Pokaż prawdziwego siebie| Min Yoongi

>20<

Właśnie kończysz prace i idziesz do domu. W kawiarni odkąd robi się chłodniej nie ma tłumów.

Idąc przed siebie nagle ujrzałaś...

-Felix?- powiedziałaś widząc przed sobą chłopaka wpatrzonego w ciebie.

-Słuchaj...- zaczął niepewnie.

-Nie mam ochoty z tobą rozmawiać.- powiedziałaś do niego szorstko i ominęłaś go prędko nie zwracając na niego uwagi.

-Chciałem przeprosić.- wydusił z siebie.

Na jego słowa zaśmiałaś się płytko i zatrzymałaś.

-Kogo? Mnie?- odwróciłaś się do niego zażenowana.

-Tak... ciebie...- westchnął i spuścił głowę w dół. -Za to, że to widziałaś.- dodał. Właśnie jego słowa były dowodem na to, że miałaś racje co do brutalnego chłopaka w kominiarce. To był on. Felix.

-Chyba sobie żartujesz.- zaśmiałaś się. -Nie powinieneś przepraszać mnie, a chłopaków z mojej szkoły, których zaatakowałeś wraz ze swoją bandą.- podeszłaś do niego wściekła. -Wobec ciebie straciłam cały szacunek, po tym jak się dowiedziałam co odwalasz...- na te słowa chłopak spojrzał na ciebie zszokowany.

-Daj mi się wytłumaczyć.- powiedział nagle ożywiony. -To dość skomplikowane...- powiedział. -Przejdziemy się?- zaproponował na co ty,choć z niechęcią, zgodziłaś się.

-Nie rozumiem, po co się tak wyżywacie kiedy za każdym razem przegrywacie.- szłaś u boku Felixa.

-Obrywają za swoje wyśmiewki po meczach.- odparł.

-Jakie wyśmiewki?- zapytałaś zdziwiona.

-Po naszej przegranej od chłopaków z twojej szkoły słyszymy komentarze typu „słabe pały, pedały z prywatnej szkoły, chude panienki..." i wiele różnych.- mówił przygnębiony.

Trochę cię to zaskoczyło. Ci chłopacy wydawali się mili. Nie wiedziałaś, że w twojej szkole znajdują się takie okropne osoby.

-Faktycznie, niemiło z ich strony.- zaczęłaś. -Ale po co później ich atakujecie w brutalny sposób bijąc ich?- nadal tego nie mogłaś zrozumieć. Ten dzień kiedy wparowali na boisko szkolne, wcześniejsza sytuacja z halloween... To przesada.

-Wkurzają nas. Zwłaszcza ten cały Min... taki cwaniaczek z niego. Dobrze gra w kosza, a po meczu zaczyna jako pierwszy nas obrażać.- bronił się.

Westchnęłaś głośno zmarnowana.

-W halloween chciałeś mu złamać rękę. KIJEM BEJSBOLOWYM! To przesada.- uniosłaś się. -Po prostu ich olejcie.- poradziłaś. -Miej wyjebane, a będzie ci dane- zaśmiałaś się. Chłopak zareagował tak samo.

-Nieraz po prostu się nie da.- przystanął gdy znaleźliście się niespodziewanie w parku.

-Zajęliście teraz drugie miejsce. To świadczy, że nie jesteście wcale tacy słabi, więc nie przyjmujcie do siebie tych ich obelg w waszą stronę.- poradziłaś.

Felix zamilkł i znów spuścił wzrok w ziemie.

-Może masz racje...- westchnął. -Ale jak mam to powstrzymać? Chłopacy z mojej drużyny normalnie buzują od środka jak słyszą takie rzeczy.- wyznał.

-Pogadajcie ze swoim trenerem. Wyjaśnijcie mu wszystko. Rozwiążcie to jakoś. Albo zero grania meczy z moją szkołą, albo pogadanka trenerów twojej i mojej szkoły. Może wtedy wuefista od nas doprowadzi chłopaków do porządku i nauczy ich manier.- wymyśliłaś. Nie wiedziałaś czy to napewno się uda. Ale skoro Felix poczuł skruchę co do swoich agresywnych zachowań, może to zadziałać też na resztę jego drużyny. Trzeba się chwytać każdej możliwości.