The return

66| Always and Forever

Alexa's POV

Είμαι πίσω στο δάσος του Mystic Hills πεσμένη κάτω μη μπορώντας να κουνηθώ και πονάω σχεδόν σε όλο μου το σώμα.

Diana: Τι στο- ακούω την φωνή της και την βλέπω από πάνω μου ξαφνικά. Χαίρομαι που το ξόρκι που με στέλνει σε αυτό το σύμπαν με φέρνει κατευθείαν σε εσένα. Μου κοιτώντας με ταραγμένη και αφού γονατίζει κάτω βάζει το κεφάλι μου στα πόδια της.

Alexa: Τα κατάφερα! Λέω χαμογελώντας πονεμένα. Έκαψα την προφητεία. Συνέχισα.

Diana: Γιατί δεν θεραπεύεσαι? Απορεί αγχωμένη.

Alexa: Δεν είμαι τριβρύδιο πια! Είμαι άνθρωπος!

Diana: Έλα! Πιες αίμα μου! Μου λέει δαγκώνοντας το χέρι της αλλά δεν πίνω όταν το πλησιάζει στο στόμα μου.

Alexa: Δεν μπορώ! Η κατάρα Diana, δεν μπορείς να με γιατρέψεις.

Diana: Και τι να κάνω? Δεν υπάρχει Mystic Hills στο σύμπαν μου! Δεν ξέρω που να σε πάω ή τι να κάνω. Λέει και βλέπω τα χέρια της να τρέμουν ενώ δάκρυα αρχίζουν να κυλούν από τα μάτια της.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Diana's POV

Η Alexa είναι αιμόφυρτη κάτω και δεν έχω ιδέα τι να κάνω.

Τρέμω και αρχίζω να δακρύζω. Είμαι τόσο δυνατή αλλά τόσο αδύναμη ταυτόχρονα.

Καταλαβαίνει πως τρέμω και μου πιάνει το χέρι χαμογελώντας.

Alexa: Η κόλαση πλέον είναι ένα μέρος όπου βασανισμένες ψυχές που αναγκάστηκαν να κάνουν κακό μπορούν βρουν γαλήνη. Μου λέει κοφτά και πονεμένα. Τα κατάφερα Diana. Ήξερα το τίμημα! Ήξερα πως υπήρχε περίπτωση να μην καταφέρω. Μου λέει χαμογελώντας μου γλυκά.

Αυτή η εικόνα νομίζω πως θα με στοιχειώνει για το υπόλοιπο της ζωής μου. Θέλω να την βοηθήσω αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα, έχω παγώσει.

Diana: Δεν μπορείς να πεθάνεις! Δεν μπορείς να μου το κάνεις αυτό. Λέω κλαίγοντας όλο και περισσότερο. Ήρθα από ένα άλλο σύμπαν μόνο και μόνο για να σε δω και να σιγουρευτώ πως είσαι καλά. Σε παρακαλώ μην πεθάνεις.

Alexa: Είναι εντάξει στο υπόσχομαι, είμαι εντάξει. Έχω συμβιβαστεί με το ενδεχόμενο του θανάτου. Δεν φοβάμαι να πεθάνω Diana. Πάω να της απαντήσω αλλά το τηλέφωνό της που πεταμένο δίπλα μας χτυπάει.

Απορώ πως λειτουργεί ακόμα τόσο που έχει σπάσει.

Βλέπω το όνομα "Kai" να αναγράφεται στην οθόνη και χωρίς να το σκεφτώ απλώς το σηκώνω. Θέλω να ακούσω την φωνή του ακόμα και αν δεν είναι ο Kai που αγάπησα εγώ.