AĞ

35. Bölüm " Ruhun Kayıp Pusulası "

Selamm. Bölüm sonu beni linçlemeden sakin olun şimdiden uyarıyorum.

Keyifle okuyun.

Güvensizlik bir kez insanın içine sızdı mı bir daha asla eskisi gibi tam doldurmuyordu bardağı. Yüreğin ne kadar sevgiyle hacimlense de güven hep yetim bir insan gibiydi.

Başını okşasan da eksikti.

"Hande, çocuk çalışmalarına başlamak için erken değil mi güzelim?"

Yatağın başlığına sırtımı yaslamış öylece elimdeki kapalı duran telefonun ekranına bakıyordum. Okuduğum mesajın bana göre birçok anlamı vardı. Hangi anlamı çıkarmak istesem çıkmaz sokağa çıkıyordu yolun sonu.

Dahası içimde peydah olan duygunun adını koymak istemiyordum.

Koyarsam bir daha unutamam adını.

Gözlerimi bana seslenen adama çevirdim. Kapının girişinde durmuş yumuşak yüz hatlarıyla bana bakıyordu. Mevsim kış, mevsim yaz. Ama en çok bahar mevsimi değil, ben en çok o mevsimleri sevdiğim içindi.

Duyguların içine hapsolmak için doğru bir zaman değildi.

"Senle arşiv odasında kaldığımız zaman orada bir dosya gördüm, kırmızı kapaklı. Geçmişin ile ilgili. Annenle ilgili olan her şey o dosya da yazıyordu."dedim birden, acımasız mıydım? Beynimi kemiren kurtçuk beni duygusuz olmaya itiyordu.

Böyle bir şeyi söylememi beklemediği için ilkin dondu. Sonrasında sureti değişti, filmler de korkunç olan palyaçolar gibi dudağı kıvrıldı.

Kalbime ürkme dedim.

"Ama sen zaten bunu biliyorsun değil mi?"

Başını salladı. Yutkundum. "Neden bana söylemedin? Şu an sana karşı olan duygularımın limandan denize çekildiği gibi soğuk derin sulara karıştığını söylesem, kırılır mısın?"

Kırılırdı. Kırıldı.

"O dosyayı ben koymadım oraya Hande, eğer aklına böyle bir şey varsa hemen sil at. Sadece kamera kayıtlarını kontrol ederken gördüm, sonra araştırınca öğrendim."

Kaşlarımı çattım. "O yüzden mi bana geçmişini anlattın? Eğer o dosyayı görmeseydim belki de hiç anl-"

"Hayır anlatacaktım, ne düşünüyorsun hakkımda? Yalancı veya senden sır saklayan bir adam mı? İnsanın geçmişini anlatması çok zor, acılar öyle dile hemen getirilemez Hande!"

Gülümsedim fevri çıkışına. "Tabi! Bunu ben anlayamam çünkü ben sana geçmişimi anlatamadan sen her şeyimi didik didik araştırdın!"

Yüzünü astı. "Öyle değil, ben sadece"

"Konuyu kapat, ben senin ne yaptığını biliyorum ama yüzüne vurmamıştım. Sen de sakın beni salak yerine koyup üste çıkmaya çalışma!" dedim hırsla. Sonra yataktan kalkıp karşısına dikildim.

"Asıl merak ettiğim şeye gelelim. Az önce bir mesaj geldi, içeriğini az buçuk biliyorsundur ama ben özet geçeyim. Annenin ölümü beni ilgilendirmez ama senin kullanacağın o kadın kimmiş merak ediyorum!"

Dumura uğradı.

Sakin ol.

"Atikson, değil mi?" dedim düz bir sesle. Cevap vermedi ama sessizlikte bir cevaptı benim için . Güldüm. "Ne yapacaktın onunla? Aklıma o kadar iğrenç şeyler geliyor ki! Ben kafayı yemeden bana her şeyi anlat Ercüment!"