A Sweetened Life

36

I opened my eyes, the ceiling are white hindi ganito ceiling nang kwarto namin so I just close it again.

"Greggy?" I smile a little, feeling at home again kahit mukhang nanaginip pa ako.

"Irene... My Irene." I whispered tearing up a little, "Doc gising na po siya." Irene called some Doctor, I opened my eyes gago ano nangyari?

"Irene." I called her attention, shit naalala ko yung nangyari... Nangyari sa amin ni Nerissa.

"Greggy." She look at me holding my face, "I'm sorry." Agad agad kong sabi.

"Alam mo ba yung nangyari?" She asked, tinignan ko muna siya. "You overdose with ecstasy." She answered her own question.

"Si Antonio?" Tanong ko, "Nahimatay din daw." Sagot naman niya.

"Nandyan ba yung cellphone at wallet ko?" Tanong ko naman, "Nandyan yung mga cards, phone at wallet mo pero wala na yung mga pera." Sagot niya.

"Sila Alfonso at Luis?" Bumangon ako kahit napakabigat nang ulo ko, "Okay lang naman sila sa bahay. Since pumasok din naman yung katulong." Sagot niya kaya tinignan ko siya.

"Ahh... Makakauwi na daw ba ako dear?" Tanong ko, ayoko dito. Ayoko naman talaga sa hospital.

"Oo pag gumaling ka." Sagot niya, tinitigan ko siya. "Irene." I whispered.

"Dear?" A tears form on her eyes, "Hindi ko kayang mawala ka." She said, "Kahit napakasakit mo minsan mahalin. Ayoko dear." She continue to rant.

"I won't leave you." I reassure, of course mahal ko naman siya. Mahal na mahal ko siya. Hindi ko lang alam kung bakit minsan nasasaktan ko siya.

"Bata pa ang mga anak natin." She said, "Kung may sama ka nang loob wag na wag mo namang gagawin yun." She added.

"Hindi, I promise you hinding hindi na mauulit." I said, syempre kahit hindi niya alam yung nangyari sa amin ni ano kasama pa rin yun sa pangako kong hindi na mauulit ulit.

"Hindi mo alam kung gaano ako ka worried noong nalaman kong naitakbo ka sa hospital, sana naman nag paalam ka." Ramdam ko yung panenermon sa boses niya.

"Sorry, my phone died yesterday but I tried to reach you out before it died kaso you blocked me." I said, totoo naman yun naka block ako kay Irene naalala ko lahat except sa may ecstacy.

"Kahit na you should still make ways to reach me, may landline number tayo bakit hindi ka dun tumawag? Ginagawa mo naman dati yun ha?" Tanong niya.

"Nawala sa isip ko." Sagot ko, that's true I'm so angry with her yesterday that I forgot about some things.

Humalik ako sa noo niya, "Hindi na mauulit to."

"Wag na wag mo nang uulitin dear." She whispered. I closed my eyes hindi ko siya mahalikan sa labi niya, parang dumumi na ang mga labi ko.

"Uwi na tayo." Sabi ko na may pagmamakaawa sa mga boses ko, "Gusto ko nang makita mga anak natin." Dagdag ko habang umiiyak na.

Gusto kong aminin, kaso hindi ko magawa. Deep inside gusto kong sisihin si Nerissa... Kasalanan ko naman talaga, pero lalaki lang din naman ako.