Chapter《128》

10.7K 1.6K 57
                                    

Unicode

အခန်း(၁၂၈) - သက်ဝင်လှုပ်ရှားတဲ့ နေ့ရက်လေး

ချင်ဖုန်းသည်  အလွန်လျင်မြန်ပြီး သွက်လက်စွာ ပြုမူတာကြောင့် ကြည့်လိုက်ရင်တော့ လွယ်ကူလွန်းနေသလိုပင်။ ထို့နောက်သူက ဝန်ထမ်းဖြစ်သူ၏ အကျီၤအား ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် သူ့လက်ကိုလွှတ်လိုက်ပြီး လက်ကိုဖုန်ခါလိုက်သေးသည်။ ထာဝစဉ် အိပ်ငိုက်နေတတ်သည့် မျက်လုံးများကတော့ ပြုံးကျယ်နေလေပြီ။

"Mr ချီအနေနဲ့ ကိုယ့်လက်အောက်ငယ်သားတွေကို လမ်းလျှောက်တဲ့အချိန် သူတို့လက်တွေ လုပ်နေမိတဲ့အရာအပေါ် ပိုပြီးအာရုံစိုက်မိအောင် သင်ပေးထားသင့်တယ်, ကျွန်တော်တို့တွေ ဒီလို ဘေးဥပါဒ်မျိုး ထပ်မဖြစ်စေချင်ဘူး, အကယ်၍ ပိုင်သခင်ငယ်လေးသာ ထိသွားခဲ့ရင် ကျွန်တော်တို့အားလုံးအတွက် ဆိုးဝါးတဲ့ နေ့ဖြစ်လာမှာပဲ"

ချင်ဖုန်းသည် သူတို့နှစ်ယောက် တွေ့ကတည်းက ရိဟန်နားမှာ တိတ်တဆိတ် လျှောက်နေတာကြောင့် ချီမင်းယောင်က ထိုလူရှိနေသည်ကို သတိမထားလိုက်မိပေ။ ထိုစကားကြားတော့ ချီမင်းယောင်က အံ့အားသင့်သွားမိသည်။ သူက ထိုလူကို အနီးကပ် ကြည့်လိုက်ပြီးနောက်မှာတော့ အူတိုင်ထဲကအထိ တုန်လှုပ်သွားရ၏။ သူက ခံစားချက်တွေ မြင်သာသွားမယ့်အရေးအား ဖိနှိပ်လိုက်ရပြီး ဒီလူက သူထင်ထားတဲ့သူ ဟုတ်မဟုတ် အတည်ပြုရန် နောက်တစ်ဖန် ပြန်ကြည့်မိသည်။

ချီမင်းယောင်က အပြုံးတစ်ခုကို ဖြစ်ညှစ်ထုတ်၍ ရေရွတ်လာသည်။

"ချင်...."

"ချင်အန်း" ရိဟန်က ကြားဖြတ်ပြောလိုက်သည်။

"ခင်ဗျားထိသွားသေးလား?"

ချင်ဖုန်းက ရိဟန်အား တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ပြီး သူ့အပြုံးက နူးညံ့သွားလေသည်။

"ငါ့ကိုဘယ်သူထင်လို့လဲ?" သူက ပြန်ဖြေ၏။

"ဒါက ဟင်းချိုအိုးလေးပါပဲ, ငါ့ကို ဘယ်လိုများ နာကျင်အောင် လုပ်နိုင်ပါ့မလဲ?"

ချင်ဖုန်း ပြောလိုက်တဲ့ စကားများအရဆိုရင် ဝန်ထမ်းဖြစ်သူရဲ့ ခြေချောသွားမှုက မတော်တဆ မဟုတ်ဘူးဆိုတာကို ယန်ဖေးသိလိုက်သည်။ သူမက စကားပြောဖို့ ပြင်လိုက်တဲ့ အချိန်မှာပဲ ကျောင်းစုက သူ့လက်အား သူမပုခုံးပေါ် ခပ်တင်းတင်းလေး တင်လိုက်၏။ နှုတ်ခမ်းဆူရင်းဖြင့်သာ ယန်ဖေးမှာ ပါးစပ်ပိတ်ထားလိုက်ရတော့သည်။

(Completed) Reborn as a good childWhere stories live. Discover now