Wszystko okej

KURWA, ZABUJAŁAM SIĘ

Dziś musiałam wstać o ósmej, bo we wtorki lekcje mam na dziewiątą. Wczoraj późno wróciliśmy do domu, więc jestem bardzo nie wyspana. Niechętnie wstałam z łóżka i zaczęłam się ogarniać. 

Wyjątkowo mi się nic nie chciało, więc postanowiłam założyć szare dresy do szkoły, czego mimo, że je ubóstwiam, nie robię. Dodałam do tego jeszcze białą koszulkę i rozpinaną bluzę koloru spodni. Włosy związałam w koka i poszłam się pomalować. Musiałam użyć dużo korektora, by zakryć cienie pod oczami po wczoraj. 

Gdy wszystko zrobiłam, popatrzyłam w lustro. Wyglądałam jakby miała załamanie nerwowe, ale mimo wszystko mi się podobało. Dresy fajnie wyglądały w połączeniu z niechlujnie związanymi włosami. Do tego biała koszulka i bluza. No szczerze zajebiście, ale pewnie w szkole będą się mnie pytać: „czy wszystko ok?" 

Ale sumie mam już wyjebane.

Nasza klasa podzieliła się na dwie połowy: pierwszą, która mnie wspiera, bo wie co to znaczy ciąć się lub coś w tym stylu i drugą, która się ze mnie, można by powiedzieć: „nabija".

Zeszłam na dół i przywitałam się z Carlosem. Z tego co zobaczyłam robił owsiankę.

-Nate wraca dziś do domu, a skoro w czwartek rano już jedziemy na lotnisko to zaproponowałem mu, aby u nas na te dwie noce został - powiedział mój kochany braciszek nie odwracając się od kuchenki.

Ja pierdziele on będzie u nas spał. O kurwa, dobra Veronica, uspokój się. Nie powiem, że nie, bo się trochę ucieszyłam, chociaż sama nie wiem dlaczego.

-A ty co tak stoisz i się uśmiechasz? - przyłapał mnie mój brat.

Musiałam się trochę zamyślić, bo jedzenie było już w miastkach i czekało na stole.

-Co, nie, zdawało Ci się - zaśmiałam się i usiadłam do posiłku.

-Vera, o co chodzi? - po chwili brat znowu się odezwał. -Widzę, że się z czegoś cieszysz.

No może z tego, że zaprosiłeś Nate do naszego domu.

-Bo jedziemy już za dwa dni i nie mogę się doczekać - nie było to całkowite kłamstwo, ale prawda też nie.

-Tak, tak, oczywiście, mnie nie okłamiesz, ale jak nie chcesz mówić, to nie mów - wybełkotał mój brat z buzią pełną owsianki.

-A ciebie nie nauczyli, że się nie mów z jedzeniem w ustach? - spróbowałam zmienić temat.

-Ej, żebym ja ci tu zaraz nie zaczął wypominać... - Carlos udawał zezłoszczonego.

-Dobra, dobra nie popłacz się przypadkiem - rzuciłam na co wybuchnął śmiechem.

-Kiedy ty się taka niegrzeczna zrobiłaś?- zapytał obrażony.

Nie odpowiedziałam tylko poszłam na górę się spakować. Jednak po drodze musiałam przystanąć. Ja pierdole łeb mi chyba zaraz pęknie. Chwyciłam się jedną ręką poręczy schodów, a drugą złapałam za głowę.

-Vera, co jest? - zmartwił się mój brat.

Nie było o co, od kilku miesięcy dość często pobolewa mnie głowa.

-Nic tylko tabletkę sobie wezmę - oznajmiłam i udałam się do pokoju.

Wyciągnęłam z plecaka, od dawna nie używaną „okresową" kosmetyczkę i wzięłam sobie z niej jedną tabletkę.

Wracając do tematu miesiączki, to nie miałam jej już ponad dwa miesiące. W sumie to fajnie. Odkąd pamiętam, miałam strasznie bolesne i obfite krwawienia i nawet nie wychodziłam w te dni z łóżka, więc mi to na rękę. Bardziej martwi mnie to, że okres może mi za niedługo wrócić. Nie jem jeszcze normalnie, ale na pewno więcej niż od pół roku.