Alexa's POV
Ανοίγω αργά αργά τα μάτια μου αλλά ένα λευκό φως με τυφλώνει άρα τα κλείνω ξανά όσο μνήμες έρχονται στο μυαλό μου.
*Flashback*
Alexa: Μα είμαστε στην ίδια ομάδα! Είπα μην μπορώντας να αναπνεύσω μόλις είδα ποιος το έκανε.
Katherine: Το ξέρω. Μου απάντησε κοιτώντας με πλέον στα μάτια.
Stefan: Συγγνώμη αλλά έπρεπε! Είπε και εκείνος λυπημένα καθώς με κοιτάνε να υποφέρω.
Μετά τίποτα! Κενό.
*End of the flashback*
Προσπαθώ ξανά να ανοίξω τα μάτια μου και τα καταφέρνω. Παρατηρώ πως στο χέρι μου υπάρχει ένας ορός άρα κάτι μου χορηγούν στον οργανισμό μου. Δεν αργώ να καταλάβω πως είμαι δεμένη σε ένα κρεβάτι μέσα σε ένα δωμάτιο.
Stefan: Καλημέρα! Άκουσα την φωνή του και τον είδα να κάθεται σε μια καρέκλα δίπλα μου.
Alexa: Που είμαι? Κατάφερα να ρωτήσω.
Stefan: Είσαι στον περίφημο οίκο Άικεν. Ήρθε η ώρα να ανοίξεις την ανθρωπιά σου αδερφούλα.
Alexa: Ακόμα και αν την ανοίξω δεν πρόκειται να σε συγχωρέσω ποτέ για αυτό. Λέω αδύναμα.
Stefan: Εσύ με πρόδωσες Alexa! Με μετέτρεψες ξανά σε σφαγέα.
Alexa: Ναι επειδή υπέγραψες να μπω εδώ μέσα Stefan.
Stefan: Αν θες να ζήσεις Alexa, μπορείς! Αρκεί να ανοίξεις την ανθρωπιά σου. Άλλαξε κουβέντα.
Alexa: Ίσως να προτείμω να το φτάσω στα άκρα.
Stefan: Ακόμα και σε αυτή την κατάσταση είσαι πεισματάρα γαμώτο. Αλλά εγώ στο υπόσχομαι πως όταν γυρίσεις πίσω θα είναι όλα καλά. Μου είπε και εγώ γέλασα.
Alexa: Όλοι προσποιήστε σαν να νοιάζεστε! Γιατί προσποιήστε όλοι σαν να νοιάζεστε Stef?
Stefan: Τι εννοείς? Ρώτησε μπερδεμένος.
Alexa: Πέθαινα μέρα με την μέρα αλλά κανείς δεν ήταν εκεί. Γιατί νοιάζεστε όλοι τώρα ξαφνικά?
Stefan: Πάντα νοιαζόμουν Alexa. Μου είπε πριν φύγει αφήνοντάς με μόνη.
~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~
YOU ARE READING
The return
FanfictionΠέρασαν δέκα χρόνια! Όλοι πίστευαν πως είναι νεκρή... αλλά δεν είναι! Ζει μόνη της, χωρίς αισθήματα πλέον έχει γίνει ψυχρή μια άλλη. Τι λέτε θα πάρει εκδίκηση η Alexa για όλα αυτά που της έκαναν ή θα υπερισχύσει η καλή πλευρά της ξανά? Από την άλλη...
