Timelapse of Catastrophe (Solis Occasum Series 1)

Kabanata 51

A/N: Hii, I'm back, hahhah. I miss this story so much... There are some times that my mind wants to write everything, but my body can't. Medyo nagulat ako na may nagbabasa pa at marami pang dumarating na iba. I don't know how will I be able to give everything back to you and rest myself at the same time. I need to focus more on my studies since being a student leader gives so much pressure. >.<

I'm always thankful for your patience, guys.

Kabanata 51

Did I?

I wasn't looking at my own body when I took a photo of it—topless. I was standing in front of the body mirror inside the bathroom.

"Sho!" I called my son outside.

Tuwang-tuwa ako habang pinagmamasdan ang nakunang litrato. It looks good, huwag lang diretsong titingin sa salamin at baka magulo ang lahat.

Mabilis na naramdaman ko ang paghawak ng bata sa kamay ko. May nginunguya pa siya habang nasa loob.

Inalalayan ko siyang magtungo sa harap ko. When I told him that I'm planning to take a photo of us, he immediately went in front of my body. Kahit na ang tanging ang ulo lang niya ang kita at nanlalaking mga mata sa litrato, hindi siya umangal o anuman. He even tried to pose with letter the L on both of his hands.

"Thank you..." Ginulo ko ang buhok niya nang bahagya. "I'll send it to your Nanay."

He nodded continuously and stared at my body before giggling and running outside.

Nagtungo ako agad sa conversation naming dalawa ni Henriette. I-s-in-end ko ang tatlong litrato, isa ang malapit sa faucet kung saan natatakpan niyon ang katawan ko, at dalawa ang kasama ko si Sho.

To Henriette ♡ :
Kain na. Huwag pagugutom.

Naghintay ako ng ilang sandali bago lumabas ng banyo. Agad namang nakakuha ako ng tugon mula sa kanya.

From Henriette ♡ :
Ay, bastos...

From Henriette ♡ :
May nakatakip!!

I laughed so hard when I've read her messages. Damn, this is not her! Hindi online, pero nakasagot agad nang magpadala ako ng litrato. Hindi siya ganito.

From Henriette ♡ :
Bastos ka, ah. Tanggalin mo 'yung bata sa harap mo, sino ba 'yan?

"What Nanay said, Tatay?" It was Sho.

"She asked who are you," I replied formally while typing my message.

To Henriette ♡ :
Kiss muna...

Hindi ko pinansin ang mahinang pag-iyak ng anak ko sa gilid. Pinigilan ko na lang ang tawa dahil kahit papaano ay naaawa naman ako sa kanya.

"Nanay don't know me..." He whispered to himself.

From Henriette ♡ :
Haha pakyu

She's the sweetest.

Napaungos ako sa mensahe. Doon ay pinili ko na lang na buhatin ang anak ko at ilapag sa sariling hita. Ngayon ay parehas na kaming may tampo sa Nanay niya.

To Henriette ♡ :
Huwag mo ako murahin kung gusto mo pang makalakad mamaya.

Sa totoo lang ay hindi ko alam kung papaano patatahanin si Sho. Huling beses na nagtampo ito sa Nanay niya ay noong pinisil siya nito sa pisngi dahil sa panggigigil. Buong araw yata niyang hindi pinansin si Henriette, animo'y wala sa loob ng bahay at umalis.