Namimili kami ng mga souvenir na ipapamigay namin pag balik namin ng manila.
"Dear look at this bagay ba?" Tanong sa akin ni Irene, habang sinusukat yung isang top.
"Oo maganda. Simple lang, bagay sayo mga simple." Pag comment ko habang nakatingin sa kanya. "Katulad ko, simple lang kaya bagay tayo." Sabi ko sa kanya, alam kong nasabi ko na to noong hindi pa kami.
"Nasabi mo na yan eh." Sabi niya sa akin. "Oo kahit ilang beses naman na at gaano na katagal bagay parin naman tayo." Sagot ko sa kanya.
Binili na nya yung damit, minamadali kaming mag lakad ni Irene dahil daw baka may matipuhan si Alfonso na laruan kahit hindi niya kailangan.
Kumakain kami ng La Paz Batchoy. "Isunod natin pumunta ng Sto. Tomas De Villanueva." sabi ko kay Irene.
"What is that?" Tanong naman ni Fonso habang kinakain niya yung noodles nya.
"It's a Church baby." Sagot ni Irene sa kanya.
"It's a big church?" Tanong ulit ni Fonso.
"Yes a big big one, more bigger than you!" I answered him.
"I want to see it daddy." Sabi niya natatawa naman kami ni Irene.
"Finish your food then para makapunta tayo." Sabi ko bago sya subuan ni mommy.
Nang makarating kami dun, tuwang tuwa si Fonso. Malaki naman kasi talaga ang simbahan na ito. Maganda din.
Pumasok kami para mag dasal. "Did you know your mommy said something to me." Bulong ko kay Fonso.
"What is it?" Curious niyang tanong.
"If you went to a church for the first time you can ask for a three wishes!" Pag explain ko sa kanya.
"Reawwy?" Tanong nya sa akin, I can't help but to pinch his nose everytime he will say anything word with letter L.
"Opo, and It's actually works and true." Sabi ko, oo nagka totoo ang mga kahilingan ko nung sinabi niya yun.
Her, a family with her, a good relationship between me and her... Irene...
"That's great!" He said and kneel down to pray for his wishes.
Nang makalabas kami ng simbahan nag pabili si Fonso ng ice cream kaya hinihintay kami ni Irene sa bench.
"What wish did you ask?" I asked my son while walking towards the ice cream vendor.
"Pwaymate a baby brother..." Natawa naman ako sa una nyang wish,
"Sana nga anak." Bulong ko sa sarili ko.
"More foods!" Pag taas nya ng kamay nya parang vini visualize kung gaano karami ang pagkain.
"And the last?" Tanong ko sa kanya, mukhang nahihiya pa sya.
"I wiww marry my girw here, there that church." Pag turo nya sa simbahan.
"You are still kid ha, pagpa pakasal na agad iniisip mo." Suway ko sa kanya, at bumili na ng sorbetes.
"Ang gwapo naman ng anak mo sir, feeling ko madaming papaiyakin yan na babae." Sabi ng Mamang sorbetero sa amin.
"Hay, wag naman sana." Sabi ko, mahirap na.
"Libre na para sa kanya." Pag abot ng tindero sa amin yung ice cream.
"Ay hindi na po baka malugi kayo." Sabi ko naman at pinipilit na iabot sa kanya yung bayad.
"Pagpalain din sana kayo ng pamilya mo! Marcos loyalist din po ako!" Sabi pa niya kaya natawa ako.
Ngumiti naman ako "Ay, wala po yun. Nawa'y pagpalain po kayo ng Diyos." Sabi ko sa kanya.
Nang pabalik kami may batang nag aalok ng mga roses paubos naman na. "Mag kano po?" Tanong ko sa bata.
"15 isa po sir." Sagot sa akin.
"Ilan yan lahat?" Tanong ko sa kanya.
Binilang naman niya "35 po sir." Sagot niya, madami pa nga.
"Kunin ko na lahat." Sabi ko at kinwenta sa utak ko kung mag kano lahat.
600 binayad ko "Huwag mo na akong suklian." Sabi ko at binuhat yung mga bulaklak.
"Wait lang." Sabi ko kay Fonso kinakain niya yung ice cream. Kinuha ko yung hair tie itinali ko ng sama sama yung mga rosas para iisang hawakan na lang.
"Okay na let's go!" Na kay Fonso yung isang rose.
"Mommy!!!" Pag tawag nya kay mommy nya habang nakaupo lang sya dun.
"Ohh baby where did you get this?" Pag kuha nya sa rosas, she puts his son on her lap and wipe the mouth of Fonso.
"Hi dear." Pag abot ko sa 34 pieces na bulaklak.
"Ikaw ha, hilig mo talaga bumili ng mga bulaklak." Pag amoy nya sa mga bulaklak.
Nang stay muna kami dun para makain ng maayos ni Fonso yung ice cream nya.
"Bakit 34 lang?" Tanong ni Irene pagkatapos nyang bilangin yung rose.
"35 yan kinuha lang ni Fonso yung isa." Sabi ko, "Well actually thirty six na nga sila." Sabi ko habang nakatingin sa kanya.
"Ha? Nasaan na yung isa?" Tanong nya sa akin.
"Yung may hawak kasi, pang thirty six. The main rose of my life." Pag banat ko.
Umirap siya pero pulang pula naman ang cheeks nya.
"Tell mommy what you wishes earlier." Sabi ko kay Fonso, papunta na kami sa bahay. Sa family house namin umuwi din pala sila mama dito.
"A baby brother!" Pag yakap nya sa mommy nya. "More foods!" Tinignan ko sila sa likod kasi nasa driver side ako.
"And I want to marry someone on that church!" Medyo nabilaukan pa sa sariling laway si Irene.
Natatawa na naman ako. "You are not allowed to marry someone pa."
"Yes I am allowed, right daddy?" Tanong nya sa akin.
I shrugged. "I don't know, ask to your mom." Sagot ko sa kanya.
"Mommy! You marry daddy nga eh." Sabi niya habang natingin kay Irene.
Pati si manong driver natatawa na kay Alfonso.
"You are still kiddo. We are old now." Sabi naman ni Irene.
Nag pout pa si Alfonso.
"Alam mo ba dear, sabi ng tindero ng ice cream kanina madami daw papaiyakin si Alfonso. Ang pogi pogi daw. Nako mana talaga sa akin." Sabi ko
"Mana sa pagpapaiyak ng babae pwede pa." Sabi naman ni Irene.
"Hindi ako nag papaiyak ng babae." Pag correct ko sa kanya.
"Weh hindi nga? Gregorio ikaw ha nag si sinungaling ka sa harap ng anak mo." Sabi parin niya.
Liningon ko siya. "Wala naman talaga ako pinaiyak na mga babae."
Tinaasan niya ako ng kilay, "Guilty mo naman masyado nag jo joke lang." She said, and I don't know what to feel by that.
YOU ARE READING
A Sweetened Life
Random"The heart sees what is invisible to eyes" The quote said. It's true, the love, the adoration, the perfection, and the longings on her eyes. Does its still feel the same or it's just too early to make judgement? Siya ba ang nag bago o ako? A Gregor...
