Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 26.

"Vertrouw op jezelf"

'Duitsland?' riep Jurgen uit terwijl Kjell zijn auto de snelweg op reed.

'Wat moet je in vredesnaam in Duitsland doen?'

'Voetballen' antwoordde Kjell schouderophalend.

'Ik heb niets meer om hier te blijven. Ik wil gewoon spelen en dat kan niet bij Ajax.'

Hij vervloekte die bankpositie zo erg. Hij wilde gewoon onder de lat staan.

'Blijf dan voor Aya. Praat met haar' sprak Noussair zijn vriend toe.

'Die wil me niet spreken en ik weet precies waarom. Ik heb vanmorgen het contract getekend.'

'Je hebt al getekend?' riep Noussair uit. 'Zonder het ons te zeggen?'

'Het is niet bepaald dat jullie er iets aan zouden kunnen veranderen' mompelde Kjell.

'Gast. We zijn niet alleen je teamgenoten. We zijn je beste vrienden.'

'En dat verandert niet wanneer ik in Duitsland ga spelen.'

'Welke club?'

'Dortmund'

Noussair floot zachtjes. 'Is wel een kans. Mooie club, mooie stad.'

'Weet Aya het al?' vroeg Jurgen.

Kjell zond hem een dodelijke blik toe. 'Natuurlijk niet. Wanneer zou ik dat gedaan moeten hebben?'

'Ja weet ik veel. Ze was je alles tot een paar weken geleden. Misschien speelt dit alles al langer.'

'Dat is ze nog steeds' verzuchtte Kjell.

Hij hield van Aya. Met heel zijn hart. Hij hield al van haar voor die verdomde brief die Zayd hem geschreven had. Als hij niet zo laf was geweest om een move te maken toen Zayd nog leefde, had hij nu niet in deze rot situatie gezeten.

'Als je echt een man bent vertel je haar dat dit weekend.'

'Ze is beter af zonder mij.' Wat had ze nu aan zo'n laffe gast.

'Dat is ze niet' zuchtte Noussair kwaad. Hij wees door de voorruit welke kant Kjell op moest om de boot naar Texel te halen.

'Texel?' vroeg Kjell aan Jurgen met opgetrokken wenkbrauwen.

'Ja dit is ons eiland. Ik wil haar daarom hier vragen.'

Kjell knikte begrijpelijk.

Een half uur later reden ze het verlaten weggetje op richting het huisje wat Posie had gehuurd. Toen Kjell de auto tot stilstand bracht op de oprit en de handrem omhoog trok ging de deur open en verschenen Posie en Silke in de deuropening. Direct renden ze op hun vriendjes af terwijl Kjell langs de deur keek of Aya misschien ook verscheen. De hoop was echter tevergeefs.

Ze was natuurlijk binnen gebleven. Of misschien was ze al wel gaan slapen zodat ze hem kon ontlopen.

'Waar is Aya?' hoorde hij Posie aan Noussair vragen.

Noussair keek verward naar zijn vriendin.

'Die zou toch al hier bij jullie zijn?' Noussair had nog zo gedacht dat hij tot Aya was doorgedrongen en dat ze gewoon zou komen.

'Ze stuurde een appje dat ze eerst nog iets moest regelen en toen dacht ik dat...' Posie viel stil en keek Kjell zijn kant op.

'Dat ze bij mij was vulde hij aan.'

Posie knikte haar hoofd.

Kjell slikte. 'Ik weet niet waar ze is.' Direct kreeg hij het Spaans benauwd.

Hij pakte zijn telefoon uit zijn broekzak en belde direct het nummer wat hij de afgelopen weken zo graag had willen bellen maar wat hij iedere keer niet gedaan had.

Natuurlijk werd er niet opgenomen en werd hij naar de voicemail gestuurd.

Inmiddels was Posie ook aan het bellen en ook zij werd naar de voicemail gestuurd.

'Shit ik had eerder moeten bellen. Straks heeft ze een auto ongeluk gehad' klonk Posie haar stem paniekerig.

'Dat heeft ze niet' suste Noussair haar. 'Ze heeft je geappt dat ze later zou komen. Laten we naar binnen gaan. Ze komt echt wel.'

Noussair begeleidde zijn vriendin naar binnen terwijl Kjell op de oprit bleef staan. Was er misschien iets met haar familie? Had Nourdin een terugval en zat hij weer in het casino? Misschien dat hij dan kon helpen.

'Ze komt echt wel' Jurgen gaf Kjell een klopje op zijn schouder en liep toen ook met Silke naar binnen.

Kjell wist niet hoe lang hij voor zich uit had lopen staren maar hij had zich nog nooit zo gelukkig gevoeld toen hij die lelijke roze mini cooper op hem af zag komen rijden.

'Aya' riep hij uit toen het portier aan de bestuurderskant open ging. Echter stapte niet Aya uit de auto maar haar jongere broertje Nourdin.

Meteen zond Nourdin hem een blik toe die meer zei dan duizenden woorden.

'Zorg goed voor haar' beet hij hem toe.

'Tuurlijk' antwoordde hij meteen op de automatische piloot.

Nourdin liep om de auto heen en maakte het portier open. Hij hielp Aya uit de auto en kuste haar voorhoofd. Vervolgens droeg hij haar over aan Kjell. Die haar meteen in zijn armen nam

'Als je hier weg wilt, bel je me. Dan kom ik meteen. En onthoud dat ik je geloof. En papa en mama ook! Dat is het enige wat telt' vertelde Nourdin zijn zus waarna hij opnieuw in de roze mini cooper stapte om terug te rijden naar Amsterdam.

Aya knikte terwijl ze zich nog verder verstopte in de warme trui die Kjell aan had. Haar rode ogen verraadde dat ze had gehuild en dat alleen al zorgde voor een pijnlijke steek in Kjell zijn borst.

'Wat is er gebeurd, liefje' fluisterde hij terwijl hij zachtjes haar hoofd naar zich toe draaide.

'Ze geloven me niet' snikte Aya waarna de eerste tranen alweer over haar wangen gleden. Ze had zo lang getwijfeld om naar de directie te stappen en nu geloofden ze haar niet.

'Ze geloven met niet, Kjell.'

'Wie geloofd je niet? Nourdin?'

'Nee.' Aya schudde haar hoofd. 'Hij is de enige die me wel direct geloofde.'

'Vertel me wat er is en ik geloof je ook direct.' Iedereen die Aya ook maar een beetje goed kende wist dat ze in deze toestand altijd de waarheid zou spreken.

'Ik had het je veel eerder moeten vertellen' mompelde Aya.

'Het is nog niet te laat' fluisterde Kjell en wreef over haar armen om haar warm te houden.

'Het is Joost' fluisterde ze haast zo zacht dat Kjell het maar net hoorde.

'Wie is Joost?'

'Dokter Joost.' De pijnlijke blik in Aya haar ogen vertelde genoeg en dus vroeg Kjell niet verder maar liep hij samen met haar door de duinen richting het strand. De zoute zeelucht zou haar goed doen.

Eenmaal op het strand staarde Aya voor zich uit richting de zee.

'Het begon onschuldig. Een flirterige opmerking over mijn kleding of haar, maar al snel begon hij me aan te raken.'

Kjell werd meteen woest van binnen maar liet dit alleen blijken door zijn hand in een vuist te ballen.

'Het werd steeds erger Een vluchtige aanraking werd een zoen en een zoen werd....' Aya viel stil waarop Kjell haar stevig tegen zich aan drukte.

'Ik kon niets doen. Hij wilde die stagepapieren niet ondertekenen en zonder die stage papieren zou ik minimaal een jaar overnieuw moeten doen. Vanmiddag ben ik met een opname naar de directie gegaan maar ze geloven me niet en nu loop ik dus alsnog die stagepunten mis.'

Kjell wilde zo veel. Hij wilde naar dat ziekenhuis gaan en Joost volledige in elkaar meppen. Hij wilde naar de directie van het ziekenhuis gaan en ze vertellen hoe zulke smeerlappen ze waren. Maar hij kon enkel zijn arm om Aya heen slaan en haar vertellen dat hij haar volledig geloofde.