Mafia Princess (Ferreri Empire vol. 3) (18+)✔️

Rozdział 37

~ Elia ~

Należało mi się za to, co zrobiłem Alessii. Zrobiłem niewybaczalną rzecz, a ona jeszcze mnie broniła. To mi daje nadzieję, że może z czasem zrozumie, że naprawdę ją kocham. Nie mam na razie zamiaru ruszać się stąd. Poczekam cierpliwie tu aż trochę ochłonie i będę mógł z nią porozmawiać. Dzisiaj za dużo emocji i żalu w niej jest. Może za kilka dni będzie lepiej.

- Jedziemy na lotnisko? - zapytał się mnie kierowca taksówki, kiedy już zamknąłem za sobą drzwi.

- Nie, zna pan może kogoś, kto wynajmuje apartamenty?

Nie chcę zatrzymywać się w hotelu. Nawet nie wiem, które należą do rodziców Alessii. Nie chciałbym nagle w środku nocy zostać wykopanym na ulicę.

- Znam jednego człowieka, który ma mieszkanie pod wynajem dla turystów. O tej porze roku pewnie stoi puste.

- Doskonale. Jakby mnie pan mógł zawieźć do tej osoby.

- Nie ma sprawy. Mieszkanie jest niedaleko hotelu Palermo Resort Beach.

To chyba jeden z hoteli należących do Ferreri. Nie jestem pewien, kilkanaście ich tutaj mają. Niby czytałem listę wszystkich i właśnie mi się wydaje, że ten na niej był. Zresztą to teraz jest nieistotne muszę wymyślić sposób jak odzyskać Alessię. Nie mogę jej stracić. Ona jest dla mnie całym światem.

******

Na szczęście udało mi się wynająć to mieszkanie. Minęło kilka godzin odkąd opuściłem posiadłość Ferreri. Kurwa mać przez kilka godzin nie przytulałem mojej kochanej żony. Mam tylko zdjęcia. Mogę się tylko patrzeć na jej cudowną, uśmiechniętą twarz. To nie może się tak skończyć. Muszę coś wymyślić. Mój telefon zaczął dzwonić. Na wyświetlaczu pojawiło się zdjęcie mojej matki. Wie doskonale, co się działo tutaj w nocy więc pewnie dzwoni sprawdzić, czy ze mną wszystko w porządku. Odebrałem.

- Cześć mamo - starałem się brzmieć normalnie.

- Elia wszystko w porządku? - w jej głosie wyczułem niepokój - brzmisz jakbyś był smutny. Stało się coś Alessii?

Stało i to dużo. Dowiedziała się, że jestem skończonym draniem.

- Nie, nic jej nie jest - poza tym, że teraz pewnie siedzi i płacze przeze mnie.

- Na pewno wszystko w porządku synku? Wiesz, że możesz powiedzieć mi o wszystkim.

- Wiem mamo, ale naprawdę nic się nie dzieje.

Nie chcę zawieść również jej. Pewnie zareaguje podobnie jak Alessia. Będzie miała do mnie żal, że nie przyznałem się od razu, że pamiętam moich rodziców.

- Mamo zadzwonię później. Nie spałem całą noc chciałbym się trochę przespać - muszę na razie pomyśleć, a nie zrobię tego jeżeli będzie drążyła dalej temat.

- No dobrze. To czekamy z ojcem na twój telefon. Bardzo cię kochamy i proszę cię bądź ostrożny.

- Ja też was kocham. Do zobaczenia - mam taką nadzieję...

Muszę wymyślić sposób na porozmawianie ponownie z Ali. Musi mnie wysłuchać i mi wybaczyć. Może powinienem się przyznać również jej ojcu kim jestem? Może tak odzyskam jej zaufanie i uwierzy, że naprawdę ją kocham?