Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 16.

~Zij en Noussair zijn geweldig samen~

'Lieve, lieve Posie. Eigenlijk heb ik altijd al geweten dat deze dag een keer ging komen. Sterker nog ik werk er al minimaal tien jaar naar toe.'

Noussair wachtte even terwijl hij naar woorden zocht. Het was allemaal zo overweldigend dat zelfs het simpelste woordje lastig bleek te zijn.

'Vanaf het moment dat ik je zag staan, met je rode haren en groene ogen, was ik verkocht. En als ik dacht dat ik toen al verliefd was, had ik het mis. Iedere dag weer word ik weer een klein beetje meer verliefd op je.'

Noussair glimlachte ongemakkelijk.

'Jij bent het gewoon voor mij Poos. Ik wil de rest van mijn leven met je delen.'

Hij klapte het witte doosje open waarin een ring lag die hij nog geen week geleden bij een boetiekje had gekocht en helemaal Posie haar stijl was. Tenminste dat hoopte hij. Want dit was één van die dingen die je niet mocht verpesten en in één keer goed moest doen.

'Wil je met me trouwen, tijger?'

Kjell die zijn lach tot dusver nog altijd had ingehouden door op zijn lip te bijten, proestte het uit waarop ook Jurgen hem volgde en hardop uitbarstte in lachen. De twee keken elkaar aan waarna een nieuwe lachbui volgde.

'Ik geloof dat dit het meest hilarische is wat ik ooit heb gezien' zei Jurgen tussen twee lachbuien door.

Noussair keek kwaad zijn kant op waarna zijn gezichtsuitdrukking van kwaad naar bezorgd ging.

'Shit man. Ik wist dat de tekst niet goed was. Daarom wilde ik hem ook op jou oefenen Kjell. Jij zegt dat tenminste eerlijk. Alles moet perfect zijn. De locatie, de ring, de speech.' Gefrustreerd haalde Noussair een hand door zijn haar waardoor het nu alle kanten op sprong.

'De tekst viel wel mee' grinnikte Jurgen. 'Het was lief en schattig. Precies zoals jullie twee samen zijn. De manier waarop je tijger zei' was misschien alleen iets wat je beter kan houden tot jullie slaapkamerdeur en niet verder. Vooral niet wanneer je je verlovingsspeeche oefent op Kjell'

'Was het té? Ik noem haar áltijd tijger' riep hij nog net niet verontwaardigd uit.

'Als jij haar tijger wilt noemen wanneer je haar ten huwelijk vraagt moet je dat vooral doen' mengde Kjell zich er mee. 'Het is jouw feestje niet die van ons. Van mij part noem je haar- nou ja weet ik veel, wat jij wel.'

'Maar ik wil niet dat ze voor gek staat tegenover al haar vrienden en familie. Jullie lachten me al uit.'

'Dat kwam omdat je die speech op Kjell oefende en hij zo schijterig keek alsof je het echt meende' grinnikte Jurgen.

Kjell schudde zijn hoofd. 'Dat was helemaal niet waar.'

'Waarom probeer je het gewoon niet nog eens maar dan op Jurgen' opperde hij.

'Ho, nee dat gaan we niet doen' antwoorde Jurgen snel. 'Ik kan dat niet aan. Dat gaat me achtervolgen in al mijn dromen. En ik wil niet dat mijn nachtrust wordt verstoort.'

'Misschien is het sowieso verstandig dat je het niet nog eens oefent. Ook niet thuis voor de spiegel.' vertelde Kjell hem. 'Dan komt het er zo gemaakt uit terwijl het juist oprecht moet zijn en niet als een riedeltje wat je al tig keer hardop hebt gezegd alsof je jezelf nog moet overtuigen.'

Noussair knikte peinzend. 'Al dit gedoe is echt niets voor mij. Ik maak me er veel te druk om en ik ben zenuwachtig' gaf hij toe.

Jurgen grinnikte zachtjes. 'Nou gelukkig voor jou vragen de meesten maar één keer in hun leven iemand ten huwelijk.'

'Ik ben zo'n iemand. Het is Posie of anders helemaal niemand.'

Kjell kon hem inderdaad ook niet met iemand anders zien dan Posie. Die twee waren gewoon voor elkaar gemaakt in alle opzichten die je je maar kon bedenken.

'En Posie gaat "ja" zeggen dus je hoeft het niet nog een keer te vragen' overtuigde Kjell hem.

Hij knikte.

'En Aya?' vroeg Noussair op zijn beurt. Hij wist dat er meer speelde tussen die twee dan wat Kjell hem vertelde.

'Of zij ja gaat zeggen als ik haar ten huwelijk zou vragen? Nou ze heeft ja gezegd toen ik haar op date vroeg dus misschien in de toekomst wel.'

Hij wilde alleen niet te snel van stapel lopen. Een paar weken geleden was Aya nog compleet van de kaart door het verlies van haar broer.

'Is het niet gek om te daten met het zusje van Zayd?'

Kjell haalde zijn schouders op. 'Ik heb haar altijd als meer gezien en ze lijkt niet bepaald op hem. Qua uiterlijk dan.' Hij grijnsde waarbij hij zijn witte tanden ontblootte.

'De karaktereigenschappen van Zayd zie ik wel in haar terug. Maar dat vind ik juist iets moois. Al heb ik nooit de behoefte gehad om Zayd te zoenen wanneer hij tegen me praatte.'

'Ja houd maar weer op' zei Jurgen terwijl hij een wegwerp gebaar met zijn hand maakte. 'Ik hoef geen details.'

'Ook niet een paar?' grapte Noussair.

'Nee. Je houdt je eigen zooi maar bij je.'

'En ik moest wel elke keer jouw gezeik aanhoren over Silke.'

'Je was mijn huisgenoot' bracht Jurgen daar tegenin. 'Dat was anders.'

'Ja. Jij bent weg gegaan. Dus nu heb ik geen huisgenoot meer om mijn gezeik mee te delen.'

'Je mag wel naar mij komen hoor' zei Noussair. 'Al weet ik niet of ik mijn mond kan houden tegen Posie en als iets bij Posie komt dan komt het ook weer bij Aya terecht.'

'Nou aan jullie heb ik dus helemaal niets. Ik zie het al wel weer, ik sta er alleen voor.'

'Jij kan dat.' Noussair gaf hem een schouderklopje terwijl hij grijnsde.

'Ja jij kan dat' bevestigde Jurgen. 'Jij hebt ons helemaal niet nodig. Deze man daarentegen moet zelfs zijn verlovingsspeech bij ons oefenen.'

'Ja houd nou maar weer op Jurgen. Ik voel me er nu al een idioot door' mopperde Noussair wat een lach op het gezicht van Kjell bezorgde. Hij had het echt getroffen met deze twee als zijn beste vrienden. Ze waren een stelletje idioten bij elkaar maar hij kon zich geen betere vriendschap wensen.