how my life changed

P.11 telling him

POV lynn

"Wat moet je me vertellen baby?" vraagt hij nog een keer. Hij haalt een plukje haar weg dat voor mijn ogen hangt. Ik wil het hem nu niet vertellen. Wat als hij boos word? Het is net goed tussen ons. "niets kaj. Dat kan wachten"zeg ik. Voor hij iets kan zeggen verbind ik onze lippen. Ik voel zijn hand op mijn wang.

"Je kunt alles tegen me vertelle he lynn" zegt hij. Ik knik. "Lynn" "ja?" "Is het nou weer helemaal goed tussen ons?" Vraagt hij. Ik veeg mijn hand door zijn haar. "Ja. En het spijt me dat ik je niet eerder een kans had gegeven om het je telaten uitleggen" "het is okee lieverd. Ik begrijp het wel" zegt hij. Ik geef hem een kus en sta op. Dat was mischien niet zo'n goed idee.

Ik voel alles draaien en ik krijg weer dat gevoel in mijn buik. Ik ren naar de wc. Ik laat mezelf op mijn knieën vallen en gooi het eruit. Ik hoor kaj achter me aan rennen en hij gaat achter me zitten. Hij houd mijn haar omhoog en wrijft met zijn hand over me rug.

Als ik klaar ben sta ik op. "Sorry dat je dit moest zien" zeg ik. "Shh" zegt kaj en hij drukt me tegen hem aan.

Ik poets mijn tanden en loop weer teug naar de bank waar kaj op me zit te wachten. "Gaat het weer baby?" Vraagt hij.

Ik denk dat ik geen keus heb. Ik moet het hem vertellen denk ik. Als ik iedere dag last heb van ochtend misselijkheid krijgt hij toch wel vermoedens. En als ik het hem zelf vertel is hij misschien wel minder boos.

"Kaj ik moet je wat vertellen maar je moet beloven dat je niet boos word en dat je niet weg gaat" zeg ik. Hij kijkt me aan met een bezorgde blik. "Hey vertel het maar" zegt hij.

Ik pak zijn hand vast en speel met een ring die hij om heeft. "Okee uuhm. Ik ben uuhm... ik ben zwanger kaj"

POV kaj

"Ik ben zwanger kaj" hoor ik lynn zeggen. Omg dit kan niet. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Zo blijft het een paar minuten stil. Hoe gaan we dit doen? Ik weet niet of ik dit wel kan. Ik ben 22. Nadat lynn en ik voor het laatst seks hadden gehad, bedacht ik me opeens dat ik geen condoom om had maar ik wist dat lynn aan de pil zat dus ik maakte me er geen zorgen over.

"Wil je alstjeblieft wat zeggen?" Vraagt lynn. Ik hoor aan haar stem dat ze aan het huilen is. Ik kijk haar aan en ik zie in de blik in haar ogen dat ze bang is. Ik sla mijn arm om haar heen en ik laat haar huilen op mijn schouder.

"Wil je het houden?" Vraag ik. "Ja tuurlijk. Het is onze fout. Niet die van het kindje. Het kindje heeft recht op een leven"

Ze heeft gelijk. Het is onze eigen schuld en nu moetten we voor onze fout opdraaien.

"We gaan dit samen doen toch?" Vraagt ze.
"Ja baby, ik zou je nooit alleen laten. Het is beide onze fout" zeg ik.