymeden önlerini birbirinin üstüne getirip kapattım. Düğmesini iliklemeden de duruyordu. Şimdi croptan dolayı açıkta kalan omuzlarım, kollarım ve gerdanım dahil hepsi ceketin içine hapsolmuştu.

Az sonra Pelin dolu tabağıyla gülümseyerek yanıma gelip oturdu. Ona bakınca aklıma abisi geliyordu artık. Nehir'in aklıma soktuğu şey yeniden kulağımda yankılandı. Eş zamanlı olarak gözlerimi yemek masasının olduğu tarafa çevirdim. Elindeki son lokma böreği tutmaya devam ederken ağız dolusu kahkaha atan Macit abiyi izledim. Bu yaptığımı belki biri fark edebilirdi ancak kendime engel olamadım.

Karşısında arkası bana dönük olan adam ona bir şeyler anlatıyor, o da birkaç cümlenin ardından gülümsemeye devam ediyordu. Yüzü doğrudan benden tarafa dönüktü. Belki de karşısındaki adamdan saniye ile gözlerini ayırsa, anında bana değecekti bakışları. Ve beni kendisine bakarken yakalayacaktı. Buna da aldırmadım.
Bu akşam ben, bildiğim Ferah değildim sanki.

Tam da dediğim gibi olduğunda, gözleri kısacık bana kaydı. Sonra yeniden baktı ama bu defa çekmedi gözlerini.
Üç saniye sonra gözleri gözlerimden aşağıya, bedenime kaydı. Ceketini üzerimde gören bakışlarındaki afallamayı yakaladım. O da benim bu denli cesur davranamayacağımı düşünüyor olmalıydı.
Ben de öyle. Ama dedim ya, bugün böyleydim.

FERAHHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin