Heartthrob Boy's At Your Service [COMPLETED]

CHAPTER 11

Ametriux Alajar P.O.V

"Prez!" Pagtawag sa 'kin ng isang studyante.

Patakbo itong lumapit hanggang sa pinakita nito ang sunset na pi-naint kanina.

The sun and the sea have powerful colors, and the design of the cloud is like an ash. The reflection of the sun on the sea makes me feel calm. For a brief moment, it looks so good... and I like it.

"Prez?" May kaba ang boses nito.

Nag kunwari naman akong nag iisip at tila ba ay lalong kinahaban itong studyante.

"Well..." Huminto ako. "...I love your painting, it looks so calm." Ngiti kung sambit. Lumapad naman ang ngiti nito.

"Pina kaba mo 'ko prez."

Tinapik kolang ang balikat nito saka nilagyan ng uno ang painting.

Today is the painting club day. I'm so happy that some of the students really like to paint. And thus, in the past few days, I've noticed a half percent student changed.

When I saw them in front of their room, they smiled at me and greeted me before they entered their room.

And also the heartthrob boy's. They like baking, singing, and dancing.

Na laman kolang na heartthrob boys ang tawag ng mga studyante sa kanila dahil sinabi sakin ni Denmar. Dahil daw pogi sila at siya ang lamang sa ka pogian.

Last week, all of them came into the baking room. I was shocked because I hadn't heard that they knew how to bake. And guess what I did to them? I challenged them to make a colorful cake, but by team.

I separate them by team.

Moron and Mental is the name of their new team.

For the team moron, they are Callixian, Denmar, Arjhon, and Kienzel. I forced Kienzel to belong to the team Moron but he said he is a smart person and he does not like to be part of the team Moron, but he has no choice. I'm still the president and he needs to follow my choice.

And for the team mentality, it's Whisckey, Yujeong and Gaize.

When they finish baking. The team moron made a spider man cake while the team mental made a house cake. It's not totally a house and a spider man but the design is.

And the taste of cakes is really sweet. They all asked me who was the winner and I chose the house cake.

At seryoso pa ako nu'ng sinabi ko kung sino ang nanalo kaya nagmaktol ang team moron at nag sisihan dahil kasalanan daw ni Callixian kasi dinamihan ang asukal.

"Prez?"

Kumurap-kurap ako ng makita ang mahabang pila na naka hilera sa harapan ko.

"Bakit?" Tanong ko.

"Lahat kami tapos na tapos naka tulala kalang po." Sagot nito.

Na ngiwi naman ako at lihim na napa ngiti. Saka ko tinapos ang pagbibigay ng uno sa paintings nila.

At dahil Friday ngayon at 4-5 pm lang ang limit ng oras ay pinauwi kona silang lahat.

Tumungo naman ako sa faculty para ilagay ang gamit ko sa locker.

Habang abala sa pagbubukas ng locker ay napansin ko ang maliit na papel sa table ko. Kinuha ko iyon at binuksan.

Hello, Rose Shine It's me, Mr. C. X.
I know that you don't know me, but me? I know who you are, where you currently live and what your job was. My Rose Shine, I know everything about you.

You know why I call you Rose-Shine?

Rose because you like roses, and I like you too.

Shine because I dream about having you in the same bed as me and keep calling you "Sun shine."

I replaced it with a sun-becoming rose.

I remember when you transferred here to Ladder University and my friends saying that you looked so strong and independent. I smiled every time we talked about you.

You always remember that I'm here to protect you and to guide you.

Oh, I forgot. I put five roses in your drawer. I hope you like it.

Mr. C. X. wrote this.

Imbis na kiligin ay nabahala ako. Sinong C. X? Ang creepy lang kasi. Hindi naman sa nag a-assume pero 'di kaya si Lixen o Kenzo? Pero impossible.

Binuksan ko ang drawer at nakita ang Limang pulang Rosas. I like roses pero bakit parang kinakalabutan ako? Tumingin ako sa paligid dahil baka pinaglalaruan lang ako ng elemento.

Magiging proud na sana ako sa kagandahan ko kaso mas na ngingibabaw ang kaba ko.

That guy knows everything about me, it's creepy. And he said he knew my job.

Baka ikalat niya tungkol sa trabaho ko pero ok lang hindi ko naman ikinahihiya iyon. Baka malaman lang kasi ng parents ko at mabungangaan pa 'ko, mahirap na.

At itong lalaking nagbigay ng letter sinisigurado kung kapag nakita ko kung sino man ito matatadyakan ko talaga.

"Nandito kapa?"

Napa hawak ako sa dibdib ng magulat. Sinamaan ko naman ng tingin si Kenzo.

"Bwisit ka!" Singhal ko.

"Bakit na andito kapa? Mag sasara na ang campus." Sambit niya saka kinuha ang susi ng kotse niya sa pen box.

"Pa alis narin." Sagot ko.

"Bilisan mo, i-hahatid na kita-"

"Wag na!"

May trabaho pa ako at ngayon na ang huling pasok ko roon.

"Wala ka ng masasakyan na bus. Friday ngayon kaya limit lang ang mga bus na dumadaan." Seryoso ang mukha nito.

"Edi mag-lalakad." I whispered.

"Sige na! Umalis kana. Maglalakad nalang ako. Malapit lang naman bahay namin dito." Joke malayo talaga. Ayoko lang na malaman ng iba ang trabaho ko.

Hindi na lang ito umimik saka lumabas na ng faculty. At ako naman ay kumuha ng maliit na glass base at nilagyan iyon ng tubig saka inilagay ang limang pulang Rosas sa loob.

Lima talaga? Puwede namang tatlo? Joke.

Pasalamat talaga 'yang Mr C. X nayan at fav ko itong Rosas kundi sa basurahan ang rota nito.

ILANG minuto na 'kong nag-hihintay ng bus pero walang dumadaan, may dumaan man kaso puno naman. Tama nga si Kenzo.

Tiningnan ko ang relo sa bisig ko at mag a-alasyete na ng Gabi. Twenty-five minutes nalang ay start na ng trabaho ko.

Mabuti nalang talaga hindi pa naka kauwi sina mama at papa ng manila.

Ilang secondo pa ay may dumaan narin sa wakas na bus. Sumakay ako at bumaba ng coffee shop.

Nag palit agad ako ng damit saka ipagpatuloy ang trabaho.

Apat na oras ang lumipas, uwian na kaya kinausap kona ang manager ng shop na hindi nako mag ta-trabaho. Ayaw panga ako payagan pero kailangan ko talagang mag resign.

Napaka bait ng manager na iyon. Dahil minsan niyaya niya akong samahan siya na magbigay ng pagkain sa mga batang lansangan.

His name is Vraxze Martinez. He is a guy and a very kind person. Actually, he was my first love.

Kaso may jowa pala kaya auto pass. Sayang nga lang at pogi siya kaya nga na hulog ako eh.

At hanggang ngayon hinihiling ko na sana magbreak na sila ng jowa niya. Joke.