My Bitch, Yeonbin

43-Final

"Yuh evlendik bildiğin"

Ben elimdeki evlilik cüzdanına öküzün trene baktığı gibi bakarken Soobin bana gülmekle meşguldü.

"Evlendik güzelim" dedi

"Ayyy" diyerek boynuna sarıldım. Kai'nin kahkahasını duymuştum ama şuan hiçbir şey heyecanımın önüne geçemezdi. Soobin'in belimdeki eli beni sıkıca kavrıyordu. Mükemmel hissediyordum. Çok mutluydum ve bunu ifade edebileceğim kadar yeterli kelimeleri bulamıyordum.

"Sakinleş hadi, çıkalım"

Kollarımı gevşetip kocaman gülümseyerek geri çekildim. Soobin elimi tuttu ve parmaklarımızı kenetledi. Şuan istediğim tek şey kocama sarılarak uyumaktı.

Taehyun bize kendilerinin yarınki kutlama ile ilgileneceklerini, bizim de birlikte vakit geçirmemizi söyleyip vedalaşmıştı. Diğerleri de bizi tebrik edip vedalaştıktan sonra eve döndük.

"Sırıtmaktan yanaklarım ağrıdı. Hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum" dedim. Cevap vermedi ama gülüşü benim için yeterli bir cevap olmuştu. Ben duymak istediğimi ondan anlamıştım.

Heyecandan tüm gece uyuyamamıştım ve yorgunluğum kendini belli etmeye başlamıştı. Kafamı cama yasladım ve elimi Soobin'in boştaki eline uzattım. "Çok seviyorum, biliyorsun değil mi" dedi. Güldüm, bilmiyor olmam imkansızdı. "Bilmem, sen yine de öğret bence" dedim. "Nasıl istersen" dedi. Evin bahçesine girmiştik. Arabayı park edip indi, bende kapıyı açmaya yönelmiştim ki benim kapımı açtı ve elini uzattı. Güldükçe daha çok acıyan yanaklarım umurumda değildi çünkü bu acı mükemmel bi acıydı.

Sıkıca kavradığı elimin üstünü öptü. Kapıyı kendisi açtı ve beni de içeriye çekip kapattı. Sonrasında ne olduğunu umursamıyorum. Yatağa uzanıp bana sarılışını hatırlıyor olmak yeterli. Her yerime bıraktığı öpücükler, kokusu, sıcaklığı...

Şimdi öylesine iyi hissediyordum ki bunu.. Ev benimdi. Ev bu yatak ve Soobindi. Beni tutan güzel elleriydi. Boynumu öpen ıslak dudaklarıydı. Kulaklarımı kızartan güzel sesi, nefesimi açan kokusu benim evimdi. Onun neyi varsa benim yuvamdı. Geçmiş gereksizdi, hatta artık silinmişti. Umurumda değildi. Ben evimi bulmuştum ve öncesindeki cehennemim yok olmuştu.

"Güzelim" dedi. Hareketleri sertleşmişti ve ne istediğini biliyordum. Ona karşı gelmedim ve dudağıma kapanan dudaklara karşılık verdim.

Sonrası bembeyazdı. Ne olduğu da önemli değildi. Hissettiğim acı bile beyazdı. Ağlamam ya da tüm sertliği bile en ufak bir acı vermemişti. Şimdi hissettiğim huzur ile kolları arasında bilincimi kaybederken, geçmiş gözlerimin önünden şerit şerit geçerken de en ufak bir pişmanlık duygusu hissetmiyordum. Hissetmeyecektim.

Soobin

Göğsüme vuran nefes tenimi yalayıp geçiyordu. Uzattığı dudakları arasından çıkan nefes beni yaşatıyordu. İnanmadığım her şey, kabul etmediğim tanrı beni sarmalamış, kucağında büyütüyor gibi hissediyordum. Açık tek bir yaram kalmıyor, izlerin hepsi benden siliniyordu. O bir lütuftu. Çok güzeldi. Kelimeleri yettiremiyordum. Ben onunla yaşıyordum. Var oluşum onaydı. Katı ruhumun tek deliği oydu, tek ışığım da oydu.

Elimi saçlarına daldırıp hafifçe içinden geçirdim. O da kımıldandı. Çok seviyorum, diye fısıldadım. Gülümsedi ve uykusu tekrar derinleşti. Bende kendimi onun nefeslerini dinlemeye verdim.

Merak eden varsa diye, kötü bir sonları olmadı. Her zaman mutlu oldular. Biri kız biri erkek iki çocuk evlat edindiler. Bir kedileri oldu ve gayet mutlu bir hayat yaşadılar.

-------

Buraya yazmak istediğim bir sürü şey vardı ama asıl sona gelince tüm kelimelerimi unuttum. Benim için çok özel bı fic. Başından sonuna fazlasıyla uzun bi zaman geçmesi özellikle bunu etkiliyor. Final yapmaya içim el vermediğinden çok zordu bu bölümü yazmak ama şimdi içime sinen bir şekilde bitiriyorum. Umarım sizde seversiniz.

DÜŞÜNDÜĞÜM HİÇBİR BİTİRME CUMLESİNİ HATIRLAMIYORUM AGLAYARAK YAZİYORUM BU SONU DA KİSA Bİ FİNAL BİLİYORUM AMA VERMEK İSTEDİGİM SEY HİSSETİKLERİ SEYLERDİ UMARİM BAŞARMIŞİMDİR 😭

230124