Korkuyordum ve bu korkunun içimde büyümesini engelleyecek bir şey yoktu. Taehyun bana kızacaktı, kızsa bile çok haklıydı. Ama yine de kızmasın istiyordum. Sakin kalsın, anlayışla karşılayıp bana sarılsın.
Yapardı zaten ama korkum iyi düşüncelerime engel oluyor, başıma şiddetli bir ağrı girmesine sebep oluyor ve mantıklı düşünmeme engel oluyordu.
"Bebeğim?"
Taehyun yatakta doğrulmuş gözlerini ovuyordu.
"Günaydın" az önce korkudan kafayı yiyen ben değilmişim gibi gülümseyip konuştuğumda yeni uyandığından cansız çıkan sesi ile karşılık vermişti.
"İyi uyuyabildin mi?"
"Evet bebeğim ya sen?"
Kucağına oturmam için kollarını açtığında reddetmeden bacaklarına oturup başımı boynuna gömdüm. Şuan sevgisini hissetmek en çok ihtiyacım olan şeydi. O da bunu biliyor gibi saçlarımı okşamaya başlamıştı.
"Böyle sarılmayı özlemişim" tekrar konuştuğunda suçluluk hissi tekrar vücuduma basmıştı. Üstümde büyük sorumluluklar hissetmekten nefret ediyordum.
Ve şuan o sorumluluğu hissediyordum. Karnımda baskı oluşturup nefes almamı engelliyordu.
"Sakin ol, ne olursa olsun sana kızmam bebeğim kötü bir şey yapmayacağını biliyorum."
Hem beni hem de kendisini rahatlatmak adına kurduğuna emin olduğum cümlelerinin ardından derin bir nefes aldı. Kucağında dikleşip yüzünün her yerinden öptüm.
Taehyun korkuyordu, kaygılarla başa çıkmak sadece benim için değil onun için de çok zordu.
Üzerinde hissettiği baskıya daha fazla katlanamayacağını bildiğim için öpmeyi bırakıp yüzünü ellerim arasına aldım. Baş parmağım yanağını okşarken biraz önce kapattığı gözlerini açmasını bekledim.
"Bunu sana söylemekten çekimemin sebebi çok korkmamdı. Üzüleceğini biliyordum o yüzden çok çekindim. İlk başta söyleyecektim ama bir şeylerin netleşmesi gerekiyordu Taehyun. Sonra- ben korktum seni üzme düşüncesi bile beni mahvetti çünkü öğrenince çok üzüleceğini biliyordum"
Akan gözyaşlarıma engel olma gereği duymadan devam ettim.
"Ben- hamileyim" Taehyun'un ifadesi farklı farklı ifadelere bürünüp dururken bakışlarımı gözlerinden kaçırdım. "İlk başta iyiydi ama sonra doğumun benim için çok riskli olduğunu söylediler. Ben çocuğumuzu doğurmayı çok istiyordum ama aldırmazsam doğum sırasında bir şey olma ihtimali vardı. Annen sana söylemeden aldırmamı söyledi ama ben çok suçlu hissettim sana karşı. "
" Bebeğim-"
"Bitirmeme izin ver. Doktor aldırmak daha sağlıklı olur dedi. İstemiyordum, sana nasıl söyleyeceğimi düşünüp durdum. Korktum çünkü baba olmayı çok istiyorken çocuğu aldırırsam-"
"Beni dinle" Ellerini ellerime kenetledi. "Benim için hiçbir şey senden önemli değil. Çocuğumuz olmasa da olur. Ama sen olmasan olmaz. Bunun yüzünden kendini suçlayıp benden uzaklaşman yanlıştı. Açıklasan sana kızmayacağımı biliyorsun. Seni çok seviyorum bebeğim. En başında söyleseydin başka doktorlara da gidip konuşurduk araştırırdık.."
"Özür dilerim" ağzımdan sadece iki kelimeyi çıkartabilmiştim.
Ellerini belime sarıp beni kendine çekti. Saçlarımı öpüp sakinleşmemi bekledi.
"Bugün beraber doktora gideriz. Aldırmak gerekiyorsa da aldırırız."
Sadece başımı sallamakla yetinip kokusu ile sakinleşmeyi bekledim.
_______
Beom hamile olsun dediniz ama en başından beri aklımda bu vardı yani
Taegyu da barıştığına göree yeonbinli bomba bölümlere geçiyoruz
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
