2.BÖLÜM

14.2K 538 31
                                    

Medyadaki Maya...

Ben ve Pamir daha beş yaşındayken anne ve babamızı trafik kazasında kaybettik. O günden sonra bize teyzem ve eniştem bakmaya başlamıştı. Teyzem de eniştem de bizi çok severlerdi. Ama onların kızı hakkında aynı şeyi söyleyemem. Kuzenim teyzemlerin bizimle çok ilgilenmelerinden dolayı bizi kıskanırdı. Annesiyle babasını ondan uzaklaştırdığımızı düşünürdü.

Teyzemler Pamir ve beni Açelyanın yani kızlarının anaokuluna yazdırmışlardı. Bir gün Pamir hastalanmıştı ve okula gelmemişti. Eniştem Açelya ve beni anaokuluna bırakıp gitmişti. Biz de okula girdik ve tam sınıfa gireceğimiz zaman Açelya beni durdurmuştu.

"Seninle öğretmenimize bir şaka yapalım mı?" diye sormuştu gülerek. Bende çocuk aklıyla sevinerek kabul etmiştim. Açelya beni kolumdan tutup yedek malzemelerin olduğu depoya götürmüştü. "Sen burada bekle. Ama sakın sesini çıkarma. Ben öğretmenime saklambaç oynadığımızı söyleyeceğim. Seni bulunca kazanmış olacaksın. Tamam mı?"

"Tamam" deyip sessizce kilitli oda da beklemeye başlamıştım. Ama ne gelen olmuştu ne giden. Arada kapıya vurup dışarı seslenmiştim ama nafile. Kimse beni duymamıştı. Meğer Açelya öğretmenimize benimde hasta olduğumu ve okula gelmediğimi söylemiş.

O gün, gün boyunca orada kalmıştım. Dışarıda felaket şekilde yağmur yağıyordu ve şimşek çakıyordu. Deponun köşesine sinmiş dizlerimi kendime çekip oturmuş, bütün gün boyunca ağlamıştım. O günden sonra hem şimşek ve gök gürültüsünden hem de çok dar ve kapalı alanlardan korkar olmuştum. Günün sonunda beni Pamir bulmuştu. Açelyayı sıkıştırıp benim nerede olduğumu öğrenmişti. O gün beni öyle sıkı sarmaladı ki hala daha bırakmadı.

Adını Sen KoyHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin