Limang buwan nang buntis si Irene, medyo napapansin na din ang mood swings niya at mga cravings.
Katulad ngayon, "Uwi ka na kasi dear..." Pag pilit niya.
Nasa office ako, naka on call kaming dalawa.
"I have a meeting pa nga, after that I can go home na." Pag explain ko sa kanya.
"Ihh gusto ko na ngayon ehh..." Pag maktol niya.
Gusto ko man umuwi pero important meeting eto. "Dear just wait for me later." Pang uulit ko.
"Maka ammo ka iti biag mon!" (Bahala ka sa buhay mo!)
Tapos binabaan niya ako. Hinagis ko yung phone ko sa table "Great!" Sarcastic kong sabi.
Di ko kasi maintindihan sinabi niya, yung biag lang ang alam ko.
Nakipag meeting na ako. It's just really full of stress since important meeting nga.
Mag p present ako, nang pag open ko nang laptop ko, picture namin ni Irene ang bungad. Napangiti naman ako medyo nawala pagod ko.
"Halla sige ngiti Mr. Araneta." Sabi ng ka meeting ko.
Napakamot ako sa ulo, kasi kita nga pala nila. "Pardon me, let me just fixed the presentation..." Sabi ko, medyo nanginginig pa ako sa hiya.
"Iba talaga pag may asawa ano." Sabi niya pa.
Napatango ako, "Wala eh, in-love kasi nakakalimutan ko tuloy gagawin ko." Medyo natatawa ko pang sabi, before going back to serious manner.
Medyo nag tagal naman yung meeting na yon. Muntikan pa ngang mapunta sa business trip buti na lang I have a trusted employees na pwede ko ibato sa business trip na yon.
When I went back in my office, I loosened my tie up. I pick up the picture frame on my desk.
Picture namin noong binyag ni Alfonso.
"Nakaka walang pagod naman." Pag haplos ko sa picture.
It's feel like home. In open ko yung drawer ng table ko. I get the box of the watch she gave me.
I caress it, fishing up the phone on my suit pocket. dialing Irene's number. Habang hinahaplos ang relo. Hindi na nag d dial.
I put the things back where it's originally from. Before standing up to go the side cabinet.
I dialed our landline. "Hello?" Mukhang kasambahay namin ang nakasagot.
"It's me." Sabi ko, "Ay sir. Bakit po?" Tanong niya.
"Si Irene ba nanjan?" Tanong ko naman since yun naman talaga ang rason ng pag tawag ko.
"Yes po sir, wait lang po." Sabi niya.
I wait patiently, sitting at the chair beside it. Closing my eyes while waiting.
"Hello?" Medyo seryosong tono ni Irene.
"Hi dear!" Sabi ko, "Nakaka walang pagod naman yang boses mo." Dagdag ko pa.
"Ahh..." Yun lang sabi niya.
"What do you want? Uuwi na ako." Tanong ko.
"Wala kahit wag ka na umuwi!" Medyo mataas niyang tonong sabi.
"Ay nako dear, nag tampo pa. Ano nga gusto mo?" Tanong ko pa ulit.
Biglang may nag open ng pintuan. Kaya I opened my eyes and look at the door directions.
"Sir, may urgent meeting with one client." Sabi ng empleyado ko.
"Greggy sino yun?" Tanong ni Irene sa kabilang linya.
YOU ARE READING
A Sweetened Life
Random"The heart sees what is invisible to eyes" The quote said. It's true, the love, the adoration, the perfection, and the longings on her eyes. Does its still feel the same or it's just too early to make judgement? Siya ba ang nag bago o ako? A Gregor...