The return

45| Well you don't know fuck about my family

Alexa's POV

Kol: Χαίρομαι που ήταν μόνο για αυτό και που είσαι καλά. ΤΩΡΑ ΔΏΣΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΆΧΡΗΣΤΟ ΠΟΥ ΣΤΈΚΕΤΑΙ ΔΊΠΛΑ ΣΟΥ. Αλλάζει κουβέντα.

Alexa: Ποιον από όλους?

Kol: Τον Isaac.

Alexa: Isaac σε θέλει ο Kol. Του είπα δίνοντάς του το τηλέφωνο.

Isaac: Kol τι μου κάνεις? Όλα καλά? Λέει γελώντας αμήχανα σχεδόν τρομαγμένα θα έλεγε κανείς.

Kol: ΥΠΟΣΧΈΘΗΚΕΣ ΚΆΤΙ ΜΗΝ ΤΟ ΞΕΧΝΆΣ ΑΥΤΌ! Ήταν το μόνο που είπε και του το έκλεισε.

*Τέλος κλήσης*

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Λίγη ώρα αργότερα...

Έχω βγει λίγο από το σπίτι και έχω έρθει στην θάλασσα που έχει δίπλα να ηρεμήσω.

Απλώς κάθομαι στην άμμο κοιτάζοντάς την θάλασσα.

Hope: Ελπίζω να θες παρέα. Είπε και κάθισε δίπλα μου.

Alexa: Σε ευχαριστώ που με βοήθησες νωρίτερα. Εκείνη χαμογέλασε ρίχνοντας μια ματιά στο φεγγάρι.

Hope: Δεν κάνει τίποτα. Αυτό κάνει η οικογένεια.

Alexa: Αυτό κάνει η οικογένεια όταν δεν είναι εναντίον σου Hope. Της είπα και εκείνη έκλεισε για μια στιγμή τα μάτια της σοβαρεύοντας.

Hope: Το ξέρω! Κάναμε όλοι πάρα πολλά λάθη και δεν υπάρχει δικαιολογία για τον πόνο που σε κάναμε να νιώσεις ενώ θα έπρεπε να σου σταθούμε. Και μπορεί εγώ να μην έκανα κάτι που να σε πληγώσει αλλά δεν ήμουν εδώ όταν θα έπρεπε και μετανιώνω για αυτό.

Alexa: Μου αρκεί που είσαι εδώ τώρα. Της είπα χαμογελώντας.

Katherine: Σχεδόν συγκινήθηκα! Πετάχτηκε από πίσω μας.

Hope: Μπορείς να σταματήσεις να εμφανίζεσαι τόσο ξαφνικά επιτέλους? Λέει ενοχλημένη.

Katherine: Μου χαλάσετε το σχέδιο πάλι.

Alexa: Δεν θα παραδοθώ τόσο εύκολα Kath.

Katherine: Το ξέρω. Ούτε εσύ θα παραδοθείς ούτε οι άλλοι δύο ηλίθιοι. Μου λέει και εγώ προσπαθώ να καταλάβω ποιους άλλους λέει. Αλλά υπάρχει ένα άτομο που αν πεθάνει μπορεί να σας κάνει ευάλωτους και εσένα και τον Theo και τον Isaac. Συνεχίζει με ένα ανεξήγητο χαμόγελο χαραγμένο στα χείλη της.

Hope: Τι σημαίνει αυτό? Ποιος επρόκειτο να πεθάνει?

Alexa: Όχι, όχι, όχι! Λέω μόλις συνειδητοποίησα.