how my life changed

p.17 morning

POV Lynn

Waarom? Waarom komt hij hier heen? Een paar uur geleden kwam het nog over dat hij niets meer met me temaken wou hebben en dan nu staat hij bezopen voor mijn deur. En ookal ben ik nog steeds woest op hem van het gesprek en dat hij hier opeens voor me neus staat, ik wil antwoorden maar ik weet dat ik die nu niet kan krijgen dus ik zal tot morgen moeten wachten. Ik sla de dekens over me heen en val rustig in slaap.

De volgende ochtend word ik wakker van mijn wekker. Het is gewoon een schooldag dus ik moet eruit. Met mijn ogen nog half dicht loop ik naar de badkamer om een snelle douch tepakken voor ik de confrontatie aanga met kaj. Als hij überhaupt wakker gaat worden na gisteren. Hij zal wel een hele erge kater hebben maarja hij verdient het dus ik hoop dat hij de ergste kater heeft die hij ooit heeft gehad.

Als ik ben aangekleed, mijn make-up hen gedaan en mijn haar heb geföhnd, loop ik naar beneden. "Kaj" roep ik terwijl ik met mijn armen over elkaar tegen de deuropening aanleun. "Kaj!" Roep ik nog eens als hij niet antwoord. "Uugghhhhh" kreunt hij. Hij haalt een hand door zijn haar en het duurt even voordat hij zich realiseert waar hij is. "What the fuck doe ik hier!?" Zegt hij op een boze manier. Ik besluit om nog niet op zijn vraag in te gaan. "Heb je een kater?" Vraag ik bot. "Ugh ja" "mooizo" zeg ik en ik loop naar de keuken om een kop koffie temaken voor mezelf aangezien ik die hard nodig zal hebben ben ik bang. "Waarom ben ik hier?" Vraagt hij als hij richting de keuken loopt.

"Tja, dat vroeg ik mezelf nou ook af" zeg ik terwijl ik hem niet aankijk. Hij schud zijn hoofd maar zegt niets en loopt weg. Als ik weer aankom in de woonkamer zie ik dat hij bezig is met het aantrekken van zijn schoenen. "Waarom ben je hier kaj?" Vraag ik en ik neem een slok van mijn koffie. "Jezus lynn, ik weet niet wat er gisteren is gebeurt" "nou ik wel, je stond 's avonds laat als een gek op mijn deur te bonken" "nou je had me niet binnen hoeven laten hoor. Dat was je eigen keus" "mijn eigen keus? Je was hier heen gereden met de auto. Wees blij dat ik je op de bank heb laten slapen anders was je nu mischien wel dood geweest" zeg ik rustig. Ik wil een keer een goed gesprek hebben met hem dus ik probeer me in te houden.

Ik kijk op de klok en zie dat het best laat is maar dan mis ik maar de eerste paar uur. Dit is belangrijker. "Okee wat wil je dat ik zeg? Lieve lynn, bedankt dat ik in mijn eigen appartement mag slapen" "jij bent de gene die is weg gegaan en niet ik kaj"
Ik weet dat hij er niet tegen kan dat ik nu zo rustig blijf maar ik ga me niet laten kennen, niet deze keer.