Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 23

"Het leven is te kort om te twijfelen Ay"

'Het kan me niet schelen wat voor excuus je hebt. Je zegt het maar af of je zet je principes opzij. Jij bent er dat weekend gewoon bij.'

Noussair zijn stem klonk zo pissig dat Aya hem nauwelijks herkende.

Aya slaakte een zucht voordat ze terug antwoordde.

'Ik kan het niet Nous. Ik snap dat het lullig is omdat Posie alles geregeld heeft enzo maar ik kan niet met hem daar zijn. In één kamer.'

Vooral dat laatste kon ze niet. Ze wilde niet naar Kjell kijken en dan het sprookje in haar hoofd zien wat ze al die tijd had gevormd samen met Kjell. Er waren drie kamers in dat huisje wat Posie had gehuurd en dat betekende dat zij er één met Kjell moest delen. En het deed nog steeds zo'n verschrikkelijke pijn.

'Weet je Aya. Misschien gaat dit hard aan komen en misschien verpest ik hiermee onze band maar dat kan me op dit moment geen ene fuck schelen.'

Noussair zijn stem was duidelijk en verbazingwekkend kalm en dat alleen al zorgde ervoor dat ze meteen al wilde instemmen met dat stomme weekend in dat huisje in het bos waar Kjell ook bij was.

'Dit draait nu even niet om jou. Je hebt Kjell nooit de kans gegeven om zijn kant van het verhaal te doen. En dat hij dat zo maar accepteert is iets wat ik nooit gedaan zou hebben maar Kjell is nou eenmaal zo. Aankomend weekend wil ik Posie ten huwelijk vragen. Met alle mensen erbij waar zij om geeft. Zet alsjeblieft al je principes opzij en gun haar dit moment. Kjell is bereid op de bank te slapen zodat je tenminste geen slaapkamer met hem hoeft te delen. Ik weet dat dit lastig voor je moet zijn maar –'

'Ik ben erbij' viel Aya hem in rede. Het waren maar drie woorden maar wel drie woorden die veel voor Noussair betekende.

'Dankje Aya.'

'Het is oké' zei ze zachtjes.

'Kjell, Jurgen en ik zijn er vrijdag pas na elfen. Dus je hebt in ieder geval nog wat tijd om je daar te instaleren en als je het echt niet trekt dan-.'

Opnieuw viel ze hem in rede.

'Het is oké Nous. Echt waar. Ik red me wel.'

Ze wist niet wie ze wilde overtuigen maar als dat Noussair was dan was het in ieder geval gelukt.

Ze hoorde hem namelijk opgelucht ademhalen waarna hij haar bedankte en de telefoon op hing.

Vervolgens boog Aya zich weer over haar studieboek. Had ze het verkeerd aangepakt? Had ze Kjell zijn verhaal moeten laten doen? Waarschijnlijk wel, maar die brief van haar broer was duidelijk genoeg. Waarom had hij in vredesnaam die brief naar Kjell gestuurd.

Ze blikte opzij naar het schilderij van Zayd wat nog altijd niet af was. 'Wat moet ik nou Zayd?'mompelde ze terwijl ze opstond en naar de schildersezel liep. Haar handen streken langs de verf terwijl haar ogen zich in de geschilderde ogen van haar broer boorden.

Het voelde rot. Dat dit schilderij nog steeds niet af was. En dat terwijl ze er al maanden geleden mee begonnen was.

Ze had er een complete puinhoop van gemaakt. Haar relatie met Kjell had ze doen mislukken. Of misschien had de relatie nooit een kans van slagen gehad. Haar baan waar ze al van droomde sinds ze klein was, was een nachtmerrie geworden. En dat alleen door de stage op dezelfde afdeling als Joost. En zelfs haar studie leek onmogelijk omdat ze nog minimaal drie hele studieboeken moest doornemen voor dat tentamen van morgen. Alles liep in de soep.

Wanneer alles toch al in de soep gelopen was, kon je er beter een nog grotere soep van maken. En dus legde ze alles naast haar neer en maakte dat schilderij van Zayd af tot de laatste perfectie. Hij verdiende dat namelijk.

Ieder lijntje, kleurtje en veegje werd met precisie aangebracht. Wanneer Aya aan het schilderen was, had ze geen enkele besef van tijd. Het leek dan alsof ze alles van haar af kon schilderen en iedere emotie terug in het schilderij kon laten zien.

Uren verstreken en toen Aya voor het eerst tevreden en stapje naar achteren deed om het eindresultaat te bekijken, viel haar blik op de klok. Half vier.

Dat betekende dat ze over vijf uurtjes al haar tentamen moest maken. Ze pakte het schilderij van de ezel af en hing het aan de muur midden in de kleine kamer. Eigenlijk was het schilderij veel te klein voor deze kamer maar anderzijds voelde het op deze manier dat Zayd aanwezig was.

Vijf uur later zat ze in de grote tentamenzaal dat tentamen van medische ethiek te maken. De morele vraagstukken leken niet moeilijk maar gezien het om de onderbouwing ging, was het maar net afwachten wat de stemming van de professor was tijdens het tentamen. Ze hoopte zo dat ze dat zesje binnen had weten te slepen.

Terwijl Aya vanaf de Universiteit naar haar fiets liep ging haar telefoon af. Het schermpje verraadde dat het Posie was en dus nam ze direct op.

'Posie' glimlachte ze door haar telefoon hee.

'Aya' klonk direct de bezorgde stem van haar beste vriendin.

'Nous zei dat je morgen er toch bij bent. Zal ik je komen ophalen dan hoef je niet alleen naar dat huisje te komen.'

Aya's mondhoeken krulden meteen omhoog door het lieve gebaar van haar beste vriendin.

'Het is oké Poos. Ik heb eerst nog dienst in het ziekenhuis tot vijf uur maar daarna rijd ik meteen naar dat huisje. Texel was het toch?'

'Ja vlak bij het strand. Je auto kan mee de boot op. Tenminste als ze dat knal roze geval van jou toelaten' grapte Posie.

'Ha ha wat ben je weer leuk.' Aya schudde haar hoofd en haalde haar fiets van het slot.

'Zullen we morgen spelletjes avond houden. Jij, ik en Silke. Ik heb ticket to ride gekocht maar jij had toch één van die dobbel spelletjes?'

'Ja keer op keer' bevestigde Aya.

'Neem je die mee?'

'Is goed.'

'Aya?' klonk opnieuw de bezorgde stem van Posie.

'Ja?'

'Jij en Kjell. Jullie moeten dit weekend echt gaan praten.'

'Ik weet het niet hoor Poos. Ik ben er dit weekend niet voor hem.' Het liefste ontliep ze hem namelijk.

'Ik weet het. Maar praat gewoon met elkaar. Misschien ligt het allemaal wel anders dan je denkt.'

'Oké' beloofde Aya haar. Maar enkel om Posie een plezier te doen. Daarnaast kende ze haar vriendin goed genoeg om te weten dat ze niet stopte voordat Aya ermee in gestemd had.