Chapter《147》

8.5K 1.3K 56
                                    

Unicode

အခန်း(၁၄၇) - ပြန်ပြောင်းရွှေ့ခြင်း

ရိဟန်ရဲ့ ပါးစပ်လေးက ဖွင့်လိုက်ပိတ်လိုက် ဖြစ်နေမိသည်။ သူက ဝမ်းနည်းစွာ ပြန်တုံ့ပြန်၏။

"ဘိုးဘိုး, နားမလည်ပါဘူး"

ကျွန်တော်တို့က တကယ့် ချစ်သူအစစ်တွေ မဖြစ်နိုင်ဘူး, အရာအားလုံးက အလိမ်အညာတွေမို့လို့

"မင်းတို့ကလေးတွေကြားထဲမှာ ဘာတွေဖြစ်နေလဲ ဆိုတာ ငါသေချာပေါက် နားမလည်ပါဘူး" လူအိုကြီးပိုင်က ကြားဖြတ်ပြောသည်။

"ဒါပေမဲ့ , မင်းသိသင့်တာက ဒီတစ်ချိန်လုံးမှာ ကျင်းယွမ်က မင်းကို ဘယ်လိုဆက်ဆံလဲဆိုတာကိုပဲ, ငါမြင်နေရတယ်, သူကမင်းကို ဆက်တိုက် နီးစပ်ဖို့ ကြိုးစားနေပေမယ့် မင်းဘက်က ဆက်တိုက်သူ့ကို ငြင်းဆန်နေခဲ့တာ, အဲ့ဒါက ကြေကွဲဖို့ကောင်းတယ်, အဲ့ဒါက အရမ်းလည်း နာကျင်ရတယ်, သူက အိမ်အပြင်ဘက်မှာ ဘယ်လောက်ပဲ သန်မာပြီး ခွန်အားကြီးနေပါစေ သူ့ရဲ့ အနူးညံ့ဆုံးအပိုင်းကတော့ အမြဲတမ်း မင်းရှေ့မှာပဲ ပေါ်ပေါက်ခဲ့တာ, မင်းလုပ်သမျှ လုပ်ရပ်တိုင်း၊ မင်းပြောသမျှ စကားတိုင်း သူ့ကိုနာကျင်စေနိုင်တယ်, ချစ်သူတစ်ယောက်အနေနဲ့ မင်းက သူ့ရဲ့ အနူးညံ့ဆုံး အားအနည်းဆုံး အပိုင်းကို ကာကွယ်ပေးသင့်တာ, မင်းရဲ့ အားသာချက်ကို အခွင့်ကောင်းယူပြီး သူ့ကိုနာကျင်အောင် မလုပ်သင့်ဘူး, ဟုတ်တယ်မှတ်လား? အင်း, သေချာပေါက် သူ့ဘက်က တစ်ခုခု အမှားလုပ်လိုက်ပြီး ငါ့ရဲ့ အဖိုးတန်တဲ့ အသေးလေးကို စိတ်မကောင်းဖြစ်အောင် လုပ်ထားတာဆိုရင်တော့ တစ်နည်းနည်းနဲ့ ဒါမှမဟုတ် တူညီတဲ့ နည်းလမ်းနဲ့ အပြစ်ပေးခံရမှာပေါ့လေ!"

ဒါပေမဲ့ ကျင်းယွမ်က ဘာမှ အမှားမလုပ်ထားဘူးလေ။ အဲ့ဒီလိုဆိုပေမယ့် လက်ရှိအခြေအနေက ဘယ်သူ့ကို အပြစ်တင်ရမှာလဲ?

ရိဟန်က သူ့အဘိုးရဲ့ ပုခုံးပေါ်ကို မှီတွယ်ထားလိုက်မိသည်။ သူ့ခေါင်းတစ်ခုလုံး ရှုပ်ထွေးနေမိ၏။ အမှန်တရားကို သိပြီးနောက်ပိုင်း ဖြစ်ပေါ်လာတဲ့ ဝေဒနာက ပျောက်ကွယ်သွားပြီး သူ့စိတ်နှလုံး တစ်ဖြည်းဖြည်း တည်ငြိမ်လာတဲ့အခါမှာ သူသံသယ မဝင်ခဲ့တာတော့ မဟုတ်ခဲ့။

(Completed) Reborn as a good childWhere stories live. Discover now