Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 11.

 ~ Heb lol ~

Na drie schooldagen was het weer tijd om in het ziekenhuis aan de slag te gaan. Iedere keer had ze weer hoop op gebouwd. Hoop dat Joost haar dit keer met rust zou laten en hoop dat ze geen nieuwe nachtmerries meer ging beleven.

Maar bij het checken van haar rooster was die hoop al vergaan. Ze was als assistent ingedeeld bij dokter Joost in plaats van Tom. Het liefst ging ze rechtstreeks terug naar huis, kroop ze in haar bed en trok ze de deken over haar hoofd terwijl ze wachtte totdat de week voorbij was.

Maar dat kon nu eenmaal niet. Ze had deze stage nodig om de punten op school te behalen. Punten die ze zo hard nodig had omdat Joost op het vorige beoordelingsformulier had aangegeven dat ze nog niet aan alle vaardigheden voldeed. Klootzak dat het was.

Ze wilde zo graag weg van deze afdeling, uit dit ziekenhuis, maar zonder die punten die Joost haar nog moest geven, ging dat niet lukken. En stage plekken waren nu eenmaal schaars. Zomaar naar een andere afdeling of een ander ziekenhuis overgeplaatst worden, zat er niet in. Kortom ze zat echt in een kut situatie.

Meerdere malen had ze getwijfeld om naar de leiding te stappen. Maar dan was het haar woord tegen die van Joost. Never en nooit dat ze haar zouden geloven. Joost was bij iedereen geliefd en zij was nog altijd die "buitenlander" ondanks dat ze al bijna haar hele leven hier in Nederland woonde. In zulke situaties had je nu eenmaal de schijn tegen en daar moest ze maar mee zien te leven.

Voordat ze Joost moest helpen met de operatie die op het programma stond besloot ze haar dag te beginnen door even bij Anna te kijken. Dat meisje had iets onschuldigs waardoor ze al het kwade in de wereld per direct vergat.

In tegenstelling tot de vorige dagen, zat nu niet alleen de moeder aan het bed van Anna maar liepen er dokters en zusters heen en weer.

'Wat is er aan de hand?' vroeg ze aan haar collega Chantal.

'Ze is wakker geworden. We gaan nu testen waar ze allemaal op reageert' glimlachte Chantal vlugjes

'Echt? Wat goed!' Ze keek even over de schouder van Chantal naar Anna.

Ze zag er nog zwak uit, maar met een goede ondersteuning moest dat wel goed komen. Ze hoopte het tenminste zo.

Bij het uitlopen van de kamer kneep ze even in de schouder van de moeder die haar vriendelijk toe lachte. Ze zag er al zoveel beter uit dan de afgelopen paar weken.

Misschien waren de wonderen dan nog niet de wereld uit.

Met een knoop in haar maag liep Aya verder de afdeling op. Langs alle patiëntenkamers richting de kamer van dokter Joost.

Netjes klopte ze op de deur en maakte ze deze vervolgens open. Toen ze zag dat Joost niet alleen was haalde ze opgelucht adem.

'De operatie van meneer de Jong staat ingepland over vijf minuutjes' zei ze onzeker.

'Ik weet het' knikte Joost.

'Dit is trouwens Melissa' normaal gesproken is ze verpleegster op de derde afdeling maar ze is haar horizon aan het verbreden en komt vandaag met ons mee lopen.

Aya stak vriendelijk haar hand uit. 'Ik ben Aya. Welkom.'

Ze ontving een vriendelijk glimlach terug.

'Ik zie jullie zo wel in de operatiekamer' zei Aya van het moment gebruik makende om nog even wat tijd voor haar zelf te hebben en nog haar moeder te appen dat ze vanavond bij haar zou komen eten.

Toen ze Whatssapp opende zag ze dat ze ook een berichtje van Kjell had.

Kjell: Wist je dat goudvissen wit worden als je ze in een donkere kamer opsluit?

Aya onderdrukte een lach.

Aya: Nee en ik mag hopen dat je dat niet zojuist zelf uitgevonden hebt.

Ze zag dat Kjell het bericht zag maar ze kreeg geen reactie. Net toen ze haar telefoon weg wilde leggen om richting de operatiekamer te lopen, kreeg ze een nieuw bericht binnen

Kjell: Wist je dat herten geen galblaas hebben?

Kjell: en dat een flamingo enkel met zijn kop ondersteboven kan eten?

Aya: Wat is dit? een ondervraging?

Ondanks haar sarcastische antwoorden vond ze het meer dan vermakelijk.

Kjell: en dat wanneer je alcohol over een schorpioen heen gooit hij zichzelf dood steekt?

Aya: Zit je een dieren encyclopedie te lezen ofzo?

Kjell: Nee Jurgen heeft me meegesleept naar Artis.

Aya: Als je naar een dierentuin gaat is het de bedoeling dat je naar de dieren kijkt en niet naar de borden er naast....

Kjell: Spelbederver. Ik begon het net leuk te vinden.

Aya grinnikte zachtjes.

Aya: Wist je dat ik zo drie uur lang in iemand zijn been ga snijden, en dus niet meer reageer?

Kjell: Wist je dat ik dat heel erg vind?

Ze hoorde zichzelf een snuifgeluid maken waarop ze haar hoofd schudde.

Aya: Wist je dat ik vanavond bij mijn moeder ga eten en je dus niet langs hoeft te komen?

Ze herinnerde zich nog de vorige keer wanneer hij voor niets voor haar deur stond en wilde dit nu voorkomen.

Kjell: Wist je dat je me ook gewoon kan uitnodigen bij je moeder?

Aya beet twijfelend op haar lip maar besloot vervolgens de stoute schoenen aan te trekken.

Aya: Je bent welkom hoor. Mama maakt toch altijd te veel.

Kjell: Deal! Zal ik je uit het ziekenhuis komen halen? Hoe laat ben je vrij?

Aya zag dat Joost en Melissa de operatiekamer binnen liepen en wist dat ze haar gesprek met Kjell moest afronden.

Aya: half zeven. Veel plezier nog met aapjes kijken!

Kjell: Jij succes met dat mes, en niet uitschieten. Dat zou de pret een beetje drukken voor die arme patiënt.

Aya: Een klein beetje maar.

Kjell: Hé ga eens aan het werk.

Grinnikend borg ze haar telefoon op en sloot ze aan bij Melissa en Joost aan.

'Ben je ook van plan om de doktersopleiding te gaan volgen? Ik zit er zelf midden in dus mocht je vragen hebben dan kan je ze altijd aan me stellen' vertelde ze Melissa.

'Ja ik denk het wel.'

'Dames, het is geen theekransje' mopperde Joost terwijl hij zijn de apparatuur klaarlegde voor de operatie.

Melissa keek met een geschrokken blik de kant van Joost op maar Aya was niets anders meer gewend en haalde enkel haar schouders op.

'We praten straks wel verder' glimlachte ze naar Melissa.