Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 8.

~Wachten heeft geen zin~

Het was de tweede dag op rij dat Aya ingepland stond bij dokter Tom en daar wilde ze de mevrouw van de planning wel op haar blote knietjes voor bedanken. Ze had het alleen bij een simpel knikje gehouden toen ze toevallig langs haar kantoor liep.

Tom was een man van in de vijftig die zelf gelukkig getrouwd was en twee kinderen had. Al zou dat niet moeten uitmaken want voor zover ze wist was dokter Joost ook getrouwd.

In de twee weken dat ze hier niet was geweest om het verlies van Zayd een plekje te geven had ze tijd gehad om hier over na te denken. De vraag die haar het meest bezig hield was of ze de enige was. Had zij gewoon brute pech of waren er op de afdeling nog meer meiden die het even goed verborgen als zij.

Aya maakte een laatste ronde langs de patiënten. In de eerste kamer lag een zeventienjarig meisje wat al minstens een week op de spoedeisende hulp lag nadat ze van een balkon was gevallen. Iedere keer wanneer Aya langs haar bed liep hoopte ze dat het meisje haar ogen zou openen maar tot dus ver waren haar ogen al die tijd nog gesloten. Tijdens de bezoekuren zat haar moeder naast haar bed en bracht Aya de vrouw altijd even een extra kopje thee. Op één of andere manier voelde Aya zich verbonden met het meisje. Misschien kwam het wel doordat ze Anna heette en die naam zoveel op de hare leek.

Aya was net bezig de bloeddruk van de patiënt te controleren toen Joost de kamer binnen liep. Hij gaf haar een vlugge knipoog en ontfermde zich vervolgens over de man in het bed naast die van Aya.

Rillingen liepen over Aya haar rug toen ze terug dacht aan de dienst die ze had gedraaid voordat ze te horen had gekregen dat Zayd was overleden. Voordat haar hele leven was ingestort. Het was druk op de afdeling geweest en op het moment dat ze medicijnen uit het magazijn ging halen op een andere afdeling was Joost op het laatste moment in dezelfde lift gesprongen.

Voordat ze de nare ervaring in haar gedachten opnieuw beleefde zette ze de herinnering van haar af. Ze moest zich concentreren op het hier en nu en ze moest er vooral voor zorgen dat zoiets haar niet nog eens overkwam.

Ze ronde de handelingen bij het patiëntje snel af en maakte vervolgens haar ronde af langs de andere kamers. Haar dienst zat er bijna op en ze moest ook nog de gegevens van vandaag in de administratie zetten.

In het kantoortje logde in met haar personeelsnummer en voerde vervolgens de gegevens in van de patiënten die zij behandeld had. Welke patiënten ze extra zuurstof had gegeven, wat de gemeten bloeddruk was en hoe hoog de hartslag was.

Aya had een hekel aan deze administratieve taken maar als ze de rest van de afdeling moest geloven was ze daar niet de enige in. Artsen hielden nu eenmaal niet van papier werk. Toch was het een belangrijk onderdeel want op basis van deze gegevens wist de persoon die haar afloste precies wat ze de patiënt nodig had.

Op het moment dat ze de gegevens van de laatste patiënt invulde hoorde ze de deur van het kantoor dichtvallen die tot heden open had gestaan. Aya deinsde achteruit in de bureaustoel en keek schichtig naar de gesloten deur.

Van twee meter afstand keek Joost haar aan. Aya slikte moeizaam maar richtte vervolgens haar aandacht weer op het scherm waar ze verder ging met het invullen van de gegevens. Ze hoopte dat het net was als bij honden. Als je hen negeerde dan negeerden hen jou ook. Even dacht ze dat het werkte en dat Joost zal blijven staan waar hij stond maar de zachte voetstappen bereidde haar voor op de hand die vervolgens op haar schouder werd gelegd.

'Goede werkdag gehad?' vroeg hij haar vriendelijk.

Aya knikte. 'Ja nog even de laatste gegevens invullen en dan ga ik naar huis.

Joost humde instemmend achter haar.

'Morgen heb je school toch?'

'Ja' antwoordde Aya enkel. En ze was meer dan blij dat ze morgen weer naar school kon. Ze hield meer van de praktijk dan van de theorie maar op school had ze tenminste geen Joost.

'Dus dan zie ik je pas maandag weer?' vroeg Joost terwijl zijn hand verder over haar schouder gleed. Hij gaf een klein kneepje in de schouder en hield hem vervolgens weer stil.

'Klopt.' Aya vulde zo snel als ze kon de gegevens in maar door de spanning die door haar lichaam raasde maakte ze een aantal foutjes met de cijfers waardoor het alleen maar langer duurde.

'Ik hoorde dat je broer is omgekomen in Syrië. Gecondoleerd.' Zijn stem klonk niet medelevend maar eerder zakelijk waardoor Aya nog minder empathie voor hem kreeg. Ze haatte de man die achter haar stond tot op het bot.

'Bedankt' antwoordde ze dan ook enkel terwijl ze de afkeer probeerde te verbergen in de toon van haar stem.

'Je moet niet zo gespannen zijn' klonk Joost en kneep weer even in haar schouder. Aya negeerde hem en tuurde naar het scherm Ze had haar volledige concentratie nodig voor het juist invullen van de gegevens. Vaag voelde ze hoe de hand van Joost steeds verder afdwaalde naar voren richting haar borst.

Op het moment dat ze alle gegevens had ingevuld schoof ze de stoel naar achteren waardoor de hand van Joost van haar lichaam af viel en langs zijn lijf bungelde.

'Tot maandag' glimlachte Aya kleintjes waarna ze uit de stoel op stond en de deur opende.

Joost hield haar tegen door voor de geopende deur te springen. 'Misschien is het verstandig om maandag een voortgangsgesprek te houden over je coschappen hier' opperde hij.

Aya knikte haar hoofd. 'Doen we' antwoorde ze. Al zou ze waarschijnlijk alles geantwoord hebben om maar zo snel mogelijk weg te kunnen.

Joost knikte tevreden en stapte vervolgens opzij zodat Aya de afdeling op kon lopen richting de kleedkamer.

Uit de kleedkamer haalde ze haar tas en kleding die ze onder haar armen klemde. Ze ging zich nu niet hier omkleden. Je wist maar nooit of die griezel haar volgde tot in de kleedkamer. Volledig tegen het protocol van het ziekenhuis in beende ze in haar witte doktersoutfit het ziekenhuis uit.

Ze moest echt snel eens gaan praten met het afdelingshoofd of Tom haar niet kon gaan begeleiden in deze coschappen in plaats van Joost want als het zo door ging dan zou dit compleet uit de hand lopen. Of misschien was het al wel compleet uit de hand gelopen? In ieder geval kon ze er niet nog langer mee wachten. 

A/N Als ik weer met een vaste uploaddag in de week ga beginnen. Welke dag past jullie dan het beste?