Hoofdstuk 20

40 4 3
                                    

"Blijf in je dromen geloven en help mensen die het nodig hebben" 

Nonchalant sloeg Kjell zijn arm om Aya heen en kust haar wang.

'Waar zit je toch met je gedachten?' verzuchtte hij terwijl zijn mond afdaalde naar haar nek en daar een kus achterliet.

'Stage' mompelde Aya. Ze had volgende week een gesprek met dokter Joost over haar afwezigheid van vorige week. Ze zag er gewoon tegen op. Dat gesprek kon haar niets schelen maar van het feit dat ze alleen met Joost in een ruimte moest zijn bezorgde haar koude rillingen.

Waarom het ze dan ook gewoon niet het lef om het aan dokter Tom te vertellen wat Joost deed wanneer er niemand keek. Of desnoods school of iemand van de HR-afdeling. Zelfs Kjell had ze niets verteld en hij wist letterlijk alles van haar.

'Heb je het nog steeds niet naar je zin in het ziekenhuis?' vroeg Kjell bezorgd.

'Ik weet dat ik gezegd heb dat je het nog eens moest proberen, maar als je het echt niet leuk vindt moet je er niet mee doorgaan' klinkt zijn stem bezorgd. Hij wilde niet dat Aya iets deed waar ze alleen maar ongelukkig van werd.

'Dat is het niet' mompelde Aya. Ze sloeg haar armen om Kjell zijn nek en drukte een kusje op zijn lippen. De afleiding werkte duidelijk want Kjell verdronk in haar bruine ogen en verdiepte de kus waarbij hij haar in zijn armen tilde.

'Je maakt me gek Aya' fluisterde hij in haar oor. 'En dat is op dit moment niet zo'n goed plan want we hebben een dubbeldate met je beste vriendin.'

'Ze kan wachten' opperde Aya. Ze had vaak genoeg moeten wachten op Posie.

'Hmm' mompelde Kjell twijfelend. 'Als we te laat zijn weet Nous honderd procent waarom.'

'En daar maak jij je druk om?' Aya kuste verleidelijk het plekje onder zijn oor waardoor hij zichzelf niet meer kon inhouden.

'Fuck it' mompelde hij en droeg haar terug naar haar slaapkamer. De plek waar hij het liefst de hele dag met Aya doorbracht.

'Je moet binnenkort echt bij me intrekken. Of ik bij jou, want het liefste word ik elke dag naast je wakker.' Hij miste het wanneer hij thuis kwam en besefte dat Aya in haar eigen huis was.

'We zijn nog maar net twee weken officieel samen' herinnerde Aya hem. Ze wilde niet te snel van stapel lopen. Ze was veel te bang dat zoiets krasjes in hun relaties zou brengen.

'En dat is al minstens drie jaar te laat.' Kjell trok zijn shirt over zijn hoofd waarna die van Aya volgde.

Een uur later waren ze alsnog onderweg naar het restaurant waar ze met Noussair en Posie hadden afgesproken.

'We zijn slechts twintig minuten te laat' vertelde Aya toen ze een blik op haar horloge had geworpen.

'Ja als je het zo zegt klinkt het alsof het niets is.' Ze was er eigenlijk ook best trots op. Want de manier waarop Kjell naar haar keek zorgde er meestal voor dat ze geen stap meer buiten de deur wilde zetten.

Kjell parkeerde de auto en sprong snel naar de passagierskant om de deur voor Aya open te houden. Het was één van die gentleman dingetjes die hij enkel voor Aya deed en verder voor niemand.

Glimlachend pakte ze zijn uitgestoken hand aan waarna ze er even in kneep en samen met hem het restaurant in liep wat Noussair had gereserveerd.

'Jullie zijn te laat' gromde Noussair toen de twee in gehoorafstand kwamen. Gevolgd door Posie's 'Jullie zijn zo leuk samen.'

Aya's lippen krulden automatisch omhoog en Kjell drukte haar wat dichter tegen zich aan waarna hij een kus op haar zwarte haren drukte. Het ging zou automatisch dat hij er bijna bang van werd.

'Ik heb je echt veel te lang niet gezien' klaagde Posie meteen terwijl ze haar beste vriendin omhelsde en vervolgens Kjell.

'Ik weet het maar school en stage en-' ze wierp een blik opzij naar haar vriend.

'KJELL' vulde Posie lachend aan. 'Ik zie het al wel. Ik ben gewoon ingeruild.'

'Doe niet zo gek. Voor jou maak ik tijd hoor' zei Aya. Het was er de afgelopen weken niet van gekomen maar Posie bleef haar allerbeste vriendin waarvoor ze alles opzij zou zetten wanneer Posie ook maar een gil gaf.

Aya pakte de menukaart van tafel en sloeg deze open. 'Wat is hier lekker?' vroeg ze aan Noussair die dit restaurant had uitgekozen.

'Jij' fluisterde Kjell zachtjes haar kant op. Noussair die het blijkbaar ook hoorde schudde kort zijn hoofd.

'De Carpaccio is lekker' glimlachte Noussair.

'Dan ga ik daar voor.'

Vanonder de tafel legde Kjell zijn hand op haar knie en maakte met zijn duim kleine cirkeltjes.

Aya glimlachte even en gaf vervolgens haar voorgerecht door aan de serveerster.

'We moeten binnenkort echt met z'n allen een weekendje weg boeken' zei Posie enthousiast. 'Wij met z'n vieren en Silke en Jurgen.'

Noussair sloeg zijn arm om Posie haar schouder. 'Je vergeet dat we in het weekend werken schat. Dat gaat niet zo gemakkelijk. Van halverwege mei tot juli kunnen we wat doen of in de winterstop.'

'Dat duurt echt nog tijden' klaagde Posie.

'Interlandperiode?' opperde Kjell. Hij zou toch niet gevraagd worden. Misschien dat hij nog in aanmerking zou komen voor jong oranje. Maar met zijn huidige vorm zag hij dat zelfs somber in.

Noussair schudde zijn hoofd. 'Dat lukt niet. We hebben een nieuwe trainer bij Marokko en ik heb van Hakim gehoord dat hij wel openstaat om ons wellicht te selecteren.'

'Ik vind het nog steeds stom dat je voor Marokko gekozen hebt en niet voor Nederland' klaagde Posie.

Noussair zijn lippen krulden omhoog. 'Als dat het enige is wat je stom aan mij vindt, dan ben ik een gelukkig man.'

'En wat als we gewoon hier in Nederland iets boeken. Over drie weken spelen we al op vrijdagavond. Kunnen jullie eerst een meidenavond houden en dan komen wij na de wedstrijd jullie kant op.'

Posie's ogen begonnen van blijdschap te fonkelen terwijl ze Kjell een high five gaf.

'Je bent geweldig Kjell' grijnsde ze.

'Dat hoor ik wel vaker' grinnikte hij.

'Ik ga dit weekend wel regelen' zei Posie. 

Hou Je Me VastWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu