how my life changed

P.41 sick baby

POV Lynn

"Hap hap" zeg ik tegen tessa als ik haar een fruithapje geef maar ze opent haar mond niet. In plaats daarvan begint ze alleen nog harder te huilen. Ik weet echt niet wat er mis is met haar. Zo ken ik haar helemaal niet. Sinds 2 dagen is ze alleen nog maar aan het huilen en ze eet bijna niets. Kaj komt de keuken binnen lopen en legt zijn handen op mijn schouders. "Kaj ik maak me echt zorgen. Wat als er iets mis is?"
"Babe mischien vielt ze zich gewoon niet zo lekker" "maar kaj ze eet niets. Ze moet toch eten en drinken ze is een baby" "luister. We wachten af tot vanavond en als er dan nog geen verbetering is gaan we naar de dokter okee?" "Okee. Ik hoop gewoon dat ze okee is" zeg ik terwijl ik tess uit haar stoeltje pak en probeer te troosten.
"Ik ook baby" zegt hij.

De dag gaat langzaam voorbij. Iedere keer als ik tessa neer leg begint ze weer te huilen en ze eet nog steeds helemaal niets. Kaj is nog in de studio maar als hij thuis komt wil ik gelijk naar de dokter want het voelt gewoon echt niet goed. Ze is altijd zo vrolijk en ze eet altijd goed maar nu huilt ze alleen en eet niets. Ze is ook witter als normaal maar ze voelt niet warmer aan ofzo dus ze heeft geen koorts.

2 uur later zitten kaj, ik en tessa in de auto onderwegnaar de dokter. Ik voel mijn hart kloppen en ik heb klamme handen van de zenuwen. Kaj ziet get en legt zijn hand op mijn been. "Het komt goed lieverd. Ik beloof het" ik kijk hem aan en geef hem een glimlach maar z'n woorden helpen niet echt. Ookal weet ik zat ze goed bedoeld zijn. We komen aan bij de dokter en ik haal tessa in de maxi-cosi uit de auto. Kaj legt zijn hand op mijn rug en we lopen naar binnen.

"Hey, we hadden gebeld oir onze dichter, tessa van der voort" zegt kaj tegen de vrouw achter de bali. "Uuhh... ja. Uw mag plaats nemen in de wachtkamer en dan komt er zo iemand bij u" zegt ze. We gaan zitten en wachten. Het lijkt wel uren te duren voordat er een man in een witte doktersjas naar ons toekomt.
We lopen met hem mee naar een kamer.

"Wat is het probleem?" Vraagt hij. "Uhm onze dochter tessa, ze is al een paar dagen alleen maar aan het huilen en ze wil niets eten. Zo kennen we haar helemaal niet" zeg ik. "Okee. Is het goed als ik tessa even onderzoek?" Vraagt hij. "Ja, ja tuurlijk" zeg ik en ik pak tessa uit de maxi-cosi en leg haar neer. hij doet zijn werk en kijkt bezorgd.

"Ze eet al een paar dagen bijna niets meer zegt u?" "Ja" "okee dan stuur ik u door naar het ziekenhuis want ik heb een vermoede dat er iets mis is in haar buik. En ik heb hier helaas niet de spullen om het te onderzoeken. Ik zorg dat ze weten dat jullie eraan komen" zegt hij. Zie je wel. Ik wist het! Wat als er iets ergs is? We hadden veel eerder naar de dojter moeten gaan. Het is allemaal mijn fout.

Ik voel tranen in m'n ogen als we onderweg zijn naar het ziekenhuis maar ik probeer er alles aan om ze niet te laten vallen. "Het komt goed lynn" zegt kaj weer. "Ik hoop het"