Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 18

~Zeheeft iemand nodig om voor haar te zorgen~

'Ze is hier' schreeuwde Kjell over zijn schouder heen terwijl hij die laatste paar stappen overbrugde en aankwam bij het bed van Aya. Hij haalde een pluk haar uit haar gezicht zodat hij kon zien hoe haar mooie bruine ogen langzaam tevoorschijn kwamen toen ze haar ogen opende.

'Wat is er aan de hand' mompelde ze zachtjes terwijl Kjell haar stevig omhelsde.

'Je nam je telefoon niet op en er deed hier niemand open. We waren bezorgd.'

'Hij was bezorgd' verbeterde Nourdin hem die in de deuropening stond te kijken met een veel te grote grijns op zijn gezicht.

Kjell glimlachte schaapachtig terwijl hij een kus op haar wang drukte.

'Waarom nam je je telefoon niet op?' vroeg hij bezorgd.

'Ik was moe' Kjell knikte maar leek haar niet helemaal te geloven.

'Hoe lang lig je hier al?'

'Hoe laat is het?' Kjell bekeek zijn horloge waarvoor hij zijn armen van Aya af moest halen wat hij eigenlijk niet wilde.

'Bijna vijf uur.'

' 's nachts? Ik ben rond acht uur gaan slapen.' Waar maakten ze zich in vredesnaam druk over?

'Nee Aya. 's Middags. Je hebt je dienst in het ziekenhuis gemist en toen hebben ze je ouders gebeld, die Nourdin hebben gebeld.'

'Fuck' mompelde ze zachtjes. Ze had zichzelf zojuist nog erger in de problemen gewerkt wat betreft haar stage.

'Je moet iets eten' vond Kjell.

'Ik heb geen honger.'

Kjell trok één wenkbrauw op. 'Ben je ziek?' Hij legde één hand op haar voorhoofd. 'Heb je koorts?'

'Nee ik ben niet ziek.' Al voelde ze zich mentaal wel zo.

'Ik bel mama even dat we je gevonden hebben' klonk Nourdin zijn stem waarna hij de slaapkamer van Aya verliet.

'Je hebt me laten schrikken, Aya' zei Kjell zachtjes.

'Het is niets voor jou om een dienst in het ziekenhuis te missen.'

'Ik weet het. Ik heb me gewoon verslapen.' En dat loog ze eigenlijk niet eens. Ze had niet bewust haar dienst overgeslagen.

Hij geloofde haar niet. Maar hij zei er niets van en dat was typisch Kjell.

'Hou je me vast?' klonk zijn stem terwijl hij zijn armen al om Aya heen sloeg en haar uit het bed optilde.

'Je moet iets eten.'

Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en liet zich door hem dragen.

Een kleine glimlach kwam op haar gezicht. Ze wist echt niet wat ze zonder Kjell moest. Kjell zette haar op het aanrecht neer terwijl hij in haar koelkast op zoek ging naar iets te eten. De hopeloze uitdrukking op zijn gezicht liet zien dat hij niet voor niets altijd afhaalmaaltijden ophaalde.

Nadat ze wat had gegeten en Nourdin beloofd had de rest van de dag bij haar te blijven, ging Kjell pas weg. Hij had afgesproken met zijn zaakwaarnemer omdat er interesse vanuit het buitenland was gekomen.

Geen bijzondere clubs maar hij zou er in ieder geval eerste keeper zijn en hij was die bank inmiddels meer dan zat. Er waren er een paar uit Engeland en uit Duitsland en die wilde hij wel serieus overwegen.

Hij drukte een kus op Aya haar hoofd en streelde even haar wang terwijl hij haar ogen zocht. 'Je belt me als het niet gaat hé?'

Aya knikte braaf haar hoofd.

'Oké dan' Hij drukte nog een kus op het puntje van haar neus waarna hij vlug naar Nourdin zwaaide en vervolgens haar appartement uit vloog.

Grijnzend keek Nourdin naar zijn oudere zus.

'Wat nou?'

'Nee niets' Nourdin schudde zachtjes zijn hoofd terwijl hij een kleine grinnik niet binnen kon houden.

Vragend hield ze haar wenkbrauwen omhoog maar die negeerde Nourdin duidelijk.

'Je gaat het me niet vertellen, of wel?'

'Neuh misschien later een keer.'

'Hoe is het met jou dan?' vroeg Aya terwijl ze naar haar jongere broertje keek.

Ze was nog lang niet vergeten hoe ze hem een paar dagen geleden had aangetroffen in dat casino.

'Gaat goed. Ik heb niet meer de drang om koning Toto te worden' grapte hij wat hem een boze blik van Aya opleverde.

'Geintje zus' stelde hij haar gerust.

'Je weet dat wanneer er iets is, je ook bij mij terecht kunt?' vroeg hij.

'Ik ben dan misschien wel jonger maar Je bent mijn zus Aay. Ik wil niet dat je denkt dat je niet bij mij terecht kunt.'

Aya glimlacht traag. 'Ik weet het Nour.'

'Mag ik je een tip geven?' grijnsde Nourdin.

'Nou?'

'Jij en Kjell. Ga er voor. Jullie zijn leuk samen.'

'Is het niet raar? Vanwege Zayd' Aya durfde het nooit hardop te zeggen maar tegen Nourdin kon dat gewoon.

'Nee om duizenden redenen niet maar de belangrijkste is denk ik wel dat we weten dat hij je altijd goed zal behandelen.'

Dit was het bruggetje geweest om haar jongere broer over Joost te vertellen. Die haar duidelijk niet goed behandelde en dat terwijl hij niet eens haar vriend was maar haar stagebegeleider. Maar ze kon het niet. Ze durfde het niet te vertellen. Wat als Nourdin meteen naar het ziekenhuis ging en Joost ermee confronteerde? Wat als hij haar niet zou geloven? En wat moest ze zeggen wanneer hij zou vragen waarom ze het nu pas vertelde?

Daarom glimlachte ze enkel naar haar broertje.

'Dus mochten die gesprekken met die clubs goed aflopen. Jaag jezelf dan niet meteen op de kast. Niet alle lange afstand relaties lopen slecht af en je kan altijd je studie voortzetten in het buitenland.'

Aya's mond viel open. Had haar broertje hier serieus al nagedacht over iets wat nog helemaal niet in haar hoofd was opgekomen? Nog niet eens een seconde.

'Ik weet dat jij normaal altijd in de vluchtmodus schiet bij zulke situaties, Aya. Maar met Kjell moet je dat straks echt niet doen. Daar is hij te belangrijk voor.'

'Oké' glimlachte ze. Niet zo zeer om het feit dat haar broertje zich hier echt zorgen om leek te maken maar ook om het feit dat ze Nourdin weer terug had.

Hij zag er een stuk opgewekter uit en leek zich niet meer druk te maken over hoe hij zo snel mogelijk aan zoveel geld kon komen.

Hij had gelijk. Kjell was geweldig. Niet alleen voor haar maar voor de hele familie Mullah.