"Kaya pa?" tanong sa akin ni Luke habang nilulunod ko ang sarili sa alak.
"Akala ko kaya ko nang malayo kami hindi pala" napahilot ako sa sentido ko nang muling maalala ang mukha ng aking asawa.
Mag iisang buwan na simula nang umalis si Delancey but it feels like years. I don't know what to do para libangin ang sarili ko para hindi siya maalala. Drinking is my only escape to this torture.
"One month down, more to go" sigaw ni Tristan habang tumatawa. Binigyan ko siya ng dirty finger dahil parang tuwang tuwa pa siyang nakikita ako sa sitwasyon ko ngayon.
"I need to see her" sabi ko at tumayo.
Sabay sabay na nagsipagtayuan din ang mga kaibigan ko. Hinawakan ni Lance ang balikat ko.
"You need this. Delancey trust you. You need to win the trust of your parents and her Tito. After all the things you did to her, this will also prove that your intention to her is really pure" paliwanag nito
"But this is driving me crazy. Isang sulyap lang sa kanya di naman ako magpapakita" pakiusap ko dito.
"You better listen to us or else you'll break again the trust of all the people around you" sabi ni Yael.
Inis akong napaupo at muli na lang bumalik sa pag inom nang mapagtantong tama ang mga kaibigan ko.
Bakit pa kasi ako pumayag sa ganito eh! I should have been with her and just agree with her not to let her go!
"My, please. Promise hindi ako magpapakita sa kanya. Hindi ko siya lalapitan. Hindi ako magpaparamdam. I just wanna be close to her" pakiusap ko kay Mommy.
"Anak, tyaga lang magkakasama din kayo" payo nito sa akin.
"Dy, please." tinignan ko siya pero sa tingin niya pa lang alam kong hindi na ito papayag.
"I know this sound crazy and corny but I need her. I need to at least see her. Just a glimpse of her can make my day. She can bring out the best in me just by seeing her. This set up is driving me nuts. This is suffocating me. Everytime I wake up wala siya. Everytime I achieved something I wanna share it with her pero wala siya. All the things I do is for her yet wala siya sa tabi ko" my voice trembled nang ilagad ko sa magulang ko ang kagustuhan na makasama ang asawa ko.
"I know I promised you something and I promise to keep it. Hindi ko siya kakausapin. Hindi ko ako magpapakita. I will stay away from her hanggang matupad niya ang pangarap niya but I need to be with her para naman matupad ko ang pangarap ko. She's the one who keeps me going and I need her so please. I'm begging you. Kailangan kong sundan ang asawa ko" tuluyang tumulo ang luha ko sa pagnanais na makasama si Delancey.
Nagkatinginan ang magulang ko bago sila umupo sa magkabilang gilid ko. Dad tapped my shoulder while Mom caress my back.
"I'm so proud of you anak for being the man Delancey want you to be" sabi ni Daddy
"I never thought you'll grow up like this. Now I know that we've been successful in raising you" proud na sabi ni Mommy.
"I'll arrange everything you'll need. Kakausapin ko na rin si Arthur. Prepare yourself to be with your wife" nakangiting sabi ni Daddy bago nila ako iwan ni Mommy.
Napatayo ako sa tuwa nang pumayag ang parents ko. Finally, after two years. I will see my wife.
Palabas pa lang ng airport ay hindi na ako mapakali. Natataranta na ako lalo na nang tumigil ang sasakyan sa tapat ng isang malaking bahay. Ito ata ang kinuha nila Daddy para tutuluyan ko habang nandito sa America.
Mabilis akong umakyat sa kwarto ko at pumunta sa veranda. Napapikit ako nang tumamasa pisngi ko ang malamig na hangin at pagmulat ng mata ko ay tila tumigil ang mundo sa pag ikot.
