Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 5.

A/N Successen moeten gevierd worden en aangezien Kjell is toegevoegd aan de selectie van het Nederlandse elftal vond ik dat wel een nieuw hoofdstukje waard. 

~ Ga wat doen, nadenken is zonde van je tijd ~

'Wat gaan we in vredesnaam doen?' vroeg Aya toen Kjell de auto uit de grote stad reed.

'Wij gaan werken aan mijn conditie. Ik kwam vorige week toevallig iemand tegen die zij dat ik de tegenslag moest accepteren en daarna kon werken om mezelf te verbeteren. Een zelf reflectie heeft me laten in zien dat mijn conditie niet on point is.' Kjell kreeg een schuine glimlach op zijn gezicht waardoor hij er verdomd sexy uitzag.

'Een zelf reflectie dus?' vroeg Aya grinnikend.

'Ja ik weet het, het is suf maar ik ben nu eenmaal die persoon die eerst alles rustig moet overdenken voordat ik een drastische beslissing neem. Een beetje traag van begrip soms' gaf hij eerlijk toe.

En daarmee was hij precies het tegenovergestelde van haar bedacht Aya zich.

'Ik denk dat mijn moeder liever een dochter had die ook alles keurig eerst overdacht voor impulsieve beslissingen te nemen.'

'Dat valt toch nog wel mee. Wat is nou jouw meest impulsieve beslissing geweest? Het kopen van een roze mini cooper?' Hij kon nog steeds niet geloven dat ze dat daadwerkelijk had gedaan.

Aya grinnikte even. 'Onder andere. Ik heb gisteren besloten om te stoppen met mijn opleiding.'

Kjell probeerde zijn verbazing niet te laten zien omdat hij wist dat Aya nog altijd verre van haarzelf was. Een overdreven reactie van hem kon juist het tegenovergestelde effect opleveren. 'Waarom heb je besloten om te stoppen? Vanwege Zayd?'

'Ook. Waarom zou ik nog vier jaar van mijn leven besteden aan een opleiding terwijl ik me nu ook al nuttig kan maken en mensen kan helpen?'

'Omdat je dan niet het papiertje hebt om arts te zijn misschien? Ik dacht dat dat was wat je wilde?'

'Ja dat wilde ik ook' beaamde Aya. Beiden bleven even stil waarin alleen het geluid van de radio te horen was.

'Ik zie er gewoon tegen op om maandag weer naar dat ziekenhuis te moeten' gaf Aya toe. 'Dat is toch niet gezond. Straks heb ik die opleiding eindelijk afgerond en dan blijkt het toch niet te zijn wat ik altijd wilde. Dan zie ik er elke dag tegen op om naar het werk te gaan. Wat moet ik dan?'

'Volgens mij wilde jij dit al toen je een voet zette op Nederlandse bodem. Waarom zie je er tegenop om maandag weer te gaan werken in het ziekenhuis?'

'Ik voel me niet echt fijn op die afdeling.'

'Spoedeisende hulp toch? Te veel drama? Misschien past een andere afdeling beter bij jou?' dacht Kjell hardop.

'Misschien.'

'Luister Aya. Ik denk dat je moeder gelijk heeft en dat dit één van die dingen is waar je echt goed over na moet denken. Wie weet valt het maandag allemaal wel mee.'

'Dus jij vindt dat ik maandag gewoon heen moet gaan?'

'Ja. Je moet je niet laten beïnvloeden door één negatieve ervaring.'

Aya knikte bedachtzaam. 'Misschien moet ik het inderdaad nog een kans geven.'

Kjell reed de auto naar het midden van het land en parkeerde deze een eindje van de snelweg af.

'Dus we gaan hier hardlopen?' vroeg Aya terwijl ze naar de bosrijke omgeving keek. Ze had een skinny jeans aan en was totaal niet voorbereid geweest op dit sportieve uitje. Ze had haar joggingbroek aan moeten houden. Die zat nog eens comfortabeler ook.

'Ik heb niemand horen praten over hardlopen' zei Kjell.

'Je had het over het verbeteren van je conditie.'

'klopt. We gaan fietsen maar eigenlijk wordt het meer een toertochtje dan dat we echt werken aan onze conditie. Die witte fietsen kunnen niet zo heel hard.'

'Witte fietsen?' vroeg Aya.

'Ben je hier nog nooit geweest?' vroeg Kjell ongelovig. 'Man, ik kwam hier vroeger echt vaak.'

'Ik geloof het niet nee' zei Aya die nog altijd niet wist waar ze was.

'Nou dan zal ik je een fantastische eerste ervaring bezorgen in het Nationale Park de Hoge Veluwe.' Hij opende het portier en stapte uit de auto.

Bij de entree kocht Kjell twee kaartjes waarop ze naar een plek liepen waar de witte fietsen gestald stonden.

'Kies er maar één uit dan zet ik het zadel wel voor je lager.'

'Ik mag er zo één uit kiezen?'

Kjell grinnikte zachtjes. 'Ja het zijn een soort van ov-fietsen maar dan zonder pasje.'

Aya koos een fiets uit waarna ze achter Kjell aan het beboste gebied van het Nationale Park in fietste.

'Ik wist helemaal niet dat je zo van fietsen hield' schreeuwde Aya naar voren.

Ze zag hoe Kjell zijn schouders ophaalde en even grijnzend achterom keek. 'Had je moeten weten. Ik ben lang en heb blond haar. Een typisch uiterlijk van een Nederlander en dus hou ik ook van fietsen.'

Aya rolde haar ogen. 'En ik ben Afgaan dus ik houd van pittig eten' zei Aya sarcastisch. Ze had namelijk een hekel aan pittig eten.

Kjell grinnikte zachtjes maar zei verder niets.

Ze fietsten door en door de stilte die heerste in het park, leek het of Aya's zintuigen beter werkten. Ze zag dingen die ze nog nooit gezien had. De gekleurde blaadjes die van de bomen dwarreleden intrigeerden haar. De kleuren leken zo uniek dat ze het liefste een schilderdoek kocht om deze kleuren op vast te leggen. Het was iets wat ze vroeger vaak had gedaan maar met de jaren was die hobby steeds minder geworden. Ze kon zich niet eens herinneren wanneer ze voor het laatst met een kwast over een doe had gestreken.

Het waren niet alleen de bladeren met de prachtige herfstkleuren die ze zag. Het waren ook de paddenstoelen langs het fietspad en de fluitende vogeltjes in de bomen.

Toen ze opnieuw een boom zag waarvan de bladeren helemaal rood gekleurd van waren, kneep ze in haar remmen. Uit haar jaszak haalde Aya een haar telefoon waarmee ze het moment vastlegde.

Kjell die tot dusver door was gefietst maakte een rondje en fietste vervolgens weer terug naar Aya. Zij maakte van dit moment gebruik om hem op de foto te zetten tussen al die herfstkleuren.

Ze wist nog niet wat ze met deze foto's ging doen maar waarschijnlijk zouden deze foto's de reden zijn dat ze morgen te vinden was in een hobbywinkel om verf en een schilderdoek te kopen. Ze zou haar oude hobby weer oppakken en minder op de bank gaan liggen.

'Vind je het mooi?' vroeg Kjell met een trage glimlach.

Aya knikte haar hoofd. 'Het is hier werkelijk prachtig.'

'Ik hoopte al dat je dat zou zeggen.' Hij liet zich op de grond zakken en ging tussen de bladeren zitten terwijl hij Aya haar ging liet gaan met het maken van foto's van de bomen en paddenstoelen.

Ze ging hier helemaal in op met een geconcentreerde blik. Het puntje van haar tong stak een beetje uit haar mond.

Grinnikend aanschouwde hij het hele tafereel. Hij pakte een paar bladeren van de grond en blies deze zachtjes haar kant op.

Een frons ontstond tussen Aya haar wenkbrauwen en een geïrriteerde blik worp ze zijn kant op.

'Kjell je verpest het plaatje' beschuldigde ze hem.

'Nee dit zorgt juist voor een special effect.'

'jaja' bromde Aya terwijl ze Kjell zijn hand weg sloeg.