how my life changed

P.48 park

"Okee what the fuck is er nu weer gebeurt?" Zegt anna als ze het huis van mijn moeder in komt gestormd. "Wat doe jij hier? Niet dat ik je weg wil hebben" "kaj belde me en heeft alles verteld" "waarom wil je dan weten wat er is gebeurt?" "Weet ik veel. Ik moet iets hebben om mee binnen tekomen" "okee"

Ze zucht en gaat naast me zitten. "Wat is er toch met je aan de hand?" Vraagt ze. "Je bent de laatste tijd zo snel geïrriteerd en ik weet dat wat kaj heeft gedaan fout was maar kom op! Bij hem weg gaan... Sirrieus?" "Je weet niet hoe het voelt anna" "klopt maar ik weet dat kaj van je houd en dat jij overdrijft. En om heel eerlijk te zijn, als jij je zo blijft gedragen, heb ik geen zin om hier te zitten" zegt ze maar ik geef geen reactie. Ze schud haar hoofd en loopt weg zonder iets te zeggen.

Ik kijk naar tessa die ligt te slapen tussen 2 kussens op de bank. Ze is zo mooi. Ik snap nog steeds niet hoe ze van mij is. En van kaj natuurlijk. Ik weet echt niet wat ik moet doen. Ik snap dat ik mischien wat overdrijf maar dit is niet de eerste keer dat een jongen die bij me flikt. Ook niet de 2e. Dit is de 3e keer dat dit me overkomt.

De 1e keer was toen ik 15 was. Zijn naam was sam en hij was mijn eerste grote liefde. Ik betrapte hem in bed met een van mijn beste vriendinnen in die tijd. De 2e keer was met tim, hij had al een realtie met iemand toen hij me uit vroeg. En toen leerde ik kaj kennen. Hij trooste me toen ik er dus achter kwam dat ik dus tim's 2e meisje was. Kaj beloofde me dat hij nooit vreemd zou gaan. Zelfs niet zoemen.

Op 'n een of andere manier gaan zo dus al mijn relaties kapot door vreemdgaan. Maar kaj is anders. Bij die andere was het zo over maar ik heb een kind met kaj en ik zie nog steeds onze toekomst samen. Ik wil hem alleen even goed duidelijk maken dat hij dit niet nog een keer moet flikken.

* 2 weken later *

Ik loop door het park met tessa in de kinderwagen. Ik hou van wandelen in de herfst. De kleuren van alle bomen ziet er altijd zo mooi uit en nu kan ik altijd goed nadenken. Het is 2 weken later en ik heb nog steeds niet met kaj gesproken. Hij probeert me wel vaak te bellen en steeds neem ik het mezelf voor om de eerst volgende keer als hij belt op te nemen maar als hij dan weer belt, lukt het me gewoon niet. Niet omdat ik nog boos ben maar meer omdat ik bang ben dat hij iets gaat zeggen zoals "het bevalt me wel zo zonder jou" of "ik ga met sarah verder" ik weet dat het niet zo is maar ik kan het niet helpen.

Als ik de hoek omloop hoor ik opeens mijn naam. Ik kijk om me heen maar zie niemand. Opeens voel ik een hand die mijn arm pakt en ik draai me om. Ik zie kaj voor me staan. "Uhm hey" zeg ik zachtjes. "Lynn. Waarom heb je niets van jezelf laten horen? Weet je hou ongerust ik was over jullie" zegt hij. Ik kijk naar beneden en zeg niets omdat ik weet dat ik fout zat om zijn telefoontjes niet op te nemen. "Sorry" zegt hij opeens. "Ik weet dat ik nooit met sarah had mogen zoenen maar ik was dronken en gestrest. Wil je alstjeblieft bij me terug komen?"

Ik kan niet anders dan ja knikken. Ik heb hem zo gemist deze 2 weken en ik weet dat kaj en ik uiteindelijk toch wel weer bij elkaar komen. "Maar je moet wel weer mijn vertrouwen terug winnen" "ik beloof het je. Dat doe ik" zegt hij.