Timelapse of Catastrophe (Solis Occasum Series 1)

Kabanata 11

Kabanata 11

Woman

"Give me those petals, anak..."

Buhat ni Sho ang mga petals ng roses habang papalapit sa 'kin. Ganoon na lang ang panghihinayang at pangungusap pa ng mga mata niya nang mahulog ang ilan sa maliit niyang braso. Nangilid ang kanyang luha.

"It's okay, Sho. Thank you so much." Mariin kong pinunasan ang luha bago pa man 'yun tumulo. Nagdampi ako ng halik na ikinangiti niya.

Inakala niya na magagalit ako sa simpleng bagay. Sa pagkakamali niya na hindi naman sinasadya. Hindi ko alam kung kanino niya nakuha ang ganitong ugali dahil hindi naman kami madamdamin ng Tatay niya.

Kaagad na dumapo ang kamay niya doon at ngumiti. "I'll get it for you, Nanay," sabay takbo upang damputin ang petals na kumalat sa sahig ng banyo.

Habang binibilang niya isa-isa ang mga 'yon sa kamay ay inayos ko ang bulaklak na nakalutang sa tubig. Mayroon namang bata dito na tumutulong sa 'kin para hindi na ako mapagod kaaayos sa bathtub.

"Tatay will get mad at you, Nanay."

"No. Why would he?"

"Because we're teasing him." Kinamot niya ang ulo. "I don't want him to get mad... I'll cry..."

"Remember that your Father once pull me here." Pagpapaalala ko kaya siya natigilan. "At hindi naman ako nagalit."

"But, Tatay likes to swim here. Or, he should go with me instead." Bumungisngis ang bata.

Hindi ako nagbibiro noong sinabi kong may oras din siya sa 'kin sa panggagago. Nakadalawang-beses na siya, at ito pa lang ang pagkakataon ko.

I tried to rest my legs on the water. It feels so cold and fresh, and looks romantic! But, not for me because of some instances, I'm alone-- with a little kid beside me. Lalo na't may mab-bwisit ako mamaya.

Kaaalis lang ni Yael para sa rehearsal nila. Nakatanggap ng mensahe ang anak ko na kararating niya lang nitong maisipan kong maligo. Wala rin akong kaalam-alam sa kalokohang pumasok sa isip ko at nagbabad ako dito para lang pabalikin siya.

"Kaya mong sungkitin?" Tanong ko kay Sho.

Lumingon siya, nananatiling hawak ang panungkit na nakadikit na sa sinasabitan ng roba ko. He smiled sweetly.

"I'm not yet a big boy, Nanay. But, I'll try to get t-this--" tinangay siya ng panungkit. "This stuff because I want to learn."

"Okay. Go, get it for Nanay." Saad ko bago ayusin ang cellphone.

Kumuha ako ng ilang matitinong shots sa sarili. Nakokonsiyensya pa ako sa lagay na ito dahil basa na ang damit na suot ko, si Yael pa ang maglalaba kaya magkukusa na lang ako na unahan siya dito.

Sa ilang sandali pang pag-eeksperimento ng bata ay nagtagumpay siya sa pagkuha. "There you go. Give me a kiss." I pouted my lips.

Sho immediately blushed. "Are you sure that Tatay will not get mad at me?"

"He won't. Or else, I'll punch him real hard, right straight on his face."

Pati sa simpleng datalye ng mga bulaklak ay tinulungan niya ako sa pag-aayos. Iginilid niya ang karamihan sa mga 'yon, nagtira ng kaunti para sa litrato.

Sinadya ko na rin na basain ang roba ko para sa mas maayos na litrato. May isa pa naman ako na maaaring isuot sa oras na makaahon o... magpakita sa kanya.

"You look so beautiful, Nanay."

"Thank you so much. That's why you're cute."

"Why? Because you look beautiful and Tatay is handsome?"