Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 31.

~zorg er alsjeblieft voor dat je die roze mini cooper in ruilt voor een betere bak. Die auto kan echt niet meer.~

Een jaar later

'Weet je het zeker?' vroeg Posie nog eens. 'Ja ik weet het zeker. Het wordt tijd dat ik eens afstand ga doen van deze Barbie auto.'

Nadat ze gisteren voor de derde keer in een maand tijd bij de garages stond, leek het haar niet meer verantwoord om nog maar een kilometer in deze auto te gaan rijden. Of eigenlijk waren dat Kjell zijn woorden geweest.

'Ga je hem missen?'

'Misschien wel een beetje. Ik kocht hem om Zayd boos te maken en elke keer dat ik in dat roze blinkende ding stapte leek het alsof hij hem ooit nog te zien kreeg. Maar ja als je kijkt wat ik er voor terug krijg denk ik niet dat ik mag klagen.'

Aya keek om zich heen en nam de binnenkant van de auto nog eens in haar op. Het was een Audi en hij was veel ruimer dan haar mini coopertje.

'Daarbij denk ik dat hier een kinderstoeltje veel gemakkelijker in past.'

Posie haar ogen werden groter terwijl ze opzij keek naar haar beste vriendin.

'Je bent zwanger?' riep ze uit. Waarbij ze direct haar hand voor haar mond hield omdat ze het naar buiten schreeuwde. De verkoper die de papieren in orde aan het maken was, zou het waarschijnlijk gehoord hebben.

'Ik ben zwanger' bevestigde Aya terwijl ze haar hand op haar buik legde.

'Wat geweldig' riep Posie uit.

'Ja denk je?' vroeg Aya onzeker. Ze was er gisteren pas achter gekomen, toen ze zich besefte dat ze al ruim een maand niet meer ongesteld was geworden.

'Ik weet niet Kjell en ik we zijn nog niet eens een jaar samen en jij en Nous proberen het al minimaal een half jaar en dan kom ik met dit nieuws.'

Een voorzichtig glimlachje kwam op het gezicht van Posie. 'Maak je niet druk om mij' vertelde haar beste vriendin.

'Ja dat kan je wel zo gemakkelijk zeggen maar ik voel me toch knap schuldig.'

'Dat is helemaal nergens voor nodig want als alles goed gaat dan krijgen Nous en ik over zeven maanden een kleintje.'

Dit keer was het Aya haar mond die open viel waarna ze haar beste vriendin direct in de armen viel.

'Ik ben zo blij voor je' reageerde ze oprecht. Misschien was ze hier nog wel blijer mee dan met haar eigen zwangerschap.

Aya veegde een paar tranen weg die uit haar ooghoeken waren gelopen.

'Nous was zeker dolgelukkig' voorspelde Aya.

'Ja die kan niet wachten totdat die kleine er is. Hij is er van overtuigd dat het een meisje is. Ik kan niet wachten tot over zes weken en hij ongelijk gaat krijgen.'

Aya grinnikte voorzichtig.

'En Kjell?' vroeg Posie voorzichtig.

Aya sloeg haar ogen neer. 'Die weet het nog niet. Ik kwam er gisteren pas achter en toen was hij al met de jongens vertrokken voor het EK.'

Ze was geschokt, gelukkig en in paniek geweest toen ze de streepjes op de zwangerschapstest had gezien en meteen had ze gebaald dat ze dit moment niet deelde met Kjell. Ze wilde ook niet het nieuws via de telefoon brengen. Daarvoor betekende het teveel. En dus zou ze moeten wachten tot ze hem over ruim een week weer zag.

Waar alle andere spelersvrouwen al in Duitsland zaten, was Aya druk met de afronding van haar scriptie. Waarschijnlijk had ze daarom ook niet door gehad dat ze al ver over tijd was. Alle uurtjes had ze besteed aan die scriptie. Gisteren had ze hem ingeleverd en als deze werd goedgekeurd zou ze hem woensdag verdedigen. Dan kon ze dan eindelijk ook naar Duitsland gaan waar het EK inmiddels al geruime tijd bezig was. Oranje was de poule fase inmiddels door en als ze aankomende wedstrijd ook zouden winnen dan was donderdag de halve finale.

Posie legde geruststellend haar hand op Aya's been. 'Geloof me die gaat het ook geweldig vinden. Kjell gaat zo'n goede vader worden.'

Aya knikte haar hoofd. Dat was ook wel zo maar wat nou als Kjell het te vroeg vond? Wat als Kjell nog liever wilde wachten.

'Kom op. Maak die papieren in orde en zorg ervoor dat je die roze bak hier achterlaat.'

Aya fronste. 'Weet je dat Nous me beloofd had dat we samen mee zouden doen aan de autorodeo met de mini. Misschien kunnen we dat nu doen.'

Posie schudde haar hoofd. Kjell vermoord Nous wanneer hij jou laat mee doen aan de autorodeo terwijl je zwanger bent dus vergeet het maar.

'Oké dan. Dan laat ik hem hier achter.'

Aya stapte uit de Audi en liep naar de balie om de laatste dingetjes af te ronden. Ze kon het nog steeds niet geloven hoe haar leven in die twee jaar tijd zo was veranderd. Van de roze mini cooper naar het verlies van Zaid, naar een relatie met Kjell tot aan de verhuizing naar Duitsland. En dan nu ook nog een kleine op komst.

Terwijl ze wachtte op de papieren, voelde Aya een mengeling van opwinding en angst over de komende maanden. Ze kon het zich nauwelijks voorstellen hoe het zou zijn om een kind op te voeden. Ze wist wel dat ze er alles aan zou doen om er voor te zorgen dat haar kind gelukkig en gezond zou zijn. En dat ze dit alles mee maakte met haar beste vriendin maakte het extra speciaal.

Aya tekende de laatste papieren waarna de Audi officieel van haar was.

'Tijd om te gaan?' vroeg Posie.

'Tijd om te gaan' bevestigde Aya.

Ze stapten beide in de auto waarna Aya de motor startte en weg reed.

Halverwege de snelweg ging haar telefoon. Nu ze een hypermoderne auto had kon ze direct op het display zien dat het Kjell was die haar opbelde.

'Hey schat' begroette ze hem met een nerveuze stem.

'Aya?' Waar ben je?' vroeg Kjell. Zijn stem klonk bezorgd.

Aya en Posie kregen tegelijkertijd een glimlach op hun gezicht. Posie had gelijk gehad. Kjell ging inderdaad een hele goede vader worden.

'Aya?' vroeg hij opnieuw toen ze niet direct antwoordde.

'Het is oké' liet ze hem weten. 'Ik heb de nieuwe auto opgehaald en ben een beetje bang dat ik hem in de prak rijdt.'

Een zachte grinnik klonk door de speaker. 'Ik moet je iets vertellen maar je moet beloven dat je het tegen niemand anders zegt.'

'Dat gaat niet' klonk Aya berouwvol.

'Dat gaat niet?'

'Posie zit naast me' grinnikte Aya.

Ze hoorde Kjell voorzichtig zuchtten. Natuurlijk zat Posie naast haar. Hij noemden hun wel eens het twee in één pakket.

'Posie mag het weten. Ik speel de halve finale namelijk in de basis' riep hij enthousiast uit.

'Wat? Waarom' vroeg Aya. Het was namelijk verre van gebruikelijk om halverwege van vaste keeper te veranderen.

'Ze willen de tegenstander verrassen en ik heb ervaring met de Duitse competitie' klonk Kjell zijn stem.

'Dat is geweldig' vond Aya.

'Ik weet het lieverd.' Als er iemand was die die basisplek verdiende dan was het wel Kjell. Hij had het afgelopen jaar zo hard getraind.