Heartthrob Boy's At Your Service [COMPLETED]

CHAPTER 24

Marahas akong napasalampak sa sahig. Na ngiwi ako dahil tumama ang tuhod ko sa sahig. Bagong araw bagong pahirap na naman ang natamo ko.

Ano pabang aasahan ko? Ganito naman sila palagi. Wala na 'kong magagawa roon.

Mahina talaga 'ko at kaawa-awa. Ayoko ng magpanggap pa.

"Bakit ba ayaw mong lumaban!?" Sigaw sa 'kin ng isang babae.

Kinaladkad nila ko papunta rito sa court. Lumibot ang paningin ko at parami ng parami ang mga studyante dito.

Lumapit sa 'kin ang isang babae saka mahigpit na hinawakan ang panga ko paharap sa kaniya.

"Nasan na ang Ametriux na palaban? Tsk, tsk. Mahina ka pala." Dismayado ang boses nito na may halong ngisi sa huli.

"Do whatever you want, I won't stop you." Walang saysay kung lalaban pa 'ko.

Nahagip ng mga mata ko Sina Jazmin sa likuran. Nakatingin lang sila sa gawi ko, wala akong nakikitang kahit na anong expression sa mukha nila.

Malakas akong tinulak ng babae kaya napahiga ako sa sahig.

Nakarinig ako ng pagak na tawa.

Tuwang tuwa ah? Ngumisi nalang ako. Siguro pagnalaman ko ang dahilan ng lahat ng ito, ako naman ang tatawa ng pagak.

Speaking of. Nakakarinig ako ng mga salitang "utos." Hindi kaya? May mga nasa likod nito? Kung sino man sila hindi nila na naisin na bumalik ako sa dati kung ugali. At ayokong mangyari iyon dahil doon ay dalawang buwan akong namalagi sa ospital.

Naalala ko nuon napaka sama talaga ng ugali ko. Grade 9? Grade 9 ata ako nu'n nuong maospital ako dahil narin sa kagagawan ko. Dapat kasi si kris ang itutulak ko sa kasamaang palad. Ako yung nalaglag sa second floor hanggang first floor. Pahamak na hagdanan kasi.

T*ngina dahil doon nagkaroon ako ng phobia sa nga matataas.

Until someone told me to stop being such a bullied person, he told me some bad words and I felt so guilty. That's why I promised myself that I don't want to go back to being a bullied person again.

"Alam mo Ametriux nasisiyahan kami na nakikita kang gan'yan. Siguro tuwang tuwa narin si-"

"Jazey!"

Biglang tumikom ang bibig ng Jazey kuno nang sumigaw ang kasama.

"Sino?" Mahina akong tumawa. "Bakit ayaw niyong sabihin sa 'kin? Naghihintay lang akong malaman." Umiling nalang ako, bago tumayo.

"Alam niyo. Tandaan niyo ang mga ginawagawa n'yo sa 'kin. Hahayaan kona kayo, gawin n'yo ang lahat. Wala na 'kong pake."

Paulit ulit na ito kaya naging manhid na 'ko.

"The bottle." Utos ng babae sa kasama.

Agad akong napaiwas ng tingin at napalunok ng makita ang sariwang dugo na hawak na ngayon ni Jazey.

"Sariwang-sariwa. Bakit naman ayaw mong tumingin? Natatakot kaba?"

Nalasahan ko ang dugo sa ibabang labi dahil sa pagkagat ko roon.

"Ametriux? This blood really comes from a human. I thought you liked the topic when it talked about the respiratory system. What now? Because of your past, you don't like seeing blood. Could you please tell us why?"

Lalong dumiin ang pagkagat ko sa labi at buong loob na tumungin sa mata nito.

Remembering those worst experiences before is really my weakness. My real parents were involved in an incident.Our car fell into a hole. I cried a lot when I saw their fresh blood falling on their faces.

One day, I woke up in the ospital room. The doctor told me that I had been in a coma for two years!

My real parents died on the exact day of my birthday. I felt so lonely at that time. Until someone adapted me. My parents now make me so comfortable with them, they treat me like their own child.

It's been a long time. I was 9 years old when that incident happened.

That's why I didn't like seeing the blood. It reminded me of how my parents died. And it hurts me a lot.

"Dont be shy, prez. Tell us what happened."

Ngumisi ako. "Asked your self. Total palagi ka namang may alam." Saad ko.

Tumaim ang bagang nito, halatang 'di nagustuhan ang sinabi ko. As if naman namay paki ako?

Pansin kung binuksan nito ang bote, bago pa man ako makaiwas ay ibinuhos na nito sa 'kin.

"Iw!!!" Rinig kung sambit nilang lahat.

Napapikit lang ako at nanginginig ang tuhod na napaluhod.

"Nak? Please kapag nawala kami alagaan mo ang sarili mo ah? Mahal na mahal ka namin ng papa mo."

"Anak...'wag ka ng umiyak, babantayan ka namin."

"Ma!!! 'Wag kang pumikit please!! Maaaa!!!!"

"I love you, Anak..." My mom closed her eyes, I shouted, as I hugged my mama tight.

They are all gone. My papa, my mama, they left me. How about me? What am I supposed to do now!?

"MAMA!!!" I was dizzy enough that I touched my head and felt blood fall onto my chick.

And then everything went black.

"ANO!? Masarap ba ang pakiramdam?" Pukaw sa 'kin ng babaeng Jazey ang pangalan.

Rinig ko ang mga pagtawa nila. Hindi ko nakita ang reaction nina Jazmin, alam kung pinapanood nila 'ko ngayon. At wala manlang silang magawa kundi pagmasdan ang katulad ko.

"JAZEY!?"

Malakas na boses iyon ni Callixian.

Susubukan ko sanang tumayo ngunit hindi ko kinaya at nawalan ng malay.

"FVCK!!"

MABIGAT ang talukap ko ng magising. Inilibot ko ang tingin at alam kung nasa clinic ako.

Mag isa lang ako dito nang may pumasok na isang babae. May dala itong tray na may pagkain.

"Ate? Kain kana po." Napaka galang ng boses nito.

Naupo ako at sumandal sa headboard.

"Salamat."

"Ate? Ok kalang poba?" Tumango naman ako.

"Sinong nagdala sa 'kin dito?" Kuwan kung tanong.

"Si Callixian po."

"Nasan siya ngayon?"

"Hindi kopo alam ate. Ako po yung inutusan niyang magbantay sa 'yo dito matapos kang mahimatay." Bumuntong hininga ito. "Nakakainis talaga 'yang si Jazey! Alam mo ate dapat sinasapak mo yung mukha ng babaeng iyon. Nako ate!" Anito na ikinatawa ko ng mahina.

"Nu'ng una kitang makita dito sa campus idol na agad kita! Alam mo kung bakit? Napaka angas at astig mo kasi eh." Lumungkot ang mukha nito. "Ate, bakit naging mabait ka?" Kuwan nitong tanong.

I shrugged. "Siguro ay mabilis akong nagtiwala sa mga nasa paligid ko. Hindi korin naman kasi inaasahan ito. Wala rin akong maisip na dahilan." Mataman ko itong tiningnan. "May mali ba 'kong nagawa?" Tanong ko, agad itong umiling.

"Wala po ate! Sa totoo nga nan. Ikaw lang ang nag iisang naging presidente na gumawa ng three clubs para mapakita ang talento ng mga studyante dito, nakita mo naman ang outcome nun diba? Naging maganda at maayos. At 'yong garden natin laging maayos na at maaliwalas, unlike before. Pati ngarin ang mga teachers dito na gustuhan ka eh. Tsaka alam moba, sina Callixian at mga kaibigan n'ya? Lagi mo silang kasama at nakikita kung masaya sila sayo ate. Natutuwa nga 'ko eh. Pero sana ate pag may nalaman ka, 'wag kang magagalit ah? Promise me ate, please?" Napatango nalang ako dahil sa ka-cutan na asta niya.

"YEY!!"