Chapter《126》

11.3K 1.6K 21
                                    

Unicode

အခန်း(၁၂၆) - ပိုပိုပြီးကလေးဆန်လာတယ်

ကျင်းယွမ်က ရိဟန်ရဲ့ ပုခုံးလေးအား ညင်ညင်သာသာ ကိုက်လိုက်သည်။ သူ့တင်ပါးလေးသည် ပေါ့ပါးသော တွန်းအားကြောင့် နိမ့်ကျသွားပြီး ရိဟန်၏ နှုတ်ခမ်းမှ ညည်းညူသံလေး ထွက်ပေါ်လာ၏။

"ဘာတွေလုပ်နေပြန်ပြီလဲ? ဆင်းတော့ဆို"

ရိဟန်က တောင်းဆိုလိုက်ပြီး ရဲပတောင်းခတ်နေသည့် မျက်လုံးထောင့်စွန်းလေးကနေ မျက်ရည်များ စီးကျလာပြန်သည်။

ထိုလူကြီးကတော့ ဆက်ပြီးတော့ တိတ်ဆိတ်နေသည်လေ။ သူက သူ့တင်ပါးကိုသာ လှုပ်ရုံလှုပ်နေသည်။ ရိဟန်က သူ့အတွင်းပိုင်းမှာ ဖြစ်ပျက်သွားတဲ့ အပြောင်းအလဲကို ခံစားလိုက်ရတာကြောင့် တွားသွားကာ လွတ်မြောက်ဖို့ ကြိုးစားသော်လည်း ကျင်းယွမ်က သူ့ခါးအား လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် သိုင်းဖက်ပြီး ချုပ်ထားသည်။

"နှာဘူးကောင်ကြီး!" ရိဟန်က ထိတ်လန့်တုန်လှုပ်စွာ ပြောမိသည်။

"ထပ်ပြီးတော့လား? မလိုချင်ဘူးလို့! အိပ်ချင်နေပြီ!"

ကျင်းယွမ်က ဖြည်းညှင်းစွာ ထည့်လိုက်ရင်း ချော့မော့ပြောသည်။

"ဟုတ်ပြီ, ဟုတ်ပြီ, ဟန်ဟန်,ကိုယ်က မင်းရဲ့ အာရုံကို ပြောင်းစေချင်ယုံပဲ, မင်းအဲ့ဒီ မပျော်ရွှင်စရာ ကောင်းတဲ့ အတွေးတွေကို ဆက်ပြီး မတွေးစေချင်ဘူး"

ရိဟန်က ညည်းညူလိုက်သည်။ သူက ညည်းညူနေရင်းဖြင့်ပင် ခေါင်းယမ်းပြသည်။

"မလိုအပ်ဘူး....မင်းလုပ်ပေးစရာ မလိုအပ်ဘူး, ငါ.....ငါပျော်တယ်,ငါ- ငါအိပ်ချင်နေပြီ!"

ကျင်းယွမ်ရဲ့ တင်ပါးက ပိုမိုမြန်ဆန်လာသည်။

"ခဏလေးပဲ" သူက အသက်ကို ပြင်းပြင်းရှုလိုက်၏။

"ပိုပြီးကောင်းကောင်း အိပ်ပျော်မှာ....."

ရိဟန်ရဲ့ နှဖူးလေးက ခေါင်းအုံးပေါ် ကျသွားပြီး  အမောတကော အသက်ရှုသံများ ကြားကနေ ညည်းညူသံလေး ထွက်လာကာ တောင်းပန်တိုးလျှိုးရှာသည်။

(Completed) Reborn as a good childOnde histórias criam vida. Descubra agora