Miskin bir haz, rahmimin duvarlarını kaplayan baskın kokusu, kendi kokumu bastıracak kadar üstündü.
Elleriyle rahmime ağlarını ördü.
O ve ben, bizdik.
Şehvetin diğer adı.
Şehveti biz doğurduk.
Yasaktı. Acımasızdı. Katildi. Merhametsizdi. Mesafeliydi...
Hande ve Ercüment'in en sevdiğiniz sahnesi hangisi?
Oy ve yorumda bulunmayı unutmayın ballarım.
Keyifle okuyun!
🕷️
Tozlu havanın genzimi tıkayıp boğazımda tahriş edici bir acıya neden olmasını fark etmemle bilincim yerine gelmeye başlamıştı. Üzerimden büyük bir yük kamyonu geçmiş gibi eklemlerim sızım sızım sızlıyor dahası ayak bileklerimde hissettiğim soğuk metal ile irkiliyordum.
Gözlerim o kadar açılmamak için beni zorlıyorlardı ki uykum varmışcasına bilincim gidip geliyordu. Ama biliyordum ki uykum yoktu.
Bitkin bir şekilde nefes aldım. Yoğun pas kokusuyla midem boğazıma kadar gelecek sandım lakin nefesimi hızla tuttuğum için kusmadım. Bedenimin nemli bir yerde yattığını buharlı olan havadan anladım.
Ayrıca kulağıma gelen çok yüksek inleme sesleri geliyordu. Boğuktu ve acı doluydu.
Kirpiklerim titreyerek açıldığında görüş alanım net değildi, birkaç kez kırpıştırmaya çalıştım. Tepemde dönen kırmızı bir ışık vardı. Dönerken uyuz ve cılız bir ses çıkarıyordu.
Kuruyan dudaklarımı araladım.
Gözlerim netliğe kavuştuğunda göz göze geldiğim karanlık tavandan su damlıyordu. Son hatırladığım okulda oluşum ve otoparka gidiyor olmamdı. Sonrasında bana birisinin seslenmesiyle duruşum geldi hafızama. Son olarakta Güney'in bana arkadan yaklaşıp ağzıma avucunu kapaması nı hatırladım.
Yutkunmak istedim boğazımın acısı geçsin diye ancak dilim o kadar kurudu ki sanki çöle dönmüştü.
Hafif doğrulmaya çalıştım. Avuç içlerimi yattığım yere bastırdım. Eskimiş ve kararmış bir yatak süngerinin üzerinde yerde yatıyordum. Midemi bir çırpıcı gibi döndüren pas kokusunu solunaya devam edersem yakında kusacaktım. Çok iğrenç ve ağır kokuyordu.
Oturur pozisyona geldiğimde başım dönme dolap gibi sallandı. Derin bir nefes alıp gözlerimi bayık bayık açıp kapadım.
İnleme sesleri daha da yükseldi. Birisi acı çekiyordu. Sanki bir insan doğruyorlardı.
Biraz olsun düzelen başımla karanlığa baktım. Kızmızı ışık odayı pekte aydınlatmaya yetmemişti. Aslında odadan çok küçük bir depoya benziyordu. Ve tam ortasında tavandan sarkan zincirlerin olduğu yer bir tık ışığı yüksekti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Demirin yere sürtme sesini algıladığımda gözlerimi zincirlerden çektim. Sürgülü demir kapı iki yana açıldığında kapının ağzında iki adam gördüm. Birisi Güney'di. Diğer kişiyi tanımıyordum.
