ညနေလေးနာရီလောက်မှ ဘုရားသို့ပြန်လာခဲ့သည်။ဒီကနေ့တော့လူများသား။ရှုပ်ရှက်ခက် နေသည့် ပန်းသည်နှင့်ဘုရားဖူးကြားမှ ကြာညို့ဆိုင်ခန်းလေးထံတန်းတန်းမတ်မတ်လာခဲ့သည်။
အိမ်မှထွက်မလာခင် ဖရဲသီးခွဲရင်လက်ရှထားသေးသဖြင့်စိတ်မကြည်လှ ။ပတ်တီးအဖွေးသား သူ့လက်ကလေးဟာအနာရှိန်ကြောင့်ကိုက်ခဲနေသည်။
"ကြာပန်းတွေရမယ်၊ ကြာဖူးလေးတွေလှတယ်ရှင့်။တစ်စီးမှငါးရာ။"
"ကြာပန်းတွေရမယ် .....။"
"မောင့်ကြာညိုလေး။"
ခေါ်သံကြားသည့်အခါပန်းသည်မလေးလှည့်ကြည့်လာသည်။ဒါဟာသူ့ကိုစိတ်ကြည်လင်စေသည့်ဆေးတစ်မျိုးပင်။
"ရှင်ဘာလာလုပ်ပြန်တာလဲ။"
"ဟင်၊ဘာလာလုပ်လို့လဲ။ဘယ်မှမသွားတတ်လို့ဘုရားလာတာလေ။"
ရှပ်အင်္ကျီပွပွ။နှုတ်ခမ်းခပ်ဆူဆူကလေးနှင့် ကြာညိုဟာခါးထောက်၍ကြည့်လာသည်။
"ဒါဖြင့်ရင်လူကြားထဲ "မောင့်ကြာညိုလေးလို့ ဘာလို့ခေါ်နေလဲ။ကြာညိုက ရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေမကြိုက်ဘူးရှင့်။"
"ဟော တစ်ချက်သိပြီ။ကြာညိုကရှုပ်ရှုပ်ရှက်ရှက်တွေမကြိုက်ဘူး။ နောက်ရောဘာမကြိုက်သေးလဲ။"
"ရှင်လာလာပြီးမနှောင့်ယှက်ပါနဲ့။ပန်းတွေမကုန်ရင် ကြာညို့ညီမလေးကျောင်းစရိတ်ပျက်လိမ့်မယ်ရှင့်!။"
"ဟုတ်ပြီလေ။ပျင်းနေတာနဲ့အတော်ပဲဆိုတော့ ပန်းရောင်းကူရသေးတာပေါ့။"
ပြောပြောဆို အင်္ကျီ လက်ကိုခေါက်တင်နေသည်။လက်မှာတော့ပတ်တီးနှင့်။
"ရှင့်လက်က...။"
"အာ ဓါးရှတာ။"
"ကြာပန်းတွေရမယ်!ကြာပန်းတွေဗျို့ ...ရုပ်ချောချောလေးနဲ့ရောင်းပေးနေတာနော်!။ ဘိုင်ဝမ်းဂတ်ဝမ်းပဲ။ကြာပန်းတစ်စီးဝယ်ရင် ကြာကွက်တစ်ခုရမယ်!!!။"
"ကြာပန်းတွေဗျို့!!။"
ကြာညို့မှာစကားတစ်ခွန်းမှမပြောနိုင်ပဲရှေ့မှရှက်ကြောပျက်နေသောမိန်းမသားအားကြည့်နေမိသည်။မဆီမဆိုင်ကြာကွက်တောင်အစစ်ပါလိုက်သေး ။
YOU ARE READING
အင်းရေပြင်ကမောင့်ကြာညို
Romanceဒူးအထက်ကထမီတိုတို ....ခေါက်ဓါးကလေး တချောင်းကိုကိုင်လျက်......ကြာပန်းတစည်းရင်မှာပွေ့ကာ လှော်တက်ကိုသူယူတယ်။ လှေကလေးရယ်အားချင်းမမျှ ရေစုန်ကိုအန်တု၍ မိန်းမသားတယောက်လှော်ကာရယ်။
