Oyun bxb

42

Eraydan

Duyduklarımın etkisinden hâlâ çıkamamıştım. Babamın neden beni bıraktığını bu yaşıma kadar hep merak etmiştim. Anneme bir şey sormaktan çok korksam da sadece babamı soracağım zamanlar bana bir cesaret geliyordu.

Anneme her babamı sorduğumda çok kızardı, bağırırdı, çağırırdı hatta yüzüme bile bakmazdı. O zamanlar beni hiç sevmediğini düşünür ağlardım. Küçüktüm tabi..

Büyüdükçe annemin tavırları da değişmeye başlamıştı. Eve eskisi gibi erken gelmiyor geç geliyor ve sürekli içiyordu. Bazen o gelene kadar uyumaz beklerdim, eve sarhoş gelip beni gördüğünde çok sinirlenirdi. Uyumadığım için kızar sonra odama gönderirdi. 

Bir keresinde kendi kendine konuşmasına şahit olmuştum. Babama çok benziyormuşum.. O gün birazda olsa babamın yüzüne olan merakım dinmişti. Ama çok azı..

On altı yaşıma kadar bu böyle devam etti. Bir gün annem eve bir adamla geldi ve evleneceğim dedi. Sevinmiştim, öz olmasa da sonuçta benimde bir babam olacaktı. Ne kadar büyümüş olsam da içimdeki baba sevgisinin eksikliği hiç geçmemişti. Belki de o yüzden bu kadar çok sevinmiştim annemin evlenmesine.

Annem ve o adamın düğün günlerinde o kadar heyecanlanmıştım ki anlatamam. Nihayet benimde bir ailem olacaktı. Düğün bittikten sonra annemler bir otele gittiler. O gece evde tek başıma sabahı zor ettim. Akşam eve geldiklerinde heyecandan bayılacak gibiydim. Tabi bu heyecanım uzun sürmemişti.

Annem kocasıyla başka bir şehre taşınacağını ve orada yeni bir hayat kuracağını söylemişti. Benim ne olacağımı siklememişti bile. Evden çıkmış ve kendimi sokağa atmıştım. İlk defa gecenin geç saatinde dışarı çıkmış olmanın verdiği korku ve içimdeki o bok gibi hisle hiç bilmediğim sokaklarda ağlayarak yürümüştüm. O gece tanışmıştım ben Aslıyla, ablamla..

''Kurban olurum gözyaşlarına senin.''

Efe sırtımı okşayarak saçlarıma bir öpücük kondurmuştu. Eve geldiğimizden beri hiç sesini çıkarmamış sadece küçük temaslarla beni sakinleştirmeye çalışmıştı.

Bunca zaman neden beni bırakıp gittiğini merak ettiğim babamın aslında beni bırakmadığını annemin beni ondan sakladığını öğrenmiştim. 

O da beni merak etmişti, bulmaya çalışmıştı. 

''Efe.'' Başım boynuna gömülü olduğu için sesim boğuk çıkmıştı.

''Söyle mis kokulum.'' Burnunu saçlarıma bastırarak derin bir soluk çekti içine. Hitap şekline gülümsemek istesem de yapamadım. 

''Ben doğru duydum değil mi? Ya da az önce yaşananlar gerçekti değil mi ben hayal görmedim yani?''

Elini yüzüme koyarak başımı boynundan kaldırdı, baş parmağıyla çenemi okşadı. ''Hepsi gerçekti güzelim.''

Sakince konuşması benimde sakinleşmemi sağlıyordu. 

Hep merak ettiğim şeyi bugün babamın ağzından dinlemiştim. Belki gerçekleri söylemiyordu bilmiyorum. İçimdeki bir taraf ona inanmak istemiyordu, sonuçta beni bu yaşıma kadar iyisiyle kötüsüyle annem getirmişti. 

Ne hissedeceğimi bilmiyordum artık. Bu düşünce çıkmazından çıkamıyordum. Birinin elimden tutup beni bu düşüncelerin arasından çıkarması gerekiyordu.

''Eray'ım, mis kokulu sevgilim benim.'' İçimden geçenleri hissetmiş gibiydi.

''Efendim..'' Sesim bok gibi çıkıyordu.

''Neden hiç ses çıkarmadan orada öylece dinledin?''

''Ben.. Bilmiyorum. O an öylece dondum kaldım sesimi bile çıkaramadım.''