Nanahimik ang mundo ko, ang kaninang maingay na hospital ngayon ay parang wala na maski hangin ay hindi ko na maramdaman.
Lumabas ang isa sa mga doctor, "Sir..." Tawag niya sa akin, napatingala ako. "Sorry to say this but— death on arrival." Dun ko lang naramdaman ang lamig na hangin na biglang dumaan sa akin.
Nanindigan balahibo ako nang marinig ko yun, "Bakit po?" Napatanong ako.
"Sleep apnea that cause the cardiac arrest to lower his heart rhythm and breathings." The doctor explain.
"Hindi na po masu survive?" Tanong ko nag babaka sakali lang naman.
"Sorry sir, we tried to do all the things that can make him survive pero siya na po ang mismong bumigay." He answered, I nodded.
Madaming tanong na hindi ko masabi. Madaming pagsisi na binubulong ko sa aking sarili.
Nakita ko si Irene, nasa likod ko mukhang kanina pa siya nandito kasi umiiyak na siya. Napayakap ako sa kanya, "Kasalanan ko." Bulong niya.
Hindi ako makapag salita ayoko manisi ayoko ding sinisisi niya sarili niya. Yumakap lang ako, pumikit ako at habang nakapikit ako ramdam ko yung sikip at kapos na hininga ko.
"If mamatay ako gusto ko sa yakap mo." I whispered unconsciously, naimulat ko pa mata ko at nakita ko nga yung kama na hinihigaan ni Alfonso kanina ay nailabas na.
Gusto kong habulin pero ayaw ko nang umasa pa, "Mahal na mahal kita." I whispered before closing my eyes hindi ko alam kung kay Alfonso ba yun o kay Irene ang alam ko lang parang naputulan ako nang hininga.
"Greggy?" Naririnig kong tawag sa akin nang pa ulit ulit, "Greggy." Yinugyog ako na parang pag yugyog sa akin bago ibalita yung nangyari.
Hindi ko minulat ang mata ko kasi... Takot akong tanggapin yung mga nangyayari sa akin.
"Greggy- please gumising ka na-" Napaisip ako habang pinapakinggan siya.
"Akala ko ba hindi ka na magiging selfish?" Tanong nang sarili ko.
Nang maimulat ko yung mata ko, parang kakabalik lang nang hininga ko. Nandito silang lahat, si mama, si Irene, yung dalawang bata, si Bongbong, si Imee at si Tomas.
"Bakit?" Clueless talaga ako kaya umupo ako.
"Ilang oras ka nang tulog." Sabi ni Irene at humawak sa akin, "Anong oras na?" Tanong ko kasi madilim na yung paligid.
"Alas otso na." Sagot niya, may sasabihin siya pero nilingon at hinawakan ko buong katawan ni Alfonso.
"Ano bang nangyayari dear?" Tanong ni Irene na maski siya nag pa panic.
Yumakap ako sa anak ko, "Daddy? Why daddy?" He asked.
"Please stay with us." I answered.
"Of course daddy." Iyak niya din na sinagot.
"Greggy naman ano bang nangyayari?" Tanong ulit ni Irene.
Imbes na sumagot umiyak lang ako habang yakap yung anak ko, "Greg... Tinatakot mo yung bata." Sabi ni Mama.
Dun ako nagka lakas na loob na ikwento yung pangit kong panaginip.
"Nanaginip po ako, namatay daw siya due cardiac of arrest, death on arrival. I was once sinned again, I prayed that ako na lang ang kunin wag na yung anak ko..." I saw how Irene knelt on her knees.
"Greggy!" Sigaw niya sa akin, "Sa kahilingan mong yan! Lahat-lahat tayo nag sa suffer."
"Hindi ko kayang mawala sila sa akin Irene."
YOU ARE READING
A Sweetened Life
Aléatoire"The heart sees what is invisible to eyes" The quote said. It's true, the love, the adoration, the perfection, and the longings on her eyes. Does its still feel the same or it's just too early to make judgement? Siya ba ang nag bago o ako? A Gregor...
