"Ateşi yok şimdi daha iyi."
"Ne oldu birden bire böyle?"
"Bilmiyorum ki abi." Başımdan gelen seslerle uykudan sıyrılıp kendime gelmeye başladım. Üzerimdeki halsizlik o kadar fazlaydı ki kolumu kaldıracak halim bile yoktu. Yavaşça gözlerimi açıp başımdakilere baktım. Anıl, Pamir ve Masal. Zaten başka kim olmasını bekliyordum ki.
"Uyandın sonunda be kızım." Masalın sesiyle diğerleri de dönüp bana baktı. "Daha iyi misin?"
"Çok halsizim" diye mırıldandım çatlak çıkan sesimle.
"Ateşin yok ama iyisin. Biraz kendine gel de hastaneye gidelim" dedi Pamir.
"Gerek yok. İstemiyorum ben hastane falan" dedim hemen.
"Çocukluğun sırası değil Maya. Hadi kalk hazırlan kahvaltı yapıp hastaneye gidiyoruz" dedi Anılda. Gözlerimi ona çevirince kızarık kahvelerle karşılaştım. Tüm gece uyumamış olamazdı değil mi?
"Sizin işiniz yok mu ya? Biz Masalla birlikte gideriz hastaneye siz işinize bakın."
"Benim senden daha değerli bir işim yok" dedi Anıl biraz sert bir sesle. Bir handan söylediği hoşuma giderken bir yandan Pamir yanında söylemesi utanmama sebep olmuştu. Bakışlarımı kaçırıp başka yere bakmaya başladım. "Kalk hazırlan hadi."
Anıl ve Pamir odadan çıktıktan sonra Masalla başbaşa kaldık.
"Vay be" dedi Masal hayranlık dolu sesle. "Anıla bak sen. Pamir öküzü hayatta böyle bir şey söylemezdi."
"Öküz deme ikizime" dedim sahte sinirle.
"Sus kız. Görümce bozuntusu" dedi alayla. "Kalk hadi hazırlan."
"İyi be" deyip yataktan kalktım. Masal benim için seçtiği kıyafetleri yatağa koyup hazırlanmama yardım etti. Üzerimi giyindikten sonra saçlarımı dağınık şekilde topuz yapıp çantamla birlikte odadan çıktım. Evde oturan Anıl ve Pamirin yanına gidince Anıl ayaklandı.
"Hadi çıkalım."
"Hep birlikte gitmeyeceğiz heralde demi?" dedim Pamirin de ayaklandığını görünce.
"Had yürü, yürü" dedi ve beni dinlemeden yürümeye devam etti Pamir.
"Ya saçmalamayın. Ölmüyorum. Alt tarafı üşüttüm işte. Ne gerek var hep birlikte gitmeye?"
"Beyler Maya haklı" dedi Masal araya girip. "Kocasıyla birlikte gitsin onlar hayatım bizde evde bekleyelim." Pamir bir süre yüzüme baktıktan sonra başını sallayıp onayladı.
"Tamam ama hemen haber vereceksin bize" dedi. Başımı sallayınca alnımdan öpüp geri çekildi.
"Hadi çıkalım artık." Anılın sözüyle hep birlikte evden çıktık. Biz dışarı çıkarken onlarda evlerine girdiler. Arabaya binince montuma daha sıkı sarıldım. Anılda bindikten sonra beklemeden arabayı çalıştırdı.
"Randevumuz yok. Nasıl gireceğiz kontrole" dedim sessizliği bozmak amaçlı.
"Ben hallettim onu telefonla sen merak etme" dedi kısa bir süre bana bakıp. "Daha iyi misin?"
"İyiyim. Abartıyorsunuz işte."
"Olsun. Biz önlemimizi alalım da" dedi ve daha fazla konuşmadan yola odaklandı. Bende ona katılarak sessizce dışarıyı izlemeye başladım.
Hastanenin otoparkına girince boş bir yere arabayı park edip indik. Anıl yanıma gelerek elimi tutup yürümeye başladı. Anıl girişteki danışmanın yanına doğru yürüyünce bende arkasından yürüdüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Adını Sen Koy
Novela Juvenil"Evet gençler sizin ödevleriniz nerde?" diye sordu hoca bize bakarak. "Benimkini bir öküz suya attı hocam" dedim sinirle. "Bir ayı da bana çarparak ödevimi suya düşürdü" dedi bay öküz. "Sensin ayı." ...
