Oyun bxb

29

Yazardan

Efe kucağındaki bedeni yavaşça yatağın üzerine koyarak yatağın üstündeki örtüyü uyuyan bedenin üzerine örttü. Eray yatakta birkaç kere dönmüş ve kendine rahat bir pozisyon bulduğunda birkaç mırıltı çıkarıp uyumaya kaldığı yerden devam etmişti..

Efe uyuyan oğlanın yüzüne elini yaşlaştırarak önce burnuna dokundu. Daha sonra parmağını yataktaki bedenin yüzünde keşfe çıkardı. 

''Aklımı alıyorsun aklımı.'' Efe ağzının içinde mırıldanarak Eray'ı rahatsız etmeyecek şekilde yanına oturdu. 

''O kadar masumsun ki seni üzdüğüm için kendime küfredip duruyorum biliyor musun?'' Elini uyuyan oğlanın saçlarına atarak okşadı. Hazır Eray uyuyorken hasret gidermek istiyordu.

''Seni bırakmamın hiçbir geçerli sebebi yok biliyorum. Ama bana daha fazla bağlanma istedim. Eğer bana daha çok bağlanırsan ameliyattan sağ bir şekilde çıkamadığımda daha çok üzülürsün diye bıraktım seni. Biliyorum çok aptalcaydı ama o an en doğru kararı vermişim gibiydi.'' Efe yüzünü uyuyan gencin saçlarına yaklaştırdı ve derin derin nefesler aldı. Saçlarının arasına belli belirsiz bir öpücük kondurdu.

Efe'nin gözünden akan yaş Eray'ın sarı saçları arasında kaybolmuştu. 

Hiç istememişti Eray'ı bırakmayı. Doktor ona durumunun kötüye gittiğini ve ameliyattan sağ bir şekilde çıkma ihtimalinin düşük olduğunu söylediğinde Eray'a umut verdiği için kendisinden nefret etmişti.

Eğer o gün eğer Efe bayılıp doktora gitmeseydi ve bunları öğrenmeseydi Eray'a çıkma teklifi edecekti. 

Ama iyi ki diyordu.. 

''Sana seninle daha fazla konuşmak istemediğimi söylediğim an o kadar zordu ki benim için. Hele o ağlayışını görmek. İnan ki Eray içimden bir şeyler koptu gitti.'' Efe burnunu çekerek devam etti. ''Ben o zaman anladım ki sana olan duygularım sadece basit bir hoşlantı değildi.''

Elini sevdiği adamın yüzüne atarak okşadı nazikçe. Yüzüstü yatan gencin boynuna küçük bir buse kondurarak mis kokusunu içine çekti Efe. Bu kokunun bağımlısı olmuştu..

''Mis kokulu çocuğum benim.''

Tekrar derin bir nefes alarak başını Eray'ın boynundan uzaklaştırdı. 

''Ama sana söz veriyorum Eray. İyileştiğim an kırdığım kalbini öperek iyileştireceğim.'' Dilinin ucuna gelen sözcüklerle birkaç saniye duraksadı. ''Tabi sen beni itmeyip bana bir şans daha verirsen.''

Efe yaptığı şeyin çok aptalca bir hareket olduğunun farkındaydı ama o an sanki en doğru şeyi yapıyormuş gibi hissetmişti. Eray'ın o solgun yüzünü görünce kendine küfürler etmişti.

İlk başlarda Eray'ı hayatına almak istemese de o bir şekilde hayatına dahil olmuştu. Hatta Efe'nin hayatı olmuştu Eray.

Zaten onun için kabul etmemiş miydi ameliyat olmayı..

Dudaklarını Eray'ın dudaklarına bastırarak küçük küçük öpücükler kondurdu. Son kez dudaklarını uyuyan çocuğun dudaklarına bastırarak dudaklarını ayırdı. Alnını Eray'ın alnına yaslayarak ''Ödeştik.'' diye mırıldandı.

Çalan kapı ve içeri giren Cihanla Efe kendini uyuyan bedenden uzaklaştırdı. ''Gitme vakti. Abin geldi.'' Efe kafasını sallayarak ''Tamam, sen çık geliyorum birazdan.'' diye mırıldandı.

Cihan üzgün bir şekilde gülümseyip odadan çıkmıştı. Arkadaşının haline çok üzülüyordu ama elinden gelen bir şey yoktu.

Elinden gelen tek şeyde Efe'nin durumunu Aslıya söylemesiydi. Aslı'nın sözünde duramayıp onu Eray'a söyleyeceğini bildiği için söylemişti zaten Aslıya da.

Efe bugün hastaneye yatacaktı. Cihandan son kez Erayla konuşmasına yardımcı olmasını istemişti. Cihanda böyle bir fikir bulmuştu. Her şey sorunsuz ilerliyordu ta ki Eray arabada uyuyana kadar.

Eğer Eray uyumasaydı ve Efede ona kıyamayıp uyandırsaydı belki şimdiye çoktan halletmişlerdi aralarındaki meseleyi. Ama şimdi Efe'nin gitme vaktiydi..

Efe Eray'ın yüzünü küçük öpücüklerle süsleyerek kulağına ''Senin için iyi olacağım.'' diye mırıldanarak odadan çıkmıştı. 

Salondaki ikiliye gülümseyerek baş selamı vermiş ve dışarıda onu bekleyen abisinin yanına gitmişti. Cihan'ın gelmemesini ve burada Eray'ın yanında kalmasını istemişti.

Efe'nin odadan çıkmasıyla Eray gözlerini aralamıştı. Efe onu yatağa yatırdığından beri uyuyor numarası yapıyordu. Eğer uyanık olduğunu belli etseydi Efe'nin bunları anlatmayacağını bilecek kadar tanımıştı onu. 

Gözünden akan yaşın son rotası yastık olmuştu. Efe'nin nereye gittiğini bilmiyordu ama peşinden gitmek istiyordu. Tabi kendinde o gücü bulursa.

Efe'nin dokunuşları o kadar naif ve hoştu ki Eray tekrardan ona aşık olduğunu hissetti. Hele ki anlattıklarından sonra.  Dudaklarını öpen dudaklara karşılık vermemek için zor tutmuştu kendini.

Gözlerini kapatarak uyumaya çalıştı Eray. Beyninin uyuştuğunu hissediyordu. Dakikalar sonra Efeden duyduğu şeylerin ağırlığı ve yorgun bedeni yüzünden huzursuz bir uykuya dalmıştı.

--------------

Selam çukulatalarım.. Nasıldı bölüm, beğendiniz mi? Ne düşünüyorsunuz bölüm hakkında. Efe öbür bölüm ameliyat olacak. Bana göre diğer bölüm kitabın dönüş noktası olacak. Hepinize kocaman öpçük :**

Şey soracağım. Sizce ben böyle 3. kişi anlatımında yazıyorum ya bazen, o size itici ya da kötü geliyor mu?

Fikirleri alayım..

Gökkuşağını ve Beren reisi sevin.