Hou Je Me Vast

Hoofdstuk 12.

~ Go for it ~

'Hé' grijnsde Kjell toen Aya vanuit het ziekenhuis de parkeerplaats op liep. Hij begroette haar met een kus op haar wang. Zijn warme lippen op haar huid veroorzaakte een tinteling in haar buik die ze snel weer wegdrukte.

Moest ze nu werkelijk vallen voor de beste vriend van haar broer?

'Lekker gewerkt?' vroeg hij belangstellend terwijl hij een arm om haar schouder heen sloeg en haar richting zijn auto begeleidde.

'Ja' antwoordde ze oprecht. Melissa erbij als extra assistent was een verademing geweest. Joost had de hele dag geen schunnige opmerkingen gemaakt en ook had ze zijn handen niet op haar lichaam gevoeld. Dat alleen al maakte het een geslaagde dag.

'Mooizo' hij blikte opzij en glimlachte naar haar.

'Wat is er?' vroeg Aya toen ze zijn blik nog steeds op haar voelde branden.

'Nee, niets' grinnikte Kjell. 'Ik bedenk me gewoon opeens iets.'

'Wat?' vroeg Aya nieuwsgierig.

'Dat zou jij wel willen weten hé kleintje.' Hij trok haar dichter tegen zich aan waarna Aya pijnlijk tussen zijn ribben porde.

'Zeg het nou maar, jij weet ook al mijn dierbare geheimen.'

'Is dat zo?'

'Nou ja. Bijna allemaal.' Ze kon zich niet iets herinneren wat ze Kjell de afgelopen weken niet had verteld maar ze wist vrijwel zeker dat er iets moest zijn.

'Hmm' mompelde Kjell wat hem opnieuw een por van Aya opleverde.

'Ik vertel het je binnenkort' vertrouwde hij haar toe.

'Beloofd?'

'Beloofd' glimlachte hij kleintjes.

'Hoe is het met de voetbal'

Onverschillig haalde hij zijn schouders op. 'Ik geloof dat ik nog steeds tweede keeper ben. Maar misschien ben ik inmiddels ook al wel afgezakt naar derde keeper.'

Aya pakte Kjell zijn hand vast en gaf hem een kneepje. 'Het komt wel goed' vertrouwde ze hem toe.

'Maar hoe dan? Ik krijg niet eens de kansen om mezelf te bewijzen.'

'Je moet geduldig blijven.'

'Ik ben gewoon nooit iemand geweest voor een luizenbaantje. Ik wil hard werken. Ik wordt er gewoon zo moe van dat ik elke keer net niet goed genoeg ben.'

'En een andere club?' vroeg Aya. Ze wist dat het altijd zijn droom was geweest om in het eerste van Ajax te spelen maar dromen konden nu eenmaal veranderen.

Kjell slaakte een zucht. 'Misschien moet ik inderdaad mijn zaakwaarnemer eens bellen wat de mogelijkheden zijn. Ik hou gewoon te veel van deze stad. De supporters, mijn familie dichtbij en jij.'

Aya blikte snel opzij terwijl haar hart begon te bonzen. Zij hij nu indirect dat hij van haar hield of vulde ze dat zo in.

Tijd om er naar te vragen kreeg ze niet want inmiddels waren ze bij zijn auto aangekomen en stapte ze in.

'Het is echt tijden geleden dat ik hier voor het laatst ben geweest' zuchtte Kjell toen ze de straat waar haar ouders woonde in reden.

'Vroeger kwam je hier elke dag' plaagde Aya hem.

'Ja Zayd en ik waren onafscheidelijk. Nog steeds raar hoe een oorlog daar zo verandering in kan brengen.'

Aya knikte bedachtzaam. 'Anderzijds had de oorlog jullie juist ook naar elkaar toegebracht.' Als zij en haar ouders niet hoefden te vluchten voor de oorlog in Afghanistan dan waren ze nooit in Nederland terecht gekomen.

Kjell glimlachte. 'Dat is waar'. Hij vond het vooral mooi dat Aya alles een beetje meer begon te relativeren. Dat betekende dat de ergste periode van rouw achter de rug was. Natuurlijk had ze nog haar momenten maar al met al ging het weer de goede kant op.

Enigszins stemde hem dat positief maar anderzijds werd hij er ook zwaar bedroefd van. Het betekende dat hij haar beetje bij beetje weer los moest laten en daar was hij nog lang niet klaar voor.

Aya had een plekje in zijn hart gestolen maar eigenlijk had ze dat al die tijd al gehad. Hij had haar alleen nog nooit zo dichtbij gehad.

Hij parkeerde de auto op de oprit en liep samen met Aya naar de voordeur.

Direct herkende hij de moeder van Aya die de deur opendeed.

'Kjell! Wat leuk!' riep ze enthousiast en sloot hem meteen in haar armen.

'Heeft Aya je overgehaald om eens langs te komen?'

'Eigenlijk was het meer andersom mevrouw. Ik heb Aya overgehaald om mij mee te nemen.'

De vrouw keek naar haar dochter waarop Aya haar schouders ophaalde.

'Hij wilde geen 'nee' accepteren en jij maakt toch altijd veel te veel eten.'

Ze schonk Kjell een glimlach. 'Dat klopt. Ga maar gauw naar binnen. Nourdin is er ook al.'

Aya wilde net als Kjell langs haar moeder heen stappen. Maar werd tegen gehouden.

'Wat speelt er tussen jullie?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen.

'Niets. We brengen gewoon wat tijd samen door.'

'Was hij die vriend waar je het laatst over had?'

'Uhu' knikte Aya. Niet wetende dat ze meteen werd ondergesneeuwd met vragen.

'Nou hij is goed gekeurd hoor. Dat was hij vijftien jaar geleden al toen Zayd hem als vriend mee nam en hij is ook goedgekeurd als jouw vriend.'

'Mam!' riep Aya uit. 'Het is helemaal mijn vriend niet. We spreken zo nu en dan gewoon als vrienden af.'

'Doe nou maar niet alsof er niets tussen jullie speelt. Ik ben je moeder. Ik zie zulke dingen.'

Aya schudde geïrriteerd haar hoofd en stapte langs haar moeder de hal in om vervolgens door te lopen naar de woonkamer.

Op de bank zat Nourdin die haar met wiebelende wenkbrauwen aan keek.

'Niet jij ook al Nour' zuchtte ze opnieuw.

'Wat ik zei het toch' grijnsde Nourdin.

'Wat zei je?' bemoeide Kjell zich er mee.

'Nee niets. Laat maar' grinnikte Nourdin.

'Vertel eens. Wanneer zijn jullie begonnen met daten?' vroeg Nourdin aan Kjell.

'Ehm...'

'We daten niet' onderbrak Aya de twee.

'Ahh, kom op zeg. Je hebt haar niet eens op date gevraagd. Dat valt me echt wel tegen hoor?'

Ongemakkelijk krabde Kjell in zijn nek. Hij stond nu echt voor een dilemma. Hij kon nu niet zeggen dat hij niet met Aya wilde daten want dan gooide hij zijn eigen glazen in maar om haar op date te vragen hier in het bijzijn van haar gehele familie was gewoon ronduit eng. Wat als ze hem afwees?

'We kunnen binnenkort wel een keer in het Vondel picknicken? Glimlachte hij voorzichtig.

Hoopvol keek de halve familie Aya haar kant op.

'Lijkt me leuk.'

'Hé hé was dat nou zo moeilijk' verzuchtte Nourdin. 'Dan kunnen we nu eindelijk gaan eten. We eten Qabali palau en ik mocht niets proeven totdat jullie er waren. Zo gemeen.'

'Wat is je leven toch zwaar' zei Aya tegen haar broertje terwijl ze aan tafel gingen zitten.

'Je wilt niet weten Aay.'

A/N: Ik ben er dus zojuist achter gekomen dat Wattpad een nieuwe update heeft waarbij je kan inplannen wanneer de hoofdstukken online komen. super handig voor iemand die nauwelijks achter haar laptop zit. Vanaf nu kunnen jullie elke donderdagavond om 20:00 een hoofdstuk verwachten. Totdat mijn voorraad op is....