AĞ

37. Bölüm " Yaşanılan Tutku"

Merhaba, sizi özlediğimi belirtmek istiyorum. Bölüm beklediğinizi biliyorum inanın bende atmak için zaman kolluyorum. Sınava yetişmek isteyen ve başka hiçbir uğraşı olmayan bir öğrenciyim sadece. Tüm felaketlere rağmen sadece sınavlarıma ve geleceğime odaklıyım. Kaderde varsa kötü şeyler onlar beni bulacak elbet, ben sadece umudumu ve hayallerimin peşini bırakmıyorum. Bırakamam da zaten. Yazarak mutlu olan biriyim ben. 

Yazın yeni kurgumu yazarak sizinle paylaşmayı bekliyorum. Yeni bölüm yeni bildirim gelmesini size iple çekiyorum. 

Hoş kalın. 

🕷️

Hapsolduğum evrenin bana zalimce davrandığını anladığım anda isyan eden dilime vurulan kırbaçların sızısının bedelini kim ödeyecek diye düşünürken aslında mutlak bir suçlunun olmadığını öğreniyorum.

Birisi size kötülük ettiğinde onun da arkasında yatan bir sebep muhakkak oluyordu.

Babam kötü biriyse kimden dolayı kötü bir adama dönüşmüştü?

Annem sevgisini bana lense edemiyorsa dedem ve anneannemin bir payı var mıydı?

Şimdi aynaya dönüp bakıyorum.

Umursamaz, güçlü, dik kafalı, inatçı ve kendinden emin bir kız görüyorum.

Yirmi yaşında kendisini büyütecek kadar güçlü.

Ben kimin eseriydim?

Babama benzediysem eğer, umursamaz davranmam ondan bana kalan kötü bir huydu.

Güçlü olmam anneme benziyordu, dik kafalı olmam dedeme.

Hepsinin eseriydim...

Sadece özümde el değmemiş bir merhamet vardı. O da bu ailede kimse de yoktu.

"O adam kimdi? Biraz fazla sinirli bakıyordu, yani belki daha fazla. Beni öldürecekmiş gibi bakıyordu işte. Tanıyor musun?"

Çenme yaslı duran yumruk yaptığım elimi çekip açtım. Avucumun içindeki kader çizgilerime bakarken sessizce mırıldandım.

"Öyle bakar, hep bakar. Gözleri konuşur dili bilirsen anlarsın. Bilmezsen dilsiz olursun. "dediğimde elindeki tableti masanın üzerine koyarak yanıma oturdu.

Cüneyt Amcam salonun girişinde takım elbisesiyle gözükürken gözlerimi üzerinde gezdirdim. İkimize bakan gözleri Lider'in üzerinde gezindi uzun süre. İçinden it diye geçirdiğinde adım kadar emindim.

Yanıma gelerek önümdeki Sehpanın üzerine oturdu. Bacaklarımı kendi bacakları arasına sıkıştırdığında elleri ellerimi buldu. Dikkatli bakışlarla yüzüne bakmaya devam ettim. Lider yanımızda sessizce bizi izlerken salonda şimdi de Dilaver dayım ve Hakan dayım belirdi.

"Güzelliğim nasılsın?"

Uzanıp yanağını öptüm. Geri çekilip hafif gülümseyen yüzüne baktım sevgiyle. O sırada onlar karşımızdaki üçlü koltuğa oturmuştu.

"İyiyim amcam, sen hazırlanmışsın nereye böyle?"

Bal parmağıyla sakalı Çenesini kaşıdı. "Ufak bir işim var. Gece geç dönerim. Gitmeden önce seni görmek istedim."

"Uzun zamandır hep işim var diyerek beni ihmal ediyorsun, buradan isyan ediyorum artık! Sesimi duymuyorsan çıkarım en yüksek tepeye bağırırım yani! Biraz ilgi istiyorum çok mu şey istiyorum?"

Kukırdayıp yanaklarımı öptü sayısız kez. Dudaklarıma konumlanan anlamlı gülümsemenin yılları vardı. Eskimiş ve değerini yitirmemiş, aksine yıllandıkça tatlanan şarap gibiydi gülüşüm.