SARI PAPATYA| Aile

7:Bölüm: Kalp Kırıklıkları

Yeni bir bölümle karşınızdayım ve umarım bu bölümü severek okursunuz...

Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin lütfen. Düşüncelerinizi merak ediyorum.

Bu arada normalde bölüm atamayacaktım ama tamamladığım için attım.

O zaman iyi okumalar dilerim canlarımm💜💜

***

Bir saati aşkın bir yolculuktan sonra nihayet eve gelmiştik. Arabadan bavulu çıkardım ve ablamla eve doğru yürümeye başladık. "Papatya yemek yedin mi?" Başımı ona çevirdim o sırada kapıya gelmiştik zili çaldı. "Evet abla,yedim yani tokum." Kapı açılınca ne olduğunu anlamadan kolumdan çekildim. "Hoş geldin bücürüm benim." Bu Ayla ablamdan başkası değildi.

"Ayla ablanda seni bekliyordu yani kurbanını." Annemin sesiyle Ayla ablamdan ayrılıp ona sarıldım. "Evet doğru." Diyerek kahkaha attı Ayla ablam. "Bir hafta benden çekeceğin var Papatya. Seninle uğraşmayı özledim, biliyorsun en büyük hobim bu. Evdeki herkes çok ağır abi takılıyor, bir seninle uğraşabiliyordum."

"Ee Buse varya kızım, o da senden küçük sonuçta?" Dedim annem. Ayla ablam bir an Buse'ye bakıp sonra bize döndü. "Buna cesaretim yok Buse beni bakışlarıyla dövüyor."

Buse'ye döndüğümde bakışlarını kaçırdı. Yavaşça ona yaklaştım. "Sarılabilir miyim?" Dedim ve gülümsediğinde onayı alıp sarıldım. "Naber?"

"İyiyim Papatya."sonra kulağıma fısıldadı. "Haberler sende, yalnız kalınca ifadeni alacağım." Yavaşça yutkundum. Zaten ona anlatacaktım olanları ama Buse her zamanki gibi sabırsız davranıyordu. Dikkat çekmemek için yavaşça başımı salladım.

Ondan ayrılınca hep beraber kolidorda ilerledik. Mutfağın olduğu bölmeye yaklaştıkça burnuma güzel kokular gelmeye başladı. Hemen mutfağa girdim,diğerleri salona ilerledi. Babam ocağın başında bir şey pişiriyordu. Yavaşça arkasına yaklaşıp birden kollarımı ona sardım. "Merhaba baba, yine döktürmüşsün." Babam ağzından şaşkınlık dolu bir nida çıkarıp hızla bana döndü.

"Hoş geldin kızım, seni çok özledim ve senin gelmenin şerefine de döktüreyim dedim." Diyerek saçlarımdan öptü. "Evdeki herkesin sevdiği yemekten yaptım. Hep beraber yiyeceğiz." Diyerek gülümsedi. Bunu deyince aklıma annem ve babamla olan konuşmam geldi. Ben de bu pazar annemle aynısını yapacaktım, evdeki herkes için yemek yapacaktım. İstemsizce gözlerim doldu, annem ne kadar da sevinmişti, gözleri parıldamıştı...

Keşke zamanı geri alabilseydim, ama bu mümkün değildi. Bunu eve gidince telafi edecektim, annem ve babam bunu hak etmemişti. "Papatya, neden duruldun? Bir şey mi oldu kızım?" Babamın meraklı sesiyle kendime geldim. "Hayır baba daldım sadece. Ellerine sağlık, toktum ama artık açım."

Bir şey demeden beni tezgahın önüne çekti. "Bak burada ne var?" Dedi ve üstü kapalı borcamı açtı. Açmasıyla gözlerimden kalpler çıkacak gibi oldum. İçli köfteler bana göz kırpıyordu. Gözlerimle onları yemeye çalışırken konuştum. "Baba, bir an önce masaya oturalım."

Tok bir kahkaha attı. Annen masayı hazırlamıştı zaten hadi git çağır herkesi de başlayalım. "Tamam."onu öpüp hızla salona koştum. Hepsi oturmuş televizyon izliyordu. Kübra ablamı görünce yanına gidip sarıldım. "Naber abla, nasılsın?"